Is jazz terug ‘in’? Films zoals ‘The Princess and the Frog’ met New Orleans als achtergrond, of ‘La La Land’ met Hollywood als decor, dragen alvast hun steentje bij aan de herwonnen populariteit van het genre. In ‘La La Land’ probeert Sebastian zijn passie voor jazz over te brengen op zijn tegenspeelster Mia: ‘It’s conflict and compromise… It’s new every time … and it’s dying… They always say: ‘’Let it die.’’ Not on my watch!’ Dat is ook een beetje wat mijn partner probeert te doen met een variant van het jazzgenre: swing! (en daarna stopt de vergelijking van de partner met Ryan Gosling, als Sebastian in de film :p)
De partner speelt namelijk mee in een big band: The Swingtimers Big Band. Zij brengen voornamelijk stukken uit de swingvariant van jazz. De big band die gevestigd is in de buurt (Oplinter) blijkt eigenlijk iets bijzonders te zijn. Er zijn namelijk niet veel big bands meer actief. De Swingtimers trekken dan ook muzikanten aan vanuit de brede omgeving en zijn steeds op zoek naar nieuw bloed. ’Jonge muzikanten lijken de weg naar het genre niet zo gemakkelijk te vinden’, legt drummer Marc uit. ‘Het is niet genoeg om noten te kunnen lezen, je moet de muziek ook echt aanvoelen’. Bij dirigent Kim Vandeweyer klinkt eenzelfde geluid: ‘Het jazzy/swing gevoel staat niet letterlijk in de partituren en moet van de muzikanten zelf komen’. Eén van de gespeelde stukken was trouwens ‘Big Swing Face’ van Bill Potts, en die muzikant zou er om bekend hebben gestaan geen enkele noot te kunnen lezen, maar toch magnifiek te kunnen spelen… . Marc: ‘Daarnaast telt elke muzikant. In muziekgroepen zoals een harmonie is dat minder het geval, gezien er genoeg muzikanten zijn voor elk instrument’. De Swingtimers Big Band telt momenteel 17 muzikanten en elke muzikant is dus van essentieel belang.
Het jazzy/swing gevoel staat niet letterlijk in de partituren en moet van de muzikanten zelf komen.
Zaterdagavond 18 maart heb ik dus een optreden van de band bijgewoond in de Sintervivenzaal te Oplinter. Er waren ook twee zangers van de partij, Isabelle Fouyn en Yvan Aufort en zij gaven, net zoals de muzikanten, echt het beste van zichzelf. Hetzelfde kan gezegd worden over dirigent Kim Vandeweyer, die de afgelopen jaren de leiding van de band op zich heeft genomen. Je moet blijkbaar nogal een goede conditie hebben om dirigent te zijn, of in ieder geval als je zo gepassioneerd dirigeert (met de nodige armbewegingen) zoals Kim dat doet ;-). De band zelf werd opgericht in 1977 te Kessel-Lo en verhuisde in 2002 naar Oplinter. Klassiekers zoals ‘Pennsylvania 6-5000’ (Jerry Gray) en ‘My Way’ (Claude François/ Paul Anka) kwamen onder andere aan bod. Eén van de laatst gespeelde nummers was eentje van ‘The Jungle Book’, en dat kan een leek in het genre wel appreciëren :-)!
Wil je meer weten over de The Swingtimers Big Band? Check dan zeker hun website. De volgende keer dat je de band aan het werk kan zien, is op 6 mei tijdens de Kunstroute in Tienen. Meer over dit evenement volgt nog op de blog!
Auteur: Kim Rutten
Foto’s: Kim Rutten
Uitgelichte afbeelding: La La Land
Website The Swingtimers Big Band
