Maandagochtend 17 april 2017 11u stipt, dat is het moment waarop de Paardenprocessie in Hakendover aan haar tocht rond het dorp begint. Opstaan, een moeilijk gegeven na een eigen tour rond Hakendover langs de vele gelegenheidscafés op zondagavond. Toch sleur ik me uit bed, eet een koffiekoek met een sterke kop koffie en vertrek, ondanks het druilerige weer, naar de berg waar om 12u de paarden hun rondjes van goed geluk zullen lopen.
Zondagavond begint het paasgedruis voor mij tijdens de kroegentocht die ik samen met de meiden van Freya heb uitgestippeld. Vergezeld door de Bietenclub en sympathisanten maken we het dorp samen met zovele anderen onveilig. Starten doen we bij Barn Louie; wit wijntje in de hand en fijne muziek op de achtergrond met af en toe een fijne nineties plaat ertussen, de sfeer die zat er van de eerste seconde al in. Daarna gezellig verder het dorp in, de anders gelegenheidscafés verkennen en de sfeer opsnuiven, waarna we al snel blijven plakken bij Bamps °49 er wordt de ene na de andere plaat gespeeld en al snel nemen onze dansbenen het over tot in de vroege uurtjes om niet veel later weer op te staan voor de processie zelf.
Nu moet ik toegeven, het is al enkele edities geleden dat ik de processie nog eens live ga zien ondanks dat ik inwoner van Hakendover ben. Maar zo’n traditie die 13 eeuwen meegaat, dat kan al tellen, en dus is het nooit te laat om nog eens te gaan. Spannend is het trouwens wel om nog eens terug te gaan. Maar niet zo spannend als 8 jaar geleden, toen ik als plechtig communicantje zelf nog mee liep in deze processie. Toen in de blakende zon, nu allemaal samen in het druilerige weer door het hoge graan de berg op, ploeterend door de modder om toch maar een goed plekje te bemachtigen zodat we de paardenrace straks goed kunnen zien.
Camera in positie en focus volledig op de voorbijkomende processie. Een heleboel van de taferelen ken ik al van de voorgaande edities; de 3 maagden die ook de paardenrace starten, de miniatuur van de kerk die mee rijdt, de vele heiligen die geëerd worden… en de communicantjes. Al is hun outfit wel wat veranderd sinds ik zelf nog mee liep, de witte apostel klederen en kruisjes zijn vervangen door een muts met een grote pluim op. Ik vraag me af of ze na hun deelname ook nog steeds een zakje paaseitjes krijgen… Wat een nostalgie.
Ik barst uit mijn nostalgische bubbel want het hoogtepunt van de dag is aangebroken, de 3 maagden zetten hun eerste rondje in en al snel volgen ook alle andere paarden. Met z’n 100-tal zijn ze, niet iedereen racet mee, maar eerlijk gezegd zou ik het zelf ook niet meteen durven hoor… Eén keer van een galopperend paard vallen op kamp 10 jaar geleden was genoeg. Iedere keer houd ik mijn hart vast en adem in tijdens dit spannende moment. Wie zal er winnen? Hopelijk gebeuren er geen ongevallen. Het zijn maar twee van de gedachten die door m’n hoofd spoken als er net op dat moment toch iemand valt… Dat was nipt. Desondanks kan ik wel niet ontkennen dat het een mooie race is, alle paarden samen door het hoge graan… magnifiek gewoon. Ik geniet nog wat na en kijk al uit naar de volgende editie, jij ook? Zien we elkaar er volgend jaar?
Auteur: Yana Vandeborne
Foto’s: Yana Vandeborne
