Pierre Debroux – Dicht Bij Tienen

Pierre Debroux mijmert zich een weg door onze stad. Zijn impressionistische poëzie brengt jou vast ook terug naar vergeten plekjes in je eigen herinneringen.

 

 

college blues

de mooiste jaren van een leven?
ongeremd, de haren in de wind
mijn parkpaard kan getuigen van het kind
dat dagelijks de sporen kwam geven

een tweede thuis, niet ver van huis
een halve sigaret ver
volgens aloude software
de fiets met één buis

stemmen van leraars en vrienden  
achteraan in het hoofd
die van ons ma blijft uitgedoofd
zal ik ze ooit terug vinden

‘de lijken liggen in de grachten’
proberen vertalen naar het Grieks
zal dit alles verdwijnen tot niets…
ju  paard, ik blijf niet langer wachten

in de rijschool, ik neem de  fiets!

 

 

kunst bekijken op bestelling heeft iets onwezenlijks
alsof men op bestelling zou kunnen genieten
schitterende zaterdagmiddag langs de getedijk
vooringenomen lijst leidt naar favorieten

gekozen op basis van naam of plaats
ouders met buggy’s versperren de weg
ouderen met inkopen hebben haast
dit centrum loopt vol, leeft even echt

kijken naar kunst, kunst van het leven
genieten van mensen onderweg, en route
een kindje moet overgeven… en zingt
Moriaantje zwart als roet

hé, ik heb genoten…

en zachtjes ’in the mood’ gefloten

 

 

Dony, Gilain, Beauduin et les autres

in de straten van mijn stad
verstrengeld rond de torens
voert het pad
mij naar de poorten van weleer
Delporte,  jawel meneer…

Dony, Gilain, Beauduin et les autres
vertellen mij hun voetnoten
de namen van toen lijken versteend
voor de jogger die erlangs traint
wie weet nog wat ze deden,
laat staan hoe ze heten
Dony, Gilain, Beauduin et les autres
eigenlijk… gewoon stadsgenoten

 

 

 

meisjesschool blauw-wit geblokt  plat geklopt
krik-krak Immac
de ooievaar brengt nieuw leven, zegt het sage
z’n straat vertimmert met boren en zagen

een loods zou niet misstaan,
maar kan die uitleg volstaan…
het oud huis van de directeur
kreeg jaren geleden ook al een andere kleur…

het meisjeskoor zingt
een oud lied van Elsink
‘kom nu terug, zuster Johanna’

 

 

Poëzie: Pierre Debroux

Foto’s: TienenTroef