Een stukje Zwitserland in Tienen.

Isabelle Zürcher en haar Tiense man leerden elkaar kennen aan het concentratiekamp van Mauthausen in Oostenrijk, tijdens een fietsvakantie. Ondertussen woont ze 12 jaar in Tienen.

Waarom koos je voor Tienen voor jouw woonplaats/zaak/project/… ?

Ik woon sinds 2004 in Tienen, omdat ik op fietsvakantie mijn huidige echtgenoot heb leren kennen en na een jaar pendelen tussen België en Zwitserland, mijn liefde naar Tienen ben gevolgd.

Wat is jouw idee om Tienen nog meer op de kaart te zetten?

Ik zou Tienen als een aangename woonstad promoten, met een goede bereikbaarheid en goede winkelmogelijkheden. Als er nog wat meer groen en meer recreatiemogelijkheden waren (gratis en voor iedereen toegankelijk), was dit ook een troef. Dit zou beter kunnen.

In het centrum ga ik soms naar de Veritas om haakmateriaal te kopen voor de cocopusjes die ik samen met andere vrijwilligers voor couveusekindjes maak.

Wat is jouw favoriete shop/boetiek/winkeltje in Tienen?

Ik hou niet echt van shoppen. Als ik eens echt tijd heb, dan ga ik het liefst naar de Gamma of  de Brico om wat knutsel- of werkmateriaal te kopen. In het centrum ga ik soms naar de Veritas om haakmateriaal te kopen voor de cocopusjes die ik samen met andere vrijwilligers voor couveusekindjes maak. In 2014 werd in Denemarken voor het eerst een gehaakte knuffel in de couveuses gelegd.  De tentakels van de knuffel zorgden ervoor dat de baby’s rustiger werden en minder aan de draadjes en slangetjes trokken.  Sindsdien werd dit idee onder verschillende vormen en via diverse initiatieven verspreid over een groot deel van Europa. Hier zamelt de VZW CoCopus ze in en brengt ze bij de babies.

Wat zijn jouw favoriete café en restaurant in Tienen?

Op café ga ik nooit, daarvoor ontbreekt eerlijk gezegd de tijd. Maar als mijn man en ik gaan eten, dan is dit meestal in de Gambrinus, ´t Wit Paard of het Spijshuis Dieu.

Wat is jouw favoriete plek in Tienen om tot rust te komen?

Om tot rust te komen heb ik natuur nodig en daarom ga ik het liefst wandelen door de velden rond Kumtich, waar wij wonen. Als tweede rustpunt kies ik het voetbalterrein van de Eva´s in Kumtich, waar onze dochters spelen.

Wat zijn de troeven van Tienen volgens jou?

De stad is vrij rustig. Niet zoals Leuven, waar vanuit alle richtingen fietsen je weg kruisen of dronken studenten de stoep vol braken. Er is cultureel gezien, voor zo een kleine stad, veel te beleven in Tienen. De woonprijzen vallen goed mee. De ligging dicht aan de E40 maar ook het station, met de directe én snelle aansluiting naar Brussel, vind ik super om het woon- werkverkeer leefbaar te maken.

Wat mist Tienen nog volgens jou?

Als Zwitserse mis ik in Tienen groene longen en recreatiemogelijkheden voor jong en oud. Het stadspark vind ik niet aantrekkelijk. Het is schitterend gelegen en het zou fijn zijn om er iets anders van te maken. Het Steentjesplein (Martelarenplein)  wordt te weinig benut, als ik het vergelijk met de mogelijkheden van het provinciale domein van Hélécine. Ik vind het een opdracht van de stad om mensen die in appartementen en huizen zonder tuin wonen, de mogelijkheid te bieden om buiten te kunnen zitten, elkaar te ontmoeten en te spelen zonder dat ze daarvoor eerst in een auto moeten zitten en het milieu vervuilen.

Alle vrijwilligers, zoals b.v. die van onze voetbalclub (DVC Eva´s Tienen), verdienen een pluim.

Welke andere Tienenaar doet in jouw ogen iets bijzonder in onze stad?

Alle vrijwilligers, zoals b.v. die van onze voetbalclub (DVC Eva´s Tienen), verdienen een pluim. Want zij werken voor vele mensen, vaak zonder enige tegenprestatie te ontvangen. Integendeel, zij doen het uit overtuiging en daarvan profiteert de stad Tienen ook. Zonder verenigingen is er in Tienen immers minder te beleven.

Wat is de tofste/aangenaamste straat in Tienen?

Eentje die proper is en verkeersarm.

Wat vind jij het leukste Tiense evenement?

Het jaarconcert van de Koninklijke Harmonie ‘Onze Taal’ uit Kumtich en de optredens van het Tiens Trac Theater.

Wat is je favoriete terrasje in Tienen?

Mijn eigen terras, thuis, in Kumtich.

Auteur: Chris François

Fotografe: Silvie Vandewijer