In september was ik bij de slotvernissage van Atelier X. Het kunstenproject dat Tienenaars Steven Massart, An Roovers en Peter Van Impe tot op de biënnale van Venetië had gebracht. Voor die eerste was het tevens de gelegenheid om zijn titel van ‘Stadsartiest van Tienen’ na bijna 4 jaar neer te leggen. Steven Massart werd in 2016 de opvolger van stadsdichter Gui Nijs, en zou oorspronkelijk voor twee jaar stadsfotograaf worden.
Every ending is a new beginning, dus was ik flink benieuwd naar de volgende artiest die trots de fakkel zou overnemen om zijn of haar kunstenaarschap los te laten op onze tintelende stad. Tot mijn grote verbazing vernam ik echter dat er geen nieuwe vacature uitgeschreven was voor een opvolger. Vergeten te begroten? Neen, want de kost van een stadsartiest is verwaarloosbaar, wisten bevoegde instanties mij te zeggen. De pijnlijke waarheid is dat er gewoon niemand de taak op zich had genomen om deze mooie traditie levend te houden. Dat terwijl onze stad letterlijk bruist van jong artistiek talent. Bij TienenTroef worden wij voortdurend geconfronteerd met jonge Tiense artiesten die op het hoogste niveau vlot hun mannetje kunnen staan.
Wat zou ik Nele Sterkendries graag een monoloog zien opvoeren vanop het balkon van het stadhuis of massa’s mensen als een termietenheuvel rond zich verzamelen door in het Apostelenhof poëzie te fluisteren. Wat zou ik Jef Van Hemelrijck graag hartverscheurend zien zingen voor de mooie Bisser-muurschildering aan de kazerne of hem zijn onnavolgbare poetry slam op het publiek zien toedansen vanop de tafels van de stadsakker. Laat Lotte Hendrickx de stad gebruiken als canvas en voor we het weten hangen er binnen de kortste keren prachtige portretten van al die mooie mensen van onze stad verspreid door onze straten.
Onze kunstenaars geven een ziel aan onze stad. Zij zijn de luis in onze pels. Zij zijn de knagende gedachte in ons achterhoofd. Ze zijn de traan die over onze wang rolt zowel bij verdriet als bij geluk. We leven in tijden waarin er bespaard wordt op kunst, waarin ons verteld wordt wat we moeten waardevol vinden. Ik stel voor dat onze stad het tegendeel bewijst. Geef de kunstenaars hun forum. Laat hen los op ons geweten. “Het doel van kunst is om het stof van het dagelijkse leven van onze ziel te spoelen.”, zei Picasso. Ik ben klaar voor de zondvloed.
Auteur: Alain Van Den Broecke
Foto: LOHX Photography
