Vrijdagavond 4 augustus. Een avond die ik niet nagelbijtend op mijn eentje in de zetel wou doorbrengen. Hubby-to-be (om 11u die volgende zaterdagochtend om precies te zijn!) besloot namelijk dat het geen slecht idee was om de avond voor de grote dag te tappen in het café van zijn lokale muziekclub. Kwestie van het nakomen van beloftes en verplichtingen vond hij (naar de muziekclub dan). TienenTroef vriendin Britt stond gelukkig paraat om mijn nagels te redden, en we besloten om het nieuwe concept van ‘Ma Façon’, pasta by night, eens uit te proberen. In de maand augustus is ‘Ma Façon’ namelijk ook uitzonderlijk open tussen 18u en 20u op donderdag, vrijdag en zaterdag.
Ik was nog niet echt bekend met dit stukje Tienen en was dus best nieuwsgierig naar wat ‘Ma Façon te bieden had. Wat me al meteen opviel bij binnenkomst was de industrieel gezellige uitstraling van het pand. Een langgerekte ruimte met heel wat hout, beton, ijzeren rekken, vintage meubels langs robuuste houten krukjes, en exotisch gekleurde veertjes op de tafels (die lijken weggeplukt te zijn van de papegaai die aan het plafond zweeft). Als ik het zo neerpen lijkt het alsof ik een allegaartje aan stijlen omschrijf die onmogelijk samen kunnen gaan, maar naar mijn mening wérkt die inkleding wel. De bar is uitnodigend aan de inkom geplaatst, de winkel met kookgerei én een Walhalla van gin kan je achteraan in het pand terugvinden.
De keuze aan gerechtjes was ‘beperkt’ maar daarom niet minder moeilijk. Ik heb nogal een eetlust en kan zelfs met een bescheiden kaart niet goed om met keuzestress (de vloek van mijn generatie zegt men ook wel, dat belooft voor de ochtend die zou volgen!). De diner date ging bovendien pas van start om 19u, maar ik was al enige uren daarvoor op mijn werk het menu aan het bestuderen en mijn toetsenbord in de tussentijd aan het onderkwijlen (met opzet ook wel want ik had gezien dat een collega van mij een nieuw en blits toetsenbord had gekregen, dit geheel terzijde). Ik focus terug op het menu. Britt ging voor de Fregola Veggie en ik voor de Vitello Tonato met sla. En ik hoor jullie al zoeken naar de pasta in dat gerecht, maar het klonk ineens beter om voor ‘sla’ ipv ‘pasta’ te gaan net voor de trouw, en dan vooral het nauwsluitende kleedje waar ik me de volgende ochtend in diende te persen.
Maar eerst aperotime. De zoetekauw in mij koos een fruitige gin tonic met een toets van frambozen. Mijn gezelschap waagde zich aan de Apero Ma Façon, een verrassende combinatie van vermouth en cava. Perfect om de eetlust op te wekken! Dat gezegd zijnde: diner was served! Ik kreeg Vitello Tonato met sla in overvloed. Toen ik uiteindelijk voldaan was en mijn bord aan de kant schoof, besefte ik wel dat mijn plan helaas in duigen was gevallen. De Vitello Tonato heb ik helemaal naar binnen gespeeld, de sla heb ik gedeeltelijk laten liggen. Niet dat het slecht was, de sla was me zeer goed bevallen voor iemand die groensel enkel om het principe bestelt. Ik heb al vaak Vitello Tonato gegeten, en ben al enkele keren teleurgesteld geweest. Deze keer was echter een voltreffer.
De Fregola Veggie was volgens Britt fris, licht en toch heel vullend. Nog nooit van fregola gehoord? Fregola is vergelijkbaar met couscous, een product waar we in België bekender mee zijn. Traditioneel wordt Fregola met de hand gedraaid tot kleine bolletjes van circa 2 à 3 mm dik. De smaak kan je als nootachtig beschrijven. Koud is de pasta heerlijk met radijzen en verse kruiden! Die pasta goed laten verteren? Twee Don Papa rummekes, alstublief. De ideale afsluiter om een gezellige avond en lekkere maaltijd te beklinken.
Je kan eten bestellen tot 20u, en tafelen tot 22u. Britt en ik zijn als laatsten vertrokken en ik ben goedgezind op mijn fiets terug naar huis gesprongen. De partner was nog niet thuis (en zou nog lang niet thuis komen, waardoor ik uiteindelijk begon te twijfelen aan zijn beloftes en verplichtingen naar mij). Ik wou mijn schoonheidsslaapje niet missen dus kroop in bed, naar mijn gevoel zonder echter één oog effectief dicht te hebben gedaan. Onze kat (ipv de partner) besloot net die nacht een serenade aan het raam te houden, en de regen viel de hele nacht met bakken uit de hemel (en ik vreesde dus dat de trouwdag in het water zou vallen). Eind goed al goed, de partner heeft de beloftes en verplichtingen niet vergeten, ik heb mijn keuzestress overkomen, de regen heeft de nodige pauzes ingelast, de Vitello Tonato heeft ervoor gezorgd dat zelfs zonder ontbijt (teveel zenuwen) de fond was gelegd voor de bubbels die o.a. door de TienenTroef crew waren meegenomen. Que la vie est belle!
Meer over Ma Façon en zaakvoerster Deborah Mariani lees je binnekort op de blog!
Auteur: Britt Sterckx en Kim Rutten
Foto’s: Britt Sterckx en Kim Rutten
