Maart is traditiegetrouw Jeugdboekenmaand, dus besloten wij om onze medewerkers te vragen naar hun favoriete jeugdboek aller tijde. Het leverde deze zeer verscheiden collectie op met voor elk wat wils. Deze klassiekers moet je volgens TienenTroef dus zeker gelezen hebben. Op naar de bib!
KATRIEN
“ Pluk van de Petteflet van Annie M.G. Smith. Top herinneringen naar het tweede leerjaar.”
CHRISTA
“Na boekenreeksen zoals Tiny, Merel en Marijke, ontdekte ik de jeugdboeken van uitgeverij Averbode. ‘Duet met valse noten’ van Bart Moeyaert verscheen in 1983 en raakte mijn puberende hart, mijn romantische ziel en mijn ontluikende sociale bewogenheid.”
EVA
“Harry Potter: van het eerste boek tot het laatste, leesplezier in de puurste vorm. Het feit dat ik even oud was als de hoofdpersonages maakte het alleen maar persoonlijker om ‘samen op te groeien’. Ontsnappen naar een magische wereld vanuit je eigen zetel en lezen met een zaklamp onder het deken omdat het écht te spannend was om weg te leggen. Heerlijk!“
STEVEN
“ Dit was een moeilijke voor mij omdat ik namelijk stiekem een ongeletterd persoon ben. Nee, ik ben echt geen lezer. Het is een beetje schandalig om dit te moeten toegeven, maar ik heb in mijn jeugd amper boeken gelezen. Ik was veel meer te vinden voor de strips. Dit sloot veel nauwer aan bij de andere hobby’s waar ik mee ben opgegroeid: film, videogames… Ik ben altijd meer gesteld geweest op het visuele. Beeld, in combinatie met woord, liet vaak een veel sterkere indruk op mij na dan woord alleen.
Er is echter één boek dat mij altijd zal bijblijven: ‘The Catcher in the Rye’ van J.D. Salinger. Het is geschreven vanuit het perspectief van hoofdpersonage Holden Caulfield: een 17-jarige jongen, die net zoals veel tieners en jong adolescenten worstelt met een identiteitscrisis, een rebellie tegen de gevestigde orde, en die uiteindelijk gewoon op zoek is naar zijn plaats in het leven. In het verhaal volgen we Holden, die net geschorst is van school, gedurende enkele dagen terwijl hij rondzwerft in het winterse New York van de jaren ’50. Deze trip is niet alleen een zoektocht naar zichzelf, maar staat ook volledig in het teken van het uitstellen van het onvermijdelijke: hij zal ooit moeten terugkeren naar huis om zijn ouders het slechte nieuws te brengen. Misschien een allusie op de onuitgesproken wens om het jeugdige, de onschuld, zo lang mogelijk te willen behouden? Wat er ook van zij, ik kon me er in mijn latere tienerjaren uitstekend mee vereenzelvigen, en het boek heeft een diepe indruk op mij nagelaten.”
YANA
“Als kind puilde mijn boekenkast uit met Marc De Bel boeken en de “Hoe overleef ik…”-verhalen van Francine Oomen. De boekenbeurs was een uitstap waar ik elk jaar met heel wat enthousiasme naar uitkeek. En hoewel ik al jonge tiener reeksen als Twilight en The Hunger Games in enkele dagen verslond, gaat “Mijn Lieve Vijand” van Dirk Bracke toch met de hoofdprijs van favoriete jeugdboek lopen.
Het verhaal volgt Victor en Tilleke, broer en zus, die elk op hun eigen manier de Tweede Wereldoorlog meemaken. Terwijl Victor samen met hun vader het smokkelaarspad op gaat, valt Tilleke tot over haar oren voor de Duitse grenswachter Ulrich. Een historisch coming-of-age verhaal over verboden liefde, onzekerheden en overleven in tijden van oorlog. Het boek haalt, ondanks dat het een historische roman is, thema’s aan die tijdsloos en universeel zijn waarin elke opgroeiende jongen en elk puberend meisje zich wel kan herkennen. Maar ook andere leeftijden kunnen het boek wel smaken denk ik, hoog tijd om het dus nog eens van onder het stof te halen.”
