“Geduld is een schone deugd”. Beeld je een wit porseleinen tegel in, met daarop sierlijk archaïsch in diep Delfts blauw die spreuk gehandletterd. Wees eerlijk: we waren allemaal vergeten wat geduld was. De 21ste eeuw was aan een rotvaart vertrokken en we hadden onszelf van alle digitale media voorzien om aan dat verschroeiende tempo te communiceren wat we deden, wat we aten, waar we op vakantie gingen, wie we leuk vonden en wie niet… Wie had er het geduld nog om gewoon af te wachten wat het leven op zijn pad bracht. The fear of missing out werd onze nieuwe drijfveer. Alleen maar vooruit kijken. Achterom kijken kon in onze digitale fotoalbums.
Hoevelen van ons hebben dat oude tegeltje ondertussen van onder het stof gehaald? Er rest ons niets anders meer dan geduld. We wachten al meer dan een jaar. We speuren al onze media af naar verborgen signalen, naar geloofwaardige berichten. Wanneer komt de bevrijding? D-Day. De oude filosofen wisten het al lang: Geduld is bitter, maar haar vrucht is zoet. Bestaat er geduld zonder hoop?
Hoop is onze passie voor al wat mogelijk is. Het is als bouwen aan een nieuwe stad die we vandaag nog niet mogen betreden. Het aanleggen van grote pleinen voor de feesten van morgen. Het uitkijken naar de attractie in een veel te lange wachtrij. Het ongebreidelde geluk van het kijken naar hoe een boomhut wordt gebouwd waar je nog niet in mag. Heb jij de hoop verloren? Hoop vraagt vertrouwen en kracht. Net zoals geduld. Ze gaan hand in hand.
Uiteindelijk wachten we allemaal op hetzelfde. Thuiskomen. Eindelijk thuiskomen. Op de plaatsen en bij de mensen waar we ons thuis voelden. Je moet niet dakloos zijn om je thuisloos te voelen. Misschien zijn dat de mensen onder ons die het ergst hebben geleden in dit pandemisch tijdperk. De mensen die thuisloos bleken. Omringd door hun bubbel. Maar niet thuis. Een thuis maak je niet met tegeltjes met oude wijsheden noch met virtuele vakantiefoto’s. Wij zijn elkaars toevluchtsoord en weldra zijn we weer samen. Op de nieuwe pleinen, in de nieuwe boomhut. Onze stad maakt zich klaar. “Thuis in Tienen”, weet u wel? We hebben tijd genoeg gekregen om te zorgen dat we er klaar voor zijn. Paul Auster fluistert, zoetgevooisd en geruststellend: “Als je niet klaar bent voor alles, ben je klaar voor niets.”
Auteur: Alain Van Den Broecke
Foto: Unsplash
