HAP Foodtruckfestival 2017

Ode aan het Stadspark: HAP Festival – Kim Rutten (Foto’s: Jeroen Geladé)

Ik vertoef de laatste tijd steeds vaker in het Stadspark van Tienen, en vooraleer je overrompeld dreigt te worden door smoezelige taferelen (die absoluut niet zouden stroken met een deftige TienenTroef reporter of het huidige park) lees je best even verder. Het Stadspark ondergaat een heuse opwaardering, en de kracht van vooruitgang lijkt doorgedrongen te zijn tot in het kleinste hoekje van het park. Of nog niet helemaal en dat maakt deze plek ook net zo charmant. Hier en daar bots je  nog op een afgelegen plekje weg van de ‘massa’, en af en toe kan je nog wat verwilderd groen spotten dat helemaal z’n eigen weg gaat en zich niets lijkt aan te trekken van sociale conventies (om jaloers van te worden!).

Er leeft (weer) heel wat in en rond het Stadspark, denk maar aan de renovatie van het Van den Bossche domein tot het Kronacker Hotel die volop aan de gang is en tal van burger- en stadsinitiatieven zoals boekenruilkastje de Twiet-o-theek, ParkLife en Kruimels in het Park. Afgelopen vrijdag was het park opnieuw het decor voor een ander gezellig initiatief: de tweede editie van het gratis HAP foodtruckfestival in onze stad. De ‘massa’ kon je die dagen wel niet meer ontwijken, en waar de kracht van vooruitgang nog niet was doorgedrongen in het park, waren de klanken van de achtergrondmuziek en de geuren van het grote aanbod aan hapjes dat alvast wel.

De regen viel vrijdag overdag nochtans met bakken uit de hemel; dat beloofde niet veel goeds. Mensen denken soms, net als het aanwezige zoete aanbod op het hapjesfestival, van suiker te zijn. Mijn collega waar ik mee had gepland (onder lichte dwang geef ik wel toe, vrijdag rustdag na een drukke week) om het foodtruckfestival op vrijdagavond te verkennen, was er ook zo eentje. Het kapsel staat dan misschien wel paraplu, de smaakpapillen laten zich door wat regen niet van de wijs brengen. Gelukkig staakte de regen zijn snode plannen tegen de tijd dat wij in het park arriveerden, en mijn collega begon wat meer te stralen bij het aanschouwen van al dat lekkers in zo een mooie setting. Kleurrijke vlagjes, sfeerlichtjes, tapijtjes, prachtige foodtrucks en tentjes, leuke muziek met een livesessie saxofoon … you get the picture (en anders doen de foto’s hun werk wel). Zelfs de vuilbakken waren mooi ingekleed! Zonder zelf ooit op Tomorrowland geweest te zijn (foto’s zijn dan ook handig om te vergelijken) had ik toch een beetje het gevoel dat de aankleding, het oog voor detail en de verzorgde aanpak perfect in dat plaatje zouden kunnen passen. Ik kan verkeerd zijn. Er werd ook gedacht aan de kindjes (of laat ik het zo schrijven: de attractie was enkel bedoeld voor kindjes maar het kriebelde evenzeer bij mij), in het park was een bungeetrampoline opgesteld.

Kleurrijke vlagjes, sfeerlichtjes, tapijtjes, prachtige foodtrucks en tentjes, leuke muziek met een livesessie saxofoon …

Na wat bonnetjes te hebben bemachtigd, was het tijd om te kiezen. Keuzestress met andere woorden. En budgetteren. Er waren zoveel beloftevolle kraampjes, maar helaas niet oneindig veel bonnetjes (1 EUR per bonnetje, gemiddeld kostte een hapje 6 bonnetjes). De collega – een fanatieke carnivoor – wou dringend een vleesje verorberen, maar ik wou iets out of the box proberen. Het vleesje werd gevonden bij Wild at Heart BBQ & Catering. Een simpele maar voortreffelijke bbq-worst in een bakje.  Ik heb zoveel aantrekkelijk eten gezien, maar wat me is bijgebleven, is de Wurger! What’s in a name? Wurgers oftewel ‘Waffles + burger’, te verkrijgen bij foodtruck Oscar. Ik moet hierbij wel een kanttekening maken: ik was, toen de honger echt toesloeg, niet al te zeer meer geneigd om risico’s te nemen en ik wou zeker zijn dat mijn honger bevredigd zou worden (ja ik hoor het al en ik geef je gelijk: ik ben een sissy).

