Soms denk ik wel eens na over ‘het gat in de markt’ in onze omgeving. Wat mis ik in Tienen, en wat missen mensen zoals ik? Mensen zoals ik (chaoot in hart en nieren) zijn er hopelijk niet al te veel, de wereld is al best een ‘messy place’. Maar mensen zoals ik (hardnekkige dromers) zijn er hopelijk toch wel genoeg, en dan vooral dromers die daadwerkelijk doeners worden. Het zal ongetwijfeld wel liggen aan mijn onverzadigbare drang naar eerlijk/gemoedelijk/lekker/pretentieloos/betaalbaar eten, in combinatie met een mond die nooit stilstaat (maar dan doorgaans wel al leeg is) en een (vermoeiende?) hang naar sociaal contact, maar ik kom steeds terug op het idee van een ‘speakeasy’ of een huiskamerrestaurant. Hip in grootsteden als Londen en New York, relatief onbekend in België. Althans dat dacht ik…. . Mijn ‘vooronderzoek’ spotte al vlug een koppel dromers in ons eigenste Tienen, dat het daadwerkelijk gelukt is om verschillende dromen te realiseren. Maak kennis met Erwin Grossen en Els Cordewiner van huiskamerrestaurant (en nog heel wat meer) Maures in Hakendover!
Waar begint het verhaal van “Maures”?
Wij hebben elkaar leren kennen op de kermis van de paardenprocessie in Hakendover. Men zegt wel eens dat de relatie blijft duren van koppels die mekaar daar leren kennen. Dat zou wel eens correct kunnen zijn. Ons pand is aangekocht in 1995 en behoorde oorspronkelijk toe aan de grootouders. Het is de traditie in Hakendover om tijdens de Paasdagen een gelegenheidscafé te openen, en dat is eigenlijk zowat het startschot van ‘Maures’. De naam gaat terug op de overgrootvader van Erwin, die Maurice heette. Dat werd dan ‘Maures’ in de volksmond. In 1998 werd in onze woonkamer het eerste gelegenheidscafé gehouden. Later verhuisde het café naar de omgebouwde paardenstal om tenslotte ondergebracht te worden in onze ruime omgebouwde garage. Mensen vroegen of het mogelijk was een feestje bij ons te houden, en zo zijn er al communiefeesten, babyborrels, bedrijfsfeestjes,… gepasseerd. Wij leggen de mensen eigenlijk graag in de watten, en zo onstond het idee om een echt huiskamerrestaurant te starten. Met ons diploma van restauranthouder op zak werd het huiskamerconcept een realiteit. Onze zoon heeft de microbe inmiddels ook te pakken en zit op de hotelschool in Brugge (Ter Groene Poorte), maar hij mag zeker zijn eigen weg gaan!
Wat is jullie concept?
Doorgaans kan je elke eerste zaterdag van de maand bij ons terecht en voorzien wij een driegangenmenu met telkens twee keuzes, los van de klassiekers die altijd op de kaart staan. Onze lasagne is bijvoorbeeld een gekende snack die altijd kan gekozen worden. Reserveren is eigenlijk noodzakelijk, wij zitten elk weekend toch wel zo goed als vol. De mensen die ons huiskamerrestaurant kennen, komen ook altijd terug en dat geeft wel een goed gevoel. Reserveren kan via mail en je kan je via deze weg ook inschrijven om op de hoogte te worden gehouden van de menu van de maand en dergelijke. Het is eigenlijk ‘simpel’ voor ons. Als je goede en verse producten in je gerechten steekt, dan is het ook lekker. En probeer vernieuwend te werken. Wij doen regelmatig ‘gin tastings’, maar dan wel met bijpassende gerechtjes. De ‘botanicals’ van de gin laten we dan terugkomen in het eten. Wij lezen veel over koken en gaan zelf regelmatig uit eten. De mensen moeten zich vooral welkom voelen bij ons.
Wij jagen de klanten nooit naar buiten wanneer het wat later wordt: als je er in de ochtend nog zit moet je wel voor koffiekoeken zorgen (lacht).
Wij jagen de klanten nooit naar buiten wanneer het wat later wordt: als je er in de ochtend nog zit moet je wel voor koffiekoeken zorgen (lacht). Vernieuwing hoeft niet enkel af te hangen van het eten. Onze dochter volgt een musicalopleiding in Brussel, en zo gebeurt het af en toe wel eens dat er huiskamerconcerten of theatervoorstellingen worden gekoppeld aan het eten. ‘Chapeau’ is een groep die al enkele keren de revue is gepasseerd, en er wordt dan met de hoed (de ‘chapeau’) rondgegaan in het publiek.
Er zijn heel wat dingen te ontdekken op jullie domein…
Wanneer de mensen in ons huiskamerrestaurant binnenkomen, willen we hen het gevoel geven dat ze terecht zijn gekomen op een zolder die is volgestouwd met schatten en herinneringen. Er staan heel wat items uit de periode van de oorlogsjaren tot aan de jaren ’50-’60. We herbergen eigenlijk ook een oorlogsmuseum (WOI & WOII) dus mensen kunnen op afspraak ons museum bezoeken. Het programma ‘Iedereen Beroemd’ is onze verzameling ooit komen filmen. Naast het tonen van oude items zoals ze vroeger waren, doen we ook aan ‘herbestemming’ van sommige stukken. Niet als kunstenaar, maar eerdere als smodderaar (lacht)! Wat misschien verder ook wat atypisch is: we hebben al spooktochten voor volwassenen in onze tuin georganiseerd. Mensen kunnen dus op hun gemak verpozen in onze tuin, maar evenzeer indien gewenst de stuipen op het lijf gejaagd worden! Onze tuin herbergt tevens enkele rare levende snuiters, zoals onze twee huisvarkens.
Wat is jullie visie over onze stad, Tienen?
Wij vinden dat Tienen goed bezig is, maar de Tienenaar moet dat zélf ook inzien. Mensen moeten geloven in de eigen stad. Wij hebben bijvoorbeeld in 2008 meegedaan aan de wedstrijd ‘Het mooiste dorp van Vlaanderen’, maar de Tienenaar zelf is niet fier op de eigen omgeving en stemt dus niet. Mensen kunnen ook proberen meer te kopen in Tienen. Zelf proberen wij echt de streekbieren te promoten. Tienen heeft zeker mooie plekjes, volg maar eens de wandelroutes in de omgeving of ga eens naar het stadspark dat zo mooi geherwaardeerd is. En er is nog nooit zoveel gedaan in Tienen, er zien meer en meer leuke initiatieven het levenslicht, zoals Parklife en het HAP foodtruckfestival. Op dit moment is de politiek volgens ons wel heel centrumgericht, er mag ook wel iets gedaan worden rond de dorpen. De handelaars kunnen daar extra in de kijker gezet worden.
Auteur: Kim Rutten
Fotografe: LOHX photography
Website Maures
Schrijf je in via erwin.grossen@telenet.be