KIM
“‘Geef me de ruimte’ van Thea Beckman. Mijn eerste held heb ik in dit verhaald ontmoet. Bertrand DuGuesclin, een Franse guerillastrijder tijdens de Honderdjarige Oorlog. Een boer zonder franjes, met het hart op de juiste plaats. Het verhaal (het begin van een drieluik) sprak me aan vanwege het vleugje feminisme avant la lettre op kindermaat . Je beleeft die tijd via de ervaringen van een jong Vlaams begoed meisje dat wegvlucht uit haar thuisstad, op zoek naar vrijheid (en ook wel de ridder op het witte paard), vervlochten in een vlot en stoer ridderverhaal dat ook nog eens de complexe Honderdjarige Oorlog blootlegt. Deze soort verhalen hebben mijn interesse voor geschiedenis aangescherpt, en dan vooral de interesse naar de manier waarop mensen vroeger de wereld beleefden. Ik heb afgelopen zomer Bertrand DuGueslin per toeval in het echt ontmoet, of toch bijna, zijn standbeeld kan je bewonderen in Dinan! Het oorspronkelijke boek waarin ik Bertrand heb leren kennen, kon ik tijdens een boekenverkoop in de lokale bibliotheek van mijn hometown op de kop tikken.”
EVY
“Dirk Bracke was mijn all time favorite, omdat hij maatschappelijke thema’s op een jeugdige manier in zijn boeken kon overbrengen. Thema’s die toen vaak onbesproken bleven.
Als ik een favoriet moet kiezen, dan ga ik voor Het Engelenhuis, later verfilmd als Bo, een verhaal over kinderprostitutie. Een verhaal over onzekerheid tijdens de puberteit waardoor je soms naïeve beslissingen maakt.”
LARISA
“OMG absoluut deze: “Geen wonder dat moeder met de goudvissen praat” van Ed Franck. Een érg grappig boek over het chaotische leven van een opgroeiende puber, maar ook volwassenen zullen er plezier aan beleven!”
STEPHANIE
“‘Heksen’ van Roald Dahl. Als kind was ik vrijwel nergens bang voor, maar dit boek vond ik eng. In het verhaal gaat een oma met haar kleinzoon op vakantie. Daar logeren ze in een hotel aan de Engelse kust waar ook de leden van“the royal society for the prevention of cruelty to children” verblijven, maar dan blijkt het hotel vol heksen te zitten die een plan smeden om van alle kinderen in Engeland af te raken. Nu ik eraan terug denk zit in het verhaal van dit boek een slimme levensles verweven dat je als kind niet zomaar iedereen mag vertrouwen omdat die persoon mooi is en zich lief voordoet. Het feit dat de heksen eerst vermomd zijn als mooie, stijlvolle dames maakte ze achteraf na de onthulling voor mij des te angstaanjagender.
ALAIN
“Als ik heel eerlijk moet zijn, … ik herinner me amper het verloop van het verhaal van “De Gebroeders Leeuwenhart” en toch heeft het een grote indruk op me nagelaten. We lazen het boek klassikaal in de lagere school en ik weet nog dat ik erg aangegrepen was door de thematiek van het verhaal. Het is een soort van parabel die ons een spatje naïviteit gunt om met zware thema’s als verlies, dood en rouw om te gaan. Ik zou het eigenlijk eens moeten herlezen om ten volle de kracht van die allegorie te kunnen inschatten. Hoewel het cynisme van de volwassenheid misschien te nuchter doorheen het sprookje zou kijken.
Je kan nog tot 31 maart terecht in de bibliotheek van Tienen voor hun activiteiten en boekenselectie rond het thema “Eureka!”.
