Stad Tienen voert campagne om de zwerfkattenpopulatie onder controle te krijgen. Daarvoor werd zo’n 30.000 euro vrijgemaakt. Zwerfkatten worden door enkele deelnemende dierenartsen gecastreerd/gesteriliseerd. Nadat ze geneutraliseerd werden, krijgen ze een oorknip en worden ze teruggeplaatst in hun vertrouwd territorium.
Ik vind katten dik oké. Ze zijn heerlijk eigenwijs. Bij mij thuis loopt een roodharig exemplaar rond, van het straatmerk. Dus geen fancy exotisch ras of zo.
Toen ik afgelopen zomer naar een alleenstaande woning verhuisde, was ik katloos. Ik heb altijd tussen katten geleefd, met dank aan mijn moeder en haar vijf haarballen. Ik was vastberaden om in mijn eigen huis snel een paar viervoeters onder te brengen. Zo van die arme sukkelaartjes uit het asiel. Eéntje met drie poten, zonder zicht, of een senior. Een aidspoes zag ik ook wel zitten. You get the drill: katten die niemand anders wil, die worden ten huize Britt met open armen ontvangen.
Al bleek een bezoek aan het dierenasiel helemaal niet nodig te zijn. Welgeteld een week waren we aan het renoveren, toen er plots een rosse kater via de garagepoort onze woning binnendrong. Vriendelijk maar op z’n hoede, kwam het jonge – ietwat magere – dier goeiedag zeggen. Ik gaf me over aan z’n charmes en doopte hem, na twee uur lustig aaien en spinnen, Bruce. Naar Bruce Willis, niet naar collega-acteur Lee (mijn vriend is fan, don’t ask).
Love at first miauw. De liefde was wederzijds. Sinds die eerste ontmoeting kwam Bruce iedere dag “hallo” zeggen. En zoals dat wel vaker gaat met dingen die je een naam geeft, raakte ik snel gehecht aan hem. En hij aan mij (en aan de overdosissen Whiskas en de Catisfactions). Bruce, mijn roodharige poes.
Love at first miauw. De liefde was wederzijds.
Om zeker te zijn dat Bruce geen baasje had, bevroeg ik de buurt. Niemand miste een kat. Nabije buren hadden hem al zien rondzwerven en zeiden me dat MIJN Bruce simpelweg een ordinaire zwerfkat is. Un chat de la rue.
Kattenbordeel: gratis poezen
Eén van de zovele straatkatten, zo bleek. Want na Bruce stopte het niet. En is het nog steeds niet gestopt. Dagelijks komen er zwerfkatten op bezoek. In de tuin, maar ook in huis. Mijn kat heeft een luikje waarlangs hij vrij binnen en buiten kan, maar ook andere katten profiteren ervan. En komen nogal geheel onverwacht en ongewenst naast me in de zetel zitten. “Awel, wat brengt jou hier, vreemde poes?” Ik moet me dringend een kattenluik met chip aanschaffen.
Heeft mijn Bruce rondgebazuind dat er bij mij een all day buffet is? Veelal jonge katten, maar ook oude oorlogsveteranen met stukken uit de oren (katten kunnen lelijk vechten) komen over de vloer. Hoewel ik hen met handen en voeten probeer duidelijk te maken dat ik geen asiel uitbaat, durf ik hen weleens te voederen. Daardoor blijven ze natuurlijk in mijn buurt rondhangen. Ik krijg het gewoon niet over mijn hart.
Je moet weten dat er achter mijn woning kilometers velden en boomgaarden zijn. Ik heb het over de buurt vlakbij het voetbalveld van Sparta Tienen. Een rosse buurt voor zwerfkatten. Een ontmoetingsplek voor gewillige viervoeters.
Jaarlijks worden er tienduizenden (zwerf)katten geëuthanaseerd in de asielen.
Daar heb ik op zich geen problemen mee. Wat me wel dwarszit, is dat velen van hen een ongelukkig lot ondergaan. Wist je dat 1 op 2 kittens sterft tijdens het eerste levensjaar? En dat er jaarlijks tienduizenden (zwerf)katten geëuthanaseerd worden in de asielen? Omdat ze simpelweg met te veel zijn en ze onmogelijk allemaal herplaatst kunnen worden. Noch in de natuur, noch bij mensen.
Die fout ligt voor een groot deel bij onszelf. Want veel baasjes vinden het onnodig hun dieren te neutraliseren. Terwijl dat bij wet verplicht is. Die onverschilligheid resulteert in:
- Ongewilde nestjes bij mensen thuis.
Je kat is zwanger. Help, wat nu?! Je zoekt voor haar jongen een nieuwe thuis. Maar dat loopt niet van een leien dakje. En zelf kan/wil je ze niet houden. Gevolg: deze kittens worden in de natuur of in een asiel gedumpt, waar ze weinig overlevingskansen hebben. Of ze worden simpelweg ingeslapen, of zelfs eigenhandig gedood.
- Nestjes in de natuur.
Te weinig voedingsbronnen, roofdieren die op de loer liggen, ziektes, … zijn slechts enkele van de vele redenen waarom weinige van deze dieren overleven.
Stad Tienen voert campagne om de zwerfkattenpopulatie onder controle te krijgen. Daarvoor werd zo’n 30.000 euro vrijgemaakt. Zwerfkatten worden door enkele deelnemende dierenartsen gecastreerd/gesteriliseerd. Nadat ze geneutraliseerd werden, krijgen ze een oorknip en worden ze teruggeplaatst in hun vertrouwd territorium. Ine Tombeur, Schepen Dierenwelzijn, vertelt: “Sinds het kattenplan in voege is getreden werden er 72 katten gesteriliseerd/gecastreerd. Het Tiense dierenasiel vertelde me dat ze toch al minder kittens binnenkrijgen dan voorgaande jaren. Toch al een effect van het kattenplan?”
Al ligt de verantwoordelijkheid voor deze immense zwerfkattenpopulatie niet alleen bij de stad. Het is onze taak als eigenaars om onze geliefde viervoeters te steriliseren/castreren. Niet alleen omdat het een wettelijke verplichting is, ook gewoon omdat dit het juiste is om te doen. Voor je huisdieren, voor de zwerfkatten én voor jezelf. Want neutralisatie biedt voor iedereen voordelen:
- Je kat heeft minder kans op blaasontstekingen, kankers, schijnzwangerschappen en andere ziektes;
- Je krijgt geen buurkatten meer op bezoek wanneer je kattin krols is;
- Je kat heeft minder stress en frustraties;
- De kans dat je kat je huis gaat onderplassen verkleint;
- Overschot aan ongewenste dieren en nestjes neemt af;
- De zwerfkattenpopulatie daalt.
Met als gevolg dat er ook minder kattensterfte is. En dat je haarbal langer en gezonder leeft. Dus liefste katteneigenaars, laat je kattin(nen) steriliseren en je kater(s) castreren. Ze zullen misschien heel eventjes mokken, maar dat gaat heus wel over. Want de nadelen wegen niet op tegen de voordelen.
Auteur: Britt Sterckx
