Soms kruisen mensen ineens je pad. Zonder dat dit gepland was, maar gewoon omdat het zo gebeurt. Een fijne, bijzondere ontmoeting. En dan kom je ze nog een keer tegen, en nog een keer. Voor je het weet is die toevallige passante een constante geworden. Zo heb ik Romina ontmoet. Eerst enkele keren professioneel, een keertje op de parking van de supermarkt, dan eens in de straten van Tienen. Per toeval verhuisden we naar dezelfde wijk en zo zijn we nu buren. Naast het feit dat ze mijn buurvrouw is, heeft ze ook haar eigen therapiepraktijk ‘ICI’ van waaruit ze sinds kort een ‘Mamaplan’ aanbiedt. Zelf een jonge mama zijnde, werd ik meteen enthousiast van Romina’s lef om zo een plan op de wereld (of toch al Tienen) af te vuren. Materie genoeg voor een interview!
We ontmoeten elkaar in de praktijkruimte van Romina. Creatief als ze is, heeft ze van haar garage een gezellige ontmoetingsplaats gemaakt voor haar cliënten. Ik plof me neer in een verbazingwekkend comfortabel zeteltje en wordt hartelijk bediend met een vers theetje. Meteen voel ik me thuis op deze knusse plek. Romina waarschuwt me bij aanvang dat ze niet bondig is, enthousiast en spontaan. De ideale combinatie voor een fijn gesprek!
Hoe dromen kunnen vormen
Van jongs af aan is Romina gebeten door een soort idealisme om de wereld dat ietsje beter te maken. “Ik heb zo lang ik mij kan herinneren gedacht dat ik graag mensen wou helpen. In het begin wou ik echt de wereld verbeteren en mensen helpen, maar uiteindelijk is dat allemaal wel realistischer geworden. Nu kan ik zeggen dat ik een zoekende vrouw ben in die zin dat ik altijd wel zoek naar wat het leuker kan maken, of waar ik kan bijdragen, of wat ik nog kan veranderen.”
Het feit dat Romina psychologe en psychotherapeute (cliëntgerichte experiëntiële therapie) is, komt voort vanuit deze idealen en dromen. Elke ervaring in het werkveld – of het nu een stage, vrijwilligerswerk of de ‘echte’ arbeidsmarkt was – heeft haar mee gevormd tot de therapeute die ze nu is. Een korte greep uit haar indrukwekkende CV: vrijwilliger bij de zelfmoordlijn, therapie aan ouderen, psychologe bij Fedasil, therapeute in een praktijk voor burn-out,…. “En mijn interesse in het ‘mama-stuk’ komt uiteraard vanuit het eigen mama zijn.”
ICI moet je zijn
De goesting om zelf vorm te geven aan haar begeleidingstrajecten en haar ‘therapeut-zijn’ waren Romina’s drijfveren om een eigen praktijk uit de grond stampen. Bij haar verhuis naar Tienen, nu zeven jaar geleden, ging ze specifiek op zoek naar een huis met een kamer voor haar praktijk. Even later werd therapiepraktijk ICI geboren. “De interactie is één van de i-tjes in de ICI, omdat je direct jezelf als persoon bent in de therapie. Creativiteit is de C. Soms wordt er gewerkt met tekenen of muziek of ook gewoon out of the box. En integratie is het andere i-tje. Omdat er zoveel issues of problematieken of moeilijkheden zijn waar mensen mee binnen komen die gaan over twee stukken in jezelf. Bvb. een stuk dat vanalles moet en een stuk dat graag dingen wilt. En dan moeten we werken om die te integreren. Of als het over rouwverwerking gaat: een stuk dat vooruit wil in het leven en toekomst wil opbouwen nadat je iemand verloren bent. En een stuk dat wil stilstaan bij het persoonlijk gemis. En daarnaast staat ICI voor het hier en nu. Soms geeft het vastheid om naar het hier en nu te gaan.” Sinds januari 2019 heeft Romina de grote stap gezet: na vele jaren bijberoep is ze nu voltijds aan de slag als therapeute.
Eigen ervaringen als inspiratiebron
Romina`s eigen ervaringen als jonge mama zijn bepalend geweest in het totstandkomen en vormgeven van het Mamaplan. “Ik had nooit een mamaplan gemaakt als ik zelf niet mama was geweest. Ik heb drie maanden na de geboorte van mijn eerste kindje een stevige dip gehad. Veel onzekerheden, die ik altijd wel had, werden ineens versterkt. Ik wou alles combineren en alles perfect doen. Na de geboorte van onze tweede, ook na drie maanden, begon terug dezelfde dip op te komen. Maar zoveel feller. Zoveel zwarter. Zoveel zwaarder. Dankzij vroedvrouw, dankzij man, kwam ik tot het besef dat het een postnatale depressie was. En vanaf dat ik dat wist en het een naam had, ben ik in actie geschoten. Ik wist ‘het is niet ik, dit is iets wat te bestrijden valt met de juiste hulp’. Met hulp vanuit verschillende hoeken was na een drietal maanden het zwaarste door.”
