Dag lezers. Ik ben Tony, maar men noemt me ook wel eens Texas. Ik leg later wel uit waarom. ’t Is een lange geschiedenis.
Het is donker. Ik rij voor de zoveelste keer naar Tienen, niet goed wetende wat er op me afkomt. Bang ben ik. En nerveus. Ik rij sneller dan geoorloofd op de steenweg Leuven-Tienen.
Ondanks de stress heb ik fantasie. Altijd al gehad. Ik haal het gratis in de winkel, uit het tuinhuis of in de fabriekshal. Ze gooien het me na. Het zuigt zich mijn brein binnen. Ik kan er niets aan doen.
Ik rij 110 waar je 70 mag. Ik verlaat Roosbeek en rij Kumtich binnen, de heuvel op. De naam van de bushalte daar is Castel Pic, genoemd naar een vergaan café, rechts van de weg. En telkens weer die fantasie. Castel is een personage uit de strip van autosportheld Alain Chevailler. Charles Pic is dan weer een Frans autopiloot die in 2012 en 2013 Formule 1 reed. Met bescheiden middelen, met bescheiden resultaten. Enkel liefhebbers van Formule 1 kennen hem. Binnen 10 jaren kent niemand hem nog, tenzij één of andere Fransoos. Allicht een familielid. Enfin, we wijken af, Castel –Castel Pic-Charles Pic: de link houdt steek. Ook omdat ik voorbij de bushalte sjees met een slordige 40 kilometer per uur te veel. Klein detail nog: op de helm van Parijzenaar Charles Pic prijkt een toren: de Eiffeltoren! Ik hou van torens.
Na de bushalte kom ik op de top van de heuvel en als het terug daalt, richting het grote kruispunt van het dorp, zie ik een beeld dat ik altijd graag zie: de steenweg die zich doorzet richting Tienen en links en rechts van die steenweg: twee kerken die over de stad torenen. En telkens weer die fantasie: tegen het einde van de film ‘The Fellowship of the Ring’, de eerste film uit de trilogie ‘The Lord of the Rings’, vaart Frodo, het hoofdpersonage, samen met zijn kompanen Aragorn, Legolas, Boromir, een dwerg en nog wat andere personages, met kleine bootjes, over De Grote Rivier. Op weg naar hun bestemming passeren ze ‘The Argonath’, een monument uit de rotsen gehouwen. Aan beide zijden van de rivier zien we 2 gigantisch grote beeldhouwwerken, in de vorm van ridders, helm op, één hand rustend op het zwaard, een andere hand omhooggestoken, als willen ze het gevaar een halt toeroepen, en liefst nog een eindje terugduwen.’ Tot hier en niet verder, vanaf hier begint ons land’ lijken de beelden, ‘The Argonath’ dus, te zeggen. Aragorn noemt de reusachtige beelden nog ‘De Koningen van Weleer’ (‘The Kings of Old’)
Geloof het of niet, maar telkens ik de heuvel in Kumtich afrijdt, het kruispunt nader en de steenweg, geflankeerd met de twee kerktorens zie, denk ik aan ‘The Argonath’ uit ‘Lord of the Rings’. Vanaf hier begint Tienen! Trouwens, de tweede film van de trilogie noemt ‘The two towers’!
Overdreven, die vergelijking? Allicht wel. Maar ze zit in mijn hoofd en ik krijg ze er niet meer uit. En misschien heb ik u nu ook aangestoken. Tienen, the city of the two towers. Ik hou van torens. Bijna elke keer weer zeg ik dan ook tegen mezelf dat ik eens een pastoor of een gids moet aanspreken. Want ik wil eens in die torens klimmen. Voor het uitzicht. En om foto’s te nemen, vanuit vogelperspectief, van die stad waar ik nu naartoe rijdt. Met een klein hartje. Die snelheid moet omlaag. Ik nader de bebouwde kom. Hoe trager ik rijd, hoe minder snel het gevaar nadert. Maar dat het nadert, dat staat vast.
Ik ben Tony, maar men noemt me ook wel eens Texas.
Lees ook vanaf donderdagavond 8 december episode 2: Villeneuve!
En vanaf donderdagavond 15 december episode 3: Palio!
