Dit weekend houdt de toneelmicrobe lelijk huis in Vissenaken. Elf jongeren brengen er ‘Frankenstein of het geheim van SMRNTWSK’ op de planken. Hoe beleefden de acteurs, regisseur en productieteam de laatste week voor de voorstelling? Over piekende plankenkoorts, laatste loodjes en meer energie krijgen dan dat je erin steekt.
Wij spitsten onze oren tijdens de repetities en vingen de volgende uitspraken op van de jonge acteurs en hun regisseur, Bob Vanderstukken, en onze verborgen camera legde de spanning vast!
- Regisseur Bob geeft nog wat feedback: ‘Groter spelen, mannekes!’. Maar hij heeft er best een goed oog in. ‘Er is een fijne dynamiek op het podium. Iedereen zit in zijn rol. Ik heb nog een paar aanwijzingen opgeschreven, maar geen hele waslijst. En dat is een goed teken.’
- De laatste week is heel intensief. En dat eist zo zijn tol. De vermoeidheid slaat toe, oogjes worden kleiner. Donderdag is gelukkig rustdag. Niet tot middernacht Netflix kijken, maar vroeg onder de wol. Zodat de batterijtjes opgeladen zijn om ons een heel weekend te smijten.
- ‘Het podium lijkt zo groot! Is het nu niet breder dan vorig jaar?’
- ‘Er is toch nog veel werk hoor.’
- ‘Ik heb nog geen zenuwen. Dat is niet goed zeker? Vrijdag zal het ongetwijfeld anders zijn. Dan komen de mensen van mijn klas kijken.’
- ‘Ik doe eigenlijk nog maar een maand mee. Als vervanging voor een speelster die onverwacht moest afhaken. Mijn tekst heb ik in sneltempo geleerd met hulp van mijn broer. Ik vind het superleuk, maar heb nu al stress.’
- ‘Duurt het stuk niet te lang? Hoe lang hebben we gedaan over het eerste deel? Dat moet sneller.’
- ‘De decorwissels staan nog niet helemaal op punt. Wie brengt de zetel op? En het groeten, dat moeten we ook nog oefenen.‘
Maar niet alleen de spelers en hun gids voelen de zenuwen, ook bij de productieploeg stijgt de spanning:
‘Of dat niet ondankbaar is, zo achter de schermen werken’, vragen ze ons soms. Maar eerlijk? Het geeft ons eigenlijk meer energie dan dat het kost. Ok, wij stressen misschien nog meer dan de acteurs. Zeker als we enkele weken voor de voorstelling plots één van de spelers moeten vervangen. Ja, de lijst met attributen lijkt soms eindeloos. Vooral als je op torenhoge hakken langs de kant van de weg veldbloemen staat te plukken. Of een zelfgemaakte doodskist in de koffer van je auto probeert te proppen. En ik geef toe, ook bij ons wegen de lange avonden soms door. Als het perfecte decorstuk in de kringwinkel net voor je neus verkocht wordt, bijvoorbeeld.
Maar hoe cliché het ook klinkt, het is het waard. Want toneel, dat is eigenlijk toch de mooiste hobby die er is. En er komen zelfs mensen naar kijken. Voor hetzelfde geld hielden we van kantklossen of postzegels verzamelen, maar daar klapt niemand voor. Dus ik weet nu al dat wij elkaar na afloop zullen aankijken en denken: ‘het is weer goed geweest, wat zijn wij op elkaar ingespeeld’. Het grootste probleem, dat komt nu pas. Want wat ga ik dit weer missen. Het zwarte gat loert dreigend om de hoek.
Jeugdtoneel Vissenaken speelt dit weekend (28/04 – 30/04) voorstellingen op vrijdag, zaterdag en zondag. Die twee laatste voorstellingen zijn al helemaal uitverkocht maar voor de voorstelling van vrijdag zijn er nog een paar kaarten over. Snel zijn is de boodschap!
Kaarten via: http://www.vissenaken.be/deslumste/
Auteur: Eveline Veulemans