Naast de heftige gevoelens en gedachten die ze bij zichzelf ervaarde, werd ze geconfronteerd met het taboe hierover binnen onze maatschappij. “Ik was verbaasd hoe weinig er gesproken wordt, hoe weinig oké het wordt gevonden om je niet perfect te voelen na de bevalling. En dan heb je het nog niet over hoe moeilijk je het eigenlijk echt hebt. Alsof het voor veel mensen een óf óf zaak is. Of je geniet van je kind en je bent perfect gelukkig. Of je vindt het niet allemaal gemakkelijk, je hebt een depressie en je bent een slechte moeder.” Het praten over de moeilijkheden, was noodzakelijk voor Romina om doorheen deze donkere periode te raken. “Ik denk dat het twee dagen waren, waarin ik het liever voor mezelf wilde houden – want wat gaan de mensen denken? Dus ik ging gewoon niets zeggen. Maar het ging van kwaad naar erger. Het is pas als ik begon te praten dat 40 procent van mijn slecht voelen instant weg was. En doordat ik dat gevoeld heb, was het een zeer evidente keuze om daar bevlogen iets mee te gaan doen.”
Make a new plan, mam! (don’t need to be coy)
En zo werden het Mamaplan geboren. Romina omschrijft het Mamaplan als een tool om toekomstige en jonge mama’s in groep te versterken om zo goed mogelijk voor zichzelf te zorgen op emotioneel en sociaal vlak. Tijdens de ontmoetingsmomenten is er ruimte om stil te staan bij onder meer de dip die vele jonge mama`s ervaren. Een dip die volgens Romina zeer normaal is. “90 procent van de jonge mama’s belanden in een dip. Het is choquerend voor iedereen die mama wordt dat je dat voelt. Maar dat is eigenlijk normaal. Het is normaal om tijdelijke bang, boos en verdrietig te zijn. En dat lijkt dan misschien op een depressie omdat je niet gewoon gelukkig bent. Maar je maakt een verwerkingsproces door omdat je eigenlijk niet meer bent wie je was. Je moet verwerken dat je identiteit, zoals deze was, verloren is. Maar dat is geen depressie. Wat maakt dan juist dat je naar een depressie of psychose gaat? Dat heeft uiteindelijk meer met genetische bagage of jeugdbagage of hormonen te maken.”
Het was voor Romina een must dat het mamaplan een groepsaanbod was. Enerzijds omwille van de nood aan delen. Maar ook omdat mama’s onderling kunnen vertellen hoe het er echt aan toe gaat bij hen. “Het is zo schoon om te zien dat er foute verwachtingen en foute vergelijkingen aan diggelen gaan: die ene mama die ik al een paar keer gezien heb, waarvan ik denk dat die het allemaal voor mekaar heeft, die zit ook met dezelfde dingen als ik.” Elke mama gaat na afloop van het Mamaplan naar huis met een persoonlijk plan voor zelfzorg. Momenteel wordt het Mamaplan aangeboden in vroedvrouwenpraktijken Wonderbaar (Tienen), Isis (Goetsenhoven) en de Bakermat (het verre verre Leuven). Er wordt in twee sessies gewerkt van telkens 2 uur.
Bezige bij Romina blijft zoeken naar manieren om haar Mamaplan op een fijne manier aan te bieden. Binnenkort zal voor de eerste keer het Mamaplan als workshop doorgaan in de Buurtkantine van Lisa-Marie. “Ik ga de workshopvorm een keer uitproberen omdat ik het thema zelfzorg voor mama’s nog meer uit de context wil trekken van de professionele zorg. Het Mamaplan gewoon normaliseren. De workshop zal nog iets interactiever, iets luchtiger en veel gezelliger zijn, met lekker eten en lekker drinken. De Buurtkantine is zo een goeie plaats om dat te doen.” (Er zijn nog enkele plaatsen vrij!)
En nog plannen!
Romina zit nog boordevol plannen en dromen. “Er is een Papaplan in de maak, al vrees ik dat de wereld daar nog niet klaar voor is. Ik voel een sterke nood, maar ik weet nog niet hoe ik dat aan de man ga brengen. En dan werk ik nog aan een ouderplan.” Naast de focus op het jonge ouderschap reiken Romina`s dromen verder. Zelfzorg blijft echter wel centraal staan, alsook werken met groepen. “Na een tijdje hoop ik ook groepen werknemers te begeleiden: zelfzorg in het werkveld. Ideaal om burn-out te voorkomen. En omdat ik ook veel met rouw bezig ben in therapie hoop ik ooit rouwgroepen te kunnen doen.”
Tienen: waar het nieuwe nog kan groeien
Het wonen en werken in Tienen is voor Romina onverwacht zalig. Als inwijkeling -uit Antwerpen dan nog- kreeg ze vele negatieve reacties op haar verhuis naar Tienen, zeven jaar geleden. “Ik heb me echt afgevraagd: wat is dat daar? Wat is er mis in Tienen dat dat daar zo een groot probleem is? Dat heeft me in het begin wel afgeschrikt omdat iedereen me daar zo een slecht beeld van heeft geschetst. Het heeft dus wel even geduurd om te beseffen dat ik het hier wel tof vind. Ik had veel meer sociaal contact; toffer, normaler, leuker en socialer dan op ons appartement in Leuven. Ook ben ik blij dat er in Tienen nog niet zoiets was als een Mamaplan, dat je hier nog iets nieuws kan verzinnen. Ik wil hier niet meer weg! En dat voor iemand van ‘t Stad.”
Moet ik er nog bij vertellen dat we, na het interview, nog een hele tijd gezellig gekeuveld hebben? 😉
Voor meer info over Romina, haar praktijk of het Mamaplan:
Facebook: https://www.facebook.com/therapiepraktijk.ici/
Instagram: https://www.instagram.com/mamaplan.ici/
Website: https://www.therapiepraktijk-ici.com/
Workshop 3L Buurtkantine: https://www.facebook.com/events/352658129011842/
Tekst: Lisa Debroyer
Foto’s: Jeroen Geladé
