Op een weekavond iets na hun optreden op Suikerrock ontmoet ik de vier hard rock boys van Dirty Toy Company en hun producer Raf Cyran (Cyran Records, nvdr) op het terras van The College Beachbar in het Oud College Tienen. Met de vocals van Jonas De Graef (22), Wouter Vandommele (21) achter de drums, Remco Geerens (21) op de gitaar en Tuur Bries (20) op de bas zijn ze sinds 2014 bezig om hun eigen stempel op het hard rock genre te drukken.
Welkom. Kunnen jullie jezelf even voorstellen?
“Wij zijn Dirty Toy Company. We zijn een hard rock band, officieel opgericht in 2011 en onze line-up is vervolledigd in 2014. Toen is Jonas erbij gekomen als laatste lid en zijn we echt deftig beginnen spelen (lacht) met eigen nummers. Toen is het eigenlijk echt begonnen. De bal is aan het rollen gegaan. November 2014 speelden we ons eerste optreden. Een week ervoor hadden we Jonas gevraagd om te komen optreden, oorspronkelijk gewoon voor dit ene concert, maar we beseften al snel dat we geen betere zanger gingen vinden en zo is hij er bijgekomen. Daarna, in 2015, hebben we ook een aantal leuke optredens gedaan. Die zomer namen we onze eerste single ‘Burn You Down’ op bij Cyran Records. Momenteel zijn we onze eerste EP aan het opnemen, en die hopen we rond september uit te kunnen brengen. Hopelijk ook met een videoclip, maar daar komt heel wat bij kijken. Maar dat zijn zowat onze doelen voor de nabije toekomst.”
Hoe zijn jullie op het idee gekomen om een band te starten?
“Via een gemeenschappelijke vriend leerden Remco en Wouter elkaar kennen in 2011 en zo begonnen ze elke week samen te jammen en covers van andere liedjes te spelen, dit drie jaar lang. Zonder eigen nummers dus. Daar zijn we pas mee begonnen van zodra Jonas erbij kwam als zanger. Maar we hadden allemaal van in het begin al wel de ambitie om echt een band te starten, zelfs al voor onze line-up compleet was. Het was vooral ook moeilijk om de juiste mensen te vinden. En zeker om een zanger uit de buurt te vinden, binnen ons muziekgenre. Maar het is gelukt!”
Van waar de keuze voor de naam ‘Dirty Toy Company’?
(lacht) “Die naam is al even oud als de band zelf, dus dat zal van het tweede of derde middelbaar geweest zijn. Remco had eerst de afkorting ‘DTC’ al in gedachten, pas daarna is hij de letters gaan invullen. En zo zijn we tot onze originele bandnaam gekomen, die ook blijven hangen is. Een beetje een omgekeerde wereld dus. Een leuke anekdote trouwens: Ooit kregen we op onze e-mail een bericht van een Chinees bedrijf dat voor ons dildo’s wou maken, omdat we er de juiste naam voor hadden volgens hen. Het is altijd wel een beetje een risico wanneer mensen onze naam opzoeken, want de kans dat ze iets verkeerd tegenkomen is relatief groot. Maar dat moet men erbij nemen.”
Normaal spelen jullie hard rock, maar een tijdje terug stonden jullie op de Acoustic Stage van Suikerrock, hoe was deze ervaring?
“Uniek. Heel leuk. Wouter zat voor de eerste keer mee vooraan op het podium, als drummer zit hij namelijk meestal achteraan. Het is echt eens wat anders, een zeer aangename ervaring. Het was ook luchtiger, intiemer en meer toegankelijk voor een breder publiek. Onze andere optredens zijn vaak voor een kleiner, meer niche-publiek. Zo vinden de meesten van onze vrienden onze muziek vaak te hard, maar nu waren er velen van hen komen kijken en vonden ze het echt goed. En we konden onszelf voor het eerst horen op het podium, want daar zijn onze gitaren en drums meestal te luid voor. We spelen ook vaak op locaties waar de apparatuur ook niet zo goed is als op Suikerrock. We konden elkaar goed horen en mensen konden Jonas goed horen zingen. Bovendien was dit het grootste publiek waarvoor we ooit speelden of zeker even groot als op Rock Baatsem. Er was gemakkelijk 100 man aanwezig voor het podium tijdens onze akoestische set. Ik denk dat we die avond (zaterdag 28 juni, nvdr) makkelijk het grootste publiek van allemaal hadden en dat als opener van de Acoustic Stage. Tijdens onze set begonnen op de markt bovendien de Goo Goo Dolls, maar er zijn niet veel mensen bij ons vertrokken toen, dus dat is ook wel een mooi compliment. Zelf hadden we verwacht dat we heel wat volk gingen verliezen, zeker omdat bijvoorbeeld Jonas’ stem normaal heel wat zwaarder klinkt. Het publiek was ook helemaal mee: ze klapten mee, namen foto’s, maakten filmpjes en dat allemaal terwijl we er bewust voor gekozen hadden om enkel eigen nummers te spelen en de covers achterwege te laten.”