De Wurgers zouden dus voor een andere keer zijn, ik ben gegaan voor een Vietnamese baguette bij Banh Mi. Een warme baguette met “pulled pork, pickled carrot & daikon, cucumber, cilantro, soy sauce & sweet bread sauce”. Mijn keuze werd een beetje geleid door mijn heimwee naar de Cambodjaanse broodjeszaak Num Pang in New York, en daarnaast is pulled pork comfortfood ten top. Cambodjaans is toch nog anders dan Vietnamees, maar het broodje van Banh Mi smaakte zeker wel. En de tekst op het papiertje in het bakje past helemaal: “There’s no WE in food”. Mijn collega kent mij gelukkig al langer dan vandaag. De volgende hap was een burger van de Smokers Food Truck, de Louisiana Burger. Opnieuw met pulled pork, maar dan met honing en kaas. Ik had precies wel nood aan comfortfood. Over kaas gesproken, een andere catchy naam was de Just Say Cheese foodtruck. Ook een gezellige spot: de foodtruck van Sir Henry: Arabian Cuisine. Met dus heel wat Arabische lekkernijen maar vooral een gezellig ingerichte zithoek. Versta: Arabische tapijtjes, kussens, lichtjes en tafeltjes. De collega is nog een frietje gaan halen bij een Nederlandse foodtruck (oh de ironie!). De laatste hap kwam van Plan Ann, die een uitgebreid gamma aan Jacket Potatoes (gevulde patatjes) verkocht. De vriend van de collega ging echter voor de nacho’s met huisgemaakte kaassaus.

“There’s no WE in food”

foto: Kim Rutten

De bonnetjes op, einde van de proevertjes. Toch spijt niet ook zo een Wurger geprobeerd te hebben. Note to self: Beter spijt van iets dat je wel dan niet hebt gedaan!

 

3 dagen gezellig HAPpen in hartje Tienen  – Yana Vandeborne (Foto’s: Yana Vandeborne)

Zaterdag 15 juli ‘HAP met de girls’, het stond met stip al een hele tijd in mijn agenda. Het gezellige foodtruckfestival zou opnieuw naar Tienen komen en dit keer zou ik er samen met enkele vriendinnen een gezellige avond van maken met alles erop en eraan. Een picknickdeken mee, want ik me herinner van vorig jaar dat de zitplaatsen snel volzet waren. Zo gezegd, zo gedaan: om 20u stipt sta ik mijn vriendinnen op te wachten aan de ingang van HAP. En ook dit jaar weten het lekkere eten, de verfrissende drankjes en de livemuziek heel wat volk naar het Tiense stadspark te lokken. Blij dat ik m’n picknickdeken bij me heb, zoeken we eerst een rustig plekje onder de bomen waar we ons installeren alvorens aan het eten te beginnen.

Wat zullen we kiezen? Keuze is er meer dan genoeg!

Wat zullen we kiezen? Keuze is er meer dan genoeg, want je kan er gerechten van over de hele wereld eten. Uiteindelijk kies ik voor een cheeseburger tussen een vers maïsbroodje bij Wild at Heart BBQ, wat een toepasselijke naam 😉. De rest van het gezelschap kiest resoluut voor Mexicaans bij Sir Henry. En eerlijk, die nacho’s doen ook echt wel watertanden. Maar mijn wild heart is toch ook zeer blij met de keuze voor de burger, heerlijk. We drinken er nog een frisse Strongbow cider bij en praten gezellig bij voor enkele uurtjes met het geroezemoes van de andere HAP’pers en de sfeermuziek op de achtergrond. Van een dubbel en dik geslaagde avond gesproken!

Two times a charm

Maar ik was nog niet uitgeHAPt. Zondag is familiedag en dus besloten we met het gezin en ook mijn tante, nichtje en haar vriendje op zondagnamiddag samen te gaan HAPpen. Rond 16u installeren we ons, alweer, op de picknickdeken. Meteen besluit ik te gaan voor de spelt pizza van Puur Proevers die zaterdag m’n aandacht al trok. Een margarita gebakken in de houtoven en belegd met verse rucola, mmm. Al snel hebben we dit lekkers verorberd en proeven we nog wat van die nacho’s van Sir Henry met een fris drankje erbij.

Vandaag is het proevertjesdag, want we delen alles.

Vandaag is het proevertjesdag, want we delen alles zodat we meer gerechten kunnen proeven. Ik  spring recht en ga nogmaals op pad. Ik laat me leiden door mijn neus en na heel wat snuisteren besluit ik één van onze lokale foodtrucks uit te testen. Pepe Rosso laat ik dit keer aan me voorbijgaan, want hun pastagerechten proefde ik vorig jaar al op HAP, molto buono. Nu heb ik mijn oog laten vallen op Croque Mesjeu, meer bepaald op hun croque Chavroux (Chavroux smeerkaas, bacon, honing en appel met een snuifje kaneel). Perfect krokant gegrild en een heuse smaaksensatie in de mond. Deze foodlover is blij met haar keuze 😊. Hier en daar proef ik ook nog mee van de gerechtjes die de rest van de familie neemt en met een vol buikje en voldaan gevoel keer ik tevreden terug naar huis, stiekem al uitkijkend naar de volgende HAP-passage in Tienen.