Ik wil hem u gerust doorgeven. De link naar het youtube-filmpje waar we met z’n drieën wat kneuterig naar stonden kijken, in een broeiend hete Manège bij de opening van het cultuurseizoen. ‘We’, dat zijn Kim, Lotte en ik, uw trouwe TienenTroef-medewerkers en het filmpje in kwestie was een dans-tutorial om wat geloofwaardige pasjes te plaatsen als je een avondje ska-muziek wil doorkomen.
Maar ik loop vooruit op de feiten. Voor de opening van het cultuurseizoen 2017-2018 had CC De Kruisboog op vrijdag 15 september een mooie line-up geprogrammeerd in de Manège aan het St-Jorisplein. Headliners van dienst waren The Skadillacs, een ska-coverband die al heel wat festivals en concerten op hun conto hebben staan en die, zo wil hun reputatie, garant staan voor een knallend feestje. Voeg daaraan toe dat mijn buurman, en toffe peer in general, Piet Tutenel, de opzwepende off-beat-gitaaraanslagen voor de band verzorgt en ik had alle motieven die ik nodig had om dit partijtje niet te willen missen.
De Manège zou zich die avond langzaam tot halverwege vullen onder de luide en scherpe (wie deed hier de PA?) selectie van ska-plaatjes van DJ SOULBOYS VS RUDEBOYS. Het leek alsof de initiatiefnemers met het volledig opendraaien van de verwarming en snerpende muziek uit de boxen, iedereen naar achteren tot bij de toog wou jagen, om zo ver mogelijk van de decibels verwijderd, afkoeling te zoeken bij het aangeboden gerstenat. Opdracht geslaagd. De voorste helft van de zaal bleef angstvallig leeg. Maar goed, het vooruitzicht naar The Skadillacs én afterparty van de enige echte mister Buscemi maakte dat de aanwezigen zich verdapperden en hitte en lawaai trotseerden.
Het is onmogelijk om te blijven stil staan eenmaal de stuwende energie van deze indrukwekkende live-band de zaal bereikt.
Rond half tien was het dan eindelijk zo ver. The Skadillacs betraden het podium en speelden voor de daaropvolgende negentig minuten een opzwepende set van ska-klassiekers. Het is onmogelijk om te blijven stil staan eenmaal de stuwende energie van deze indrukwekkende live-band de zaal bereikt. De hele band staat voortdurend te springen. Ze lopen het hele podium heen en weer en ‘smijten’ zich stuk voor stuk helemaal op hun instrumenten, zonder dat er maar één maat wordt gemist. Het is erg aanstekelijk om te zien hoeveel plezier de bandleden hebben. De danstutorial was snel vergeten en de beengewrichten werden vlotjes uit de hengsels gegooid om het tempo van deze jongens bij te houden. De blazers die synchroon staan te ‘skanken’, gitarist Postit Peet die de ogen ten hemel slaat terwijl hij oerkreten richting microfoon werpt, de charismatische frontman Sir Rudy Jean die flirt met de lens van concertfotografe Lotte, het plaatje klopt helemaal. ‘One Step Beyond’, ‘Baggy Trousers’, ‘A Message to You’, ‘House of Fun’, ‘Nightboat to Cairo’ en zelfs een eigen versie van ‘King Kong Five’ van Mano Negra, …. luisteren naar de Skadillacs is een trip door de grootste hits van Ska-land. Als je jezelf dan ook nog de luxe toestaat om (exact) 22 vrouwen op het podium uit te nodigen om samen met jou te komen feesten, kan zo’n avond moeilijk nog stuk.
Buscemi had een MC en enkele live-muzikanten meegebracht om het feestje draaiend te houden.
Je moet een act met flink wat zelfvertrouwen zijn om deze kerels in je voorprogramma te durven opnemen. Daar had De Kruisboog blijkbaar rekening mee gehouden, want de avond zou worden afgesloten met een afterparty met achter de draaitafels niemand minder dan gevestigde waarde Buscemi. Die laatste had een MC en enkele live-muzikanten meegebracht om het feestje draaiend te houden.
Helaas kan ik erg kort zijn in mijn verslag van de afterparty. Het leek namelijk alsof 90% van de aanwezigen bevredigd was en hadden gekregen waarvoor ze waren gekomen. Dus terwijl The Skadillacs hun materiaal opruimden, liep de zaal nagenoeg volledig leeg. In eerste instantie dacht ik dat iedereen, mezelf incluis, nood had aan een frisse pint en wat koele avondlucht om weer op krachten te komen voor deel twee, maar jammer genoeg waren er slechts een dertigtal mensen die opnieuw de zaal in kwamen. Ik doe mijn hoed af voor meneer Buscemi die ondanks alles, echt een ontzettend leuke en dansbare set is blijven draaien. Toen de lichten aangingen om half een, moest er echter niet worden aangedrongen om naar huis te gaan. Zachtjes huppelend het St-Jorisplein op: “One Step Beyond!”
Oh ja… Hier is nog die link. Veel heb je er misschien niet aan, maar je bent meer dan welkom om volgende keer mee op de eerste rij te komen ‘skanken’.
https://www.youtube.com/watch?v=CDAiQ-P7GoA
Auteur: Alain Van Den Broecke
Foto’s: LOHX photography
