Zondag 9/07/2017 zou een dag zijn waarop ik niet uit mijn bed zou komen. Zaterdag 8/07/2017 was namelijk de dag waarop mijn vrijgezellenfeest gepland stond. Tijdens dat vrijgezellenfeest kwamen trouwens heel wat Tiense Toppertjes aan bod, zoals het ontbijt in het Alpha Hotel – waar naast heel wat calorieën ook heel wat liefde in werd gestoken -, een fotosessie van de hand van LOHX photography, en een avondmaal in ToThai. Maar ik wijk af: ik ging dus kamperen in bed. Zondag a.k.a. katerdag.
Het goede weer dat zich een weg baande door de barstjes in de zonnewering en het verantwoord drankgebruik gedurende die zaterdag, zorgden ervoor dat ik mijn vrije dag echt niet in bed wou doorbrengen. Ik had daarnaast ook beloofd om op te dagen op de ‘Big Jump’ en ik herinner me vaag zelfs dat ik zou toegestemd hebben om mee in de Gete te springen. Ik denk dat die belofte echter wél voortkwam uit onverantwoord drankgebruik. Voor het geval Dapperheid toch nog eens de kop zou opsteken (af en toe heb ik daar last van), had ik wel al maar een deftig badpak aangetrokken en genoeg zonnecrème op dat bleke lijf gesmeerd. Veiligheid voor alles.
Mijn eerste stop was het Stadspark om daar de sfeer tijdens ‘Kruimels in het Park’ op te snuiven. En of er sfeer was. Het zonnetje dat aan de hemel brandde en de groene afscherming van de bomen vormden een gezellig decor om te kunnen wegdromen bij de verhalen van de aanwezige vertelster of te soezen op de picknickdeken in de roes van eigen dromen. Of zoals Perkamentus het zo mooi kon zeggen in één van de Harry Potter films: “For in dreams we enter a world that is entirely our own. Let them swim in the deepest ocean or glide over the highest cloud.” Ik sloop dus met de camera tussen de picknickende en soezende mensen door om dichter bij de verhalenvertelster te komen. De aanwezigen konden naast de sfeer ook even een vlaag van mijn zonnecrème opsnuiven, en wie weet heb ik hen zo geholpen met dagdromen over hun oceaan of wolk. Altijd ten dienste van de Tienenaar!
“Het eerste wat uit de mond van de mens komt is het woord NOG.”
De verhalenvertelster had een heel groot en lang kleed aan dat mooi gedrapeerd was over het gras, zodat alle kindjes gezellig op haar kleed konden zitten. De eerste zin die ik kon meepikken was: “Het eerste wat uit de mond van de mens komt is het woord NOG”. De kindjes – en ikzelf – staarden gebiologeerd naar de verhalenvertelster. Dus de innerlijke honger gaat voor op ‘mama’ of ‘papa’? Zeker niet het typische soort kinderverhalen als je het mij vraagt. Ik wou inderdaad NOG meer horen… Die stelling was er echter eentje die mijn gedachtemolen aanzwengelde en ik begon al snel verder te mijmeren (ik heb ook wel eens last van het gebrek aan Focus, die mag wel wat meer de kop opsteken).
Ik werd wat jaloers op al die kinderen die nog geen drempel aangeleerd hadden gekregen rond dat thema, kinderen hebben namelijk het voordeel nog niet scheef bekeken te worden wanneer zij de NOG willen doordrukken. Een stukje uit het liedje van ‘Snow Patrol – Chasing Cars’ klonk na dit gepeins ook ineens in mijn hoofd (en dat was lang geleden!): “Forget what we’re told, before we get too old.” (en dan past toevallig ook perfect de volgende lijn in de setting: “… Show me a garden that’s bursting into life”).
Soit, ik kwam met een doel en dat was die garden bursting into life helemaal te verkennen. Er waren verder nog enkele springkastelen, volksspelen, en ook standjes van ‘Costa Komma’ en ‘de Buurtkantine’ (‘The 3L Syndrome’) te spotten. Pop-up bar ‘Costa Komma’ had gezellige ligzeteltjes geplaatst en je kon bij hen terecht voor wat nodige verfrissing op zo een zwoele zomerdag. ‘De Buurtkantine’ opent binnenkort in onze stad en had o.a. wat gezonde salad jars in de aanbieding voor diegenen die geen picknick hadden meegenomen.
Daarna was het tijd voor de ‘Big Jump’. In heel Europa sprongen mensen afgelopen zondag in beken en rivieren om het belang van proper water aan te kaarten. In Tienen gebeurde dat – zoals traditiegetrouw de afgelopen jaren – aan de brug over de Grote Gete in de Pastoorstraat. Een mooie route doorheen de velden leidde naar de locatie. Een stukje van Tienen dat me weer eens positief heeft verrast. Eerst was er de vlottenwedstrijd, daarna was het tijd voor het moment suprême.
Ik geef toe, toen ik de uitleg aanhoorde waarom er diende te worden gesprongen voor proper water (vuil water enzo), zonk de moed om zelf ook te springen me een beetje in de schoenen. En ik was ook mijn handdoek vergeten … Dat is een goede reden om niet nat te worden! De uitleg is nochtans nodig om beterschap te brengen, en thumbs up voor de mensen (een heel aantal zelfs) die wel genoeg moed hadden een sprong in het (on)diepe te maken. Wie weet volgend jaar! Ik had in ieder geval mijn taak als reporter wel volbracht en met die gedachte in het hoofd heb ik de aftrap geblazen.
NOG meer van dit soort weekends a.u.b. …
Auteur: Kim Rutten
Foto’s: Kim Rutten (Kruimels in het Park) & Philippe Van den Panhuyzen (Big Jump)
