Episode 2: Villeneuve!

Dag lezers,

Tony, de man die men ook wel eens Texas noemt,  zat in café De Baron, kort aan de ingang, tegenover het postgebouw, in Tienen. Hij genoot van de lekker ouderwetse, reuzegrote affiche van Het Landjuweel , de hoogste onderscheiding voor een theatergezelschap in Vlaanderen. Hij wist ook de Zwitserse koeienbellen wel te pruimen. Ja, Texas hield van gewaagde interieuren. En een tikkeltje kitsch. Zoals de kitsch van de Fiat 500, die buiten stond, met de Italiaanse vlag op het dak en het steigerend paardje van automerk Ferrari op de zijspiegels gekleefd.

Waar Texas eveneens van hield was een fris glas Duvel, met een stevige schuimkraag. Maar die Duvel verloor in reuzentempo verschillende gradaties van interesse, toen Joeri binnenkwam .  Ze waren ooit vrienden. Nu waren ze aartsrivalen! Sommigen noemden Joeri gewoon Joeri. Maar velen noemden hem Gaga, naar Joeri Aleksejevitsj Gagarin, de eerste man in de ruimte. Dat kwam zo: Joeri had twee passies: ruimtevaart en Rusland. En hij kwam pas écht op dreef bij een combinatie hiervan, namelijk de Russische ruimtevaart.  Joeri vertelde dan ook graag én met vuur over de Vostok 1, de hond Laika, Spoetnik en Bajkonoer.

Maar vandaag had Gaga geen zin in een gesprek. Hij laveerde naar de toiletten, keek over zijn rechterschouder en zag plots Texas! Gaga  trok meteen zijn Tokarev TT 33. Gelijktijdig won ook de loop van Texas’ Colt Defender hoogte. Wat volgde was een lekker ouderwetse ‘shoot’ met suizende kogels, kruitdampen, stukspattend interieur en glas overal.

Gaga kon niet meer terug naar de ingang. Daar zat Texas en die overzag de ingang én de vensters. Gaga draaide zich om en spurtte naar de trappen om de hoek. Dit had drie voordelen: hij was, minstens gedurende enkele tellen, uit het schootsveld van Texas. Tweede voordeel: Texas zou hem achterna komen en boven kon Gaga alsnog ontsnappen via de ramen. Op het derde voordeel kon Gaga even niet komen toen hij halfweg de trap Texas al rond de hoek hoorde komen.

Texas bereikte de eerste trede van de trap, toen hij besefte, dat aan zijn rechterzijde een foto hing van Gilles Villeneuve, netjes ingekaderd, achter glas. De foto hing er al jaren.

Die Gilles Villeneuve, ja, da’s natuurlijk een verhaal apart. Tijdens de Grote Prijs Formule 1 op het circuit van Imola, Italië, in 1982, reed hij op de eerste plaats, voor ploegmaat Didier Pironi. Bij Ferrari, hun team, was de erecode dat, eens er geen bedreiging meer was van andere rijders, de Ferrari-piloten hun onderlinge posities zouden behouden, zonder elkaar aan te vallen. Dit om een zekere zege niet in gevaar te brengen. Maar Didier Pironi lapte dit aan zijn raceschoen en zette de aanval in. Beide piloten wisselden voortdurend van positie. Toen Villeneuve weer op kop lag, toonde de pitcrew een bord met daarop ‘STAY  – 1.Villeneuve – 2.Pironi. Maar Pironi haalde toch nog in en won de race. Villeneuve boos natuurlijk! Ze waren ooit vrienden. Nu waren ze aartsrivalen.

Twee weken later. Circuit van Zolder. Niet zo gek ver weg van Tienen, trouwens. Pironi draaide tijdens de tijdritten een betere tijd dan Villeneuve. Gilles Villeneuve, vol wraakgevoelens, kon dit niet verkroppen en reed nog éénmaal het circuit op. Met versleten banden. Een wanhoopsdaad. Voor hem doemde plots een uitbollende Jochen Mass op. Villeneuve wou hem snel voorbij en koos voor rechts. Mass schrok van de aanstormende Villeneuve en stuurde snel opzij… naar rechts… De klap was verschrikkelijk. Villeneuve’s Ferrari ging de lucht in, in een achterwaartse salto, boorde zich terug de grond in, waardoor de piloot uit de wagen werd geslingerd, zijn helm verloor en het leven liet. Nek gebroken.

Pironi heeft het nooit goed kunnen maken. Voelde hij zich schuldig? Toen hij in 1987 omkwam in een bootongeluk, was zijn vrouw zwanger van een tweeling. De namen? Didier-Gilles en Gilles-Didier….

Nota bene: Gilles won 6 F1-races en werd nooit wereldkampioen. Hij was een virtuoos, maar té roekeloos. Zijn zoon, Jacques, ging later ook in F1 en won 11 races. En uiteindelijk werd, al was het 15 jaar na de dood van vader, een Villeneuve wereldkampioen.

Maar we wijken af. Aan dit alles dacht Texas, héél eventjes, toen hij, zonder te kijken naar de ingekaderde foto, de trappen opliep. Boven aangekomen, zag hij nog net Gaga, hoofd vooruit, roekeloos,  door het gesloten venster naar beneden springen. Glas spatte naar alle richtingen. Geen tijd verliezen nu! Instinctief en zonder snelheid en elan te verliezen, sprong Texas hem na.

Een tiental seconden later herwon Texas het bewustzijn. Hij was behoorlijk hard terecht gekomen op het dak van de Fiat 500. In een waas zag hij de Italiaanse vlag en het logo van Ferrari. Glassplinters overal. En dan Gaga, weglopend, richting Grote Markt.

Ik ben Tony, maar men noemt me ook wel eens Texas. Lees ook binnenkort aflevering 3: Palio!