Zijn jullie zelf nog naar andere optredens gaan kijken? Zo ja, welke zijn jullie bijgebleven?
“SONS! Een band van de Nieuwe Lichting van Studio Brussel. Het was de eerste keer dat er echt een rockband bij de winnaars van de wedstrijd zat. Zij openden op zaterdag de mainstage. Een moeilijk moment, omdat er vaak nog niet veel volk is, maar toch gaven zij zich gedurende heel hun set volledig. We konden ons ook wel wat met hen identificeren: ergens optreden voor een publiek dat jouw band niet echt kent en dus niet meteen mee is, dat hebben wij ook al meegemaakt. Maar dat hield hen niet tegen om zich nog toch volledig te geven. En voor die 5 man -wijzelf dus- die wel volledig mee waren en waardering toonden. (lacht) White Lies was ook niet slecht, zeker op muzikaal vlak. En Anouk was ook super. Alleen het optreden van Alanis Morissette stelde ons wat teleur, terwijl een aantal van ons hier speciaal voor terug naar Tienen waren gekomen na onze set.”
En zijn er artiesten die jullie zelf graag nog zouden zien op Suikerrock?
“Goh, op Suikerrock… (denkt) Misschien Steel Panther, Black Stone Cherry of Iron Maiden. Maar die laatsten… dat gaat misschien niet helemaal passen in het concept van Suikerrock. ZZ-Top en Deep Purple zijn al geweest. Ook Triggerfinger en Iggy Pop waren goed. Maar Europe of Foo Fighters mogen ook altijd eens langskomen. Eigenlijk mogen alle grote rockbands van ons wel eens de revue passeren.“
Dan zou ik graag nog enkele van onze TienenTroef vragen stellen…
Wat is jullie favoriete plek om te ontspannen in Tienen?
“Cyran Records. (lacht) Ja, onze opnamestudio. Maar serieus, Café Het Wiel misschien? Of het Theatercafé is ook wel gezellig. Het stadspark, maar toch ook echt wel de studio.”
Wat vinden jullie het leukste Tiense evenement?
“Suikerrock! Maar ook HAP, het foodtruckfestival in het stadspark is gezellig. Het geeft het meteen een andere indruk van het park en de sfeer is er fijn. Vroeger gingen we ook graag naar Rock Aflaat, jammer dat dit niet meer doorgaat… Want daar kwamen altijd leuke tribute bands. Ierse Daarse, zij kwamen bijvoorbeeld altijd. Maar er passeerde ooit ook eens een Rammstein tribute band die zelfs haar eigen vuurshow bij had. Enorm indrukwekkend.”
Wat zijn de beste Tiense troeven volgens jullie?
“Het vernieuwde Cultuurcentrum, met het theatercafé en de Manege… Dat is een zaal waar we ook wel eens zouden willen optreden. Ook de ligging, we liggen dicht bij Leuven en Brussel. Maar ook het mooie stadscentrum. Maar er is meer potentieel dat niet benut wordt.”
Wat mist Tienen nog?
“Een goede ring. En een zaal waar jeugd kan optreden, een soort jeugdhuis eigenlijk. Zoals Het Alternatief vroeger. Het hoeft niet groot te zijn, maar gewoon een gezellige plek waar jeugd kan samenkomen. We missen eigenlijk de mogelijkheid om als (jeugd)band in Tienen op te kunnen treden. Een kleine zaal met een goede installatie, waar we niet al ons geld in moeten pompen voor één optreden, zou al super zijn. Gewoon ook meer kleine events waar lokale artiesten terecht kunnen. Of wat als Suikerrock iets vroeger begint en elke dag een lokale groep laat beginnen?”
In de komende tijd heeft de band spijtig genoeg geen optredens in de buurt gepland, maar ze zijn wel volop bezig met de opnames van hun eerste EP en denken ook aan een eerste videoclip. Deze hopen ze in september van dit jaar te kunnen releasen. Iets om zeker naar uit te kijken dus! In de tussentijd kan je hun eerste single ‘I hear the wind’ op Spotify beluisteren. Volg bovendien hun reilen en zeilen op Facebook en Instagram.
Auteur: Yana Vandeborne
Fotografen: Annemie Verboomen, Lotte Hendrickx
