Atletiek is de mooiste een puurste sport. Een uitspraak die Gerbrand Huts vol overtuiging in de mond neemt. Huidig Belgisch kampioen 400 meter van zijn klasse mag zichzelf als één van de bekende koppen van onze stad rekenen. We spraken met de jonge atleet die met de voetjes op de grond, maar vooral met de voetjes op de piste, steeds weer sterke tijden neerzet. Wie dat laatste niet helemaal begrijpt: hij kan verdomd snel lopen.
Gerbrand Huts (19) is een jonge atleet uit Meer, een dorpje zo’n zeven kilometer van Tienen verwijderd. Zijn carrière binnen de atletiek kwam voorzichtig tevoorschijn in 2002. “Eigenlijk is het allemaal begonnen met mijn broer Gijsbrecht. Hij heeft vroeger veel sporten beoefend: tennis, voetbal,… en atletiek natuurlijk. Toen ik vijf was liep hij al veel mee met het ‘stratenlopen’, en dan ben ik een meegegaan. Een jaar later won ik dan mijn eerste beker, zo’n jonge pagadder als ik (lacht).”
De jonge atleet moest niet veel meters afleggen om meteen gebeten te zijn door de sport. Maar atletiek is veel meer dan gewoon wat lopen. “Ik hield me vroeger vooral bezig met kogelstoten en discuswerpen. Een tijdje lang was ik de motivatie voor de sport wel kwijt, ik had namelijk geen trainer. Uiteindelijk nam Pol Vandermeulen die plaats in. Hij heeft mijn goesting teruggevonden.”
Van Damme tot China
Bij stoten en werpen bleef het niet. Een aantal jaren geleden werd Gerbrand verliefd op een nieuwe discipline binnen de atletiek, de vierhonderd meter. Dat meteen op zijn eerste grote mijlpaal binnen zijn atletische carrière: de Memorial Van Damme. “Toen ik zestien was mocht ik meelopen met de jeugd op de Memorial. Je bevindt je daar dan tussen Olympische kampioenen die aan het opwarmen zijn. Toen dacht ik wel even: ‘Tiens, ik kan er precies toch wel iéts van’ (lacht). Ik heb daar ook heel wat wereldtoppers ontmoet. Echt vriendelijke mensen. Ze slaan gewoon een babbeltje met je, maken tijd voor je. Het is wel leuk om te zien dat zo’n mensen geïnteresseerd zijn in jonge atleten.”
Na de Memorial Van Damme liet verder succes niet lang op zich wachten. Twee jaar geleden pakte Gerbrand zijn biezen en vertrok hij naar China. Heel toevallig als je het hem vraagt. “Dat is heel plots gebeurd. Er was één kwalificatiewedstrijd en die heb ik gelopen met een acute luchtweginfectie. Dan verwacht je niet om opeens gebeld te worden op school met de boodschap dat je in China mag gaan meelopen. Ik was blijkbaar net snel genoeg, dus ik heb geluk gehad. Je komt ook niet elke dag in China. Hoewel ik niet heel veel van het land gezien heb, was het wel een hele leuke ervaring. De sfeer was er wel anders dan bijvoorbeeld in Polen.”
Polen is dan ook meteen de volgende mijlpaal in de carrière van de jonge Tienenaar. Vorig jaar vond daar het WK plaats en ook daar was Gerbrand te vinden. Samen met drie andere atleten liep daar de 4x 400 meter. “Dat is het belangrijkste en mooiste moment van mijn carrière,” zegt de atleet. “Een droom die uitkwam, om het cliché te verwoorden (lacht).” Wat die droom was? Lopen tegen wereldtoppers. En dat was het geval. Sommige van de atleten waar hij vorig jaar tegen liep, hebben ervaring binnen de Olympische Spelen (!).
Zoals elke andere sport is het ook niet altijd winnen met een vleug gelukzaligheid achteraf. Huts heeft zo ook zijn mindere momenten. “Mentaal is de sport gigantisch moeilijk. Op wedstrijd zelf hou ik me altijd vrij sterk en twijfel ik niet meer aan mezelf. Maar voor de wedstrijd is dat altijd heel moeilijk. Zeker als je geblesseerd bent geweest want dat wil je natuurlijk niet aan de concurrentie laten zien. Mijn huidige trainer, Joeri Francart, ondersteunt me daarin wel altijd heel goed. Ik ben hem daar dan ook zeer dankbaar voor. Hij wijst me dan altijd op mijn trainingstijden en verzekert me dat het goed komt.”
Naast de vele mijlpalen in Gerbrands carrière moet er ook plaats gemaakt worden voor één groot dieptepunt. Voor Gerbrand is dat het Vlaams Kampioenschap. “We liepen toen indoor. Het verschil met buiten lopen is dat je daar niet vastgeketend bent aan één specifieke baan. Je mag dus veranderen van baan op de piste. Ik heb me toen laten insluiten, wat wil zeggen dat er iemand vóór en iemand naast me liep. Je kan daar dan niet door natuurlijk. Dat zorgde ervoor dat ik in de laatste rechte lijn naar de eindstreep niet kon doorstoten. Dat was heel dom van me. Ik ben toen zesde geworden.” Daarnaast liep Gerbrand ook één zware blessure op: een frictiesyndroom aan zijn knie. Hier had hij drie maanden lang last van.
Opstaan, eten, unief en trainen. Elke dag opnieuw.
Naast atleet is Gerbrand, zoals velen van zijn leeftijd, ook nog student. Hij studeert Rechten aan UHasselt. De school hanteert er een ‘zeswekensysteem’, wat betekent dat Gerbrand om de zes weken een examen heeft. “Dat zorgt ervoor dat ik nooit een periode heb waar ik té veel moet doen. Ik moet wel constant veel studeren maar er is steeds nog tijd voor atletiek. Tot nu toe lukt dat. Ik ben voorlopig op alles geslaagd. Nu is er wel één vak dat slecht kan uitdraaien maar ik wist op voorhand dat dat kon gebeuren. En als dat één vak is…,” lacht de atleet. “Ik heb atletiek nodig. Als ik bijvoorbeeld twee dagen niet kan gaan lopen is mijn concentratievermogen verdwenen en loop ik tegen muren op. Ik heb het gewoon nodig.”
Atletiek is voor de student ook belangrijker dan dat gevreesde ‘studentenleven’. Elke week een feestje of een cantus zit er voor Gerbrand niet in. Hij haalt zijn voldoening in atletiek. “Uitgaan zit er niet in voor mij. Ik sta op, ik eet, ik ga naar unief, ik ga trainen en dat elke dag. Ik drink ook nooit bier of zo. En uitgaan met een glaasje water is ook maar raar (lacht).”
Hoewel zijn carrière hem binnenkort misschien ver weg van onze stad brengt, is en blijft Gerbrand een Tienenaar. Hij ging hier dan ook zes jaar lang naar de middelbare school, in het Atheneum. Hij ziet de toekomst van de stad positief in. “De laatste jaren is er een verjonging aan de gang is onze stad en dat is goed. Er zijn veel meer dingen te doen , vooral in de zomer. Er kunnen hier nog veel dingen beter maar we zitten al veel verder als stad dan pakweg vijf jaar geleden. Mijn favoriete plekje in Tienen zal wel altijd de piste hier op het Houtemveld zijn.”
Enkele weken geleden werd Gerbrand Huts nog Belgisch kampioen, en zette hij een nieuw Belgisch record neer. Wij bij TienenTroef wensen hem nog heel veel succes met zijn verdere carrière!
Auteur: Martijn Donné
Foto’s: Kobe Declerck
