Pipas’ food that feels good.

Het zonnetje schijnt, blauwe lucht, kortom prachtig weer en het ideale moment om eens te gaan lunchen met mijn beste vriendin, die in Tienen werkt. Enkele jaren terug waren er bitter weinig lunchadresjes in Tienen te vinden, maar sinds kort rijzen ze als paddenstoelen uit de grond. Naast de 3L Buurtkantine en de restaurants heb je sinds kort ook een plekje ‘op de Waaiberg’, de Waaibergstraat voor niet- of nieuwe Tienenaren, vlak tegenover de nieuwbouw van VIA middelbare school.

Pipas. Het deed me in eerste instantie denken aan de film met Nathalie Meskens, ‘Pippa’. Maar blijkbaar zijn het dus de eetbare pitjes uit een zonnebloem. Dat verklaart ook hun schilderwerk op het terras en de afbeelding van een pitje in het logo. Je komt binnen in een strak, modern design met een Scandinavische toets (zo ver mijn interieurkennis reikt) met enkele vriendelijke dames die je verwelkomen. Ze hebben een paar tafeltjes in de ruimte, alsook een leuke binnenkoer, die mij heerlijk lijkt zodra de temperaturen weer wat warmer worden.

Het is er best druk op het middaguur, en daar had ik me dan ook op voorzien door te reserveren. Allemaal keurig in orde tot nu toe. We krijgen een uitgebreide kaart met broodjes, slaatjes, pasta, croques en dessertjes. (https://www.pi-pas.be/nl/menu) Ik heb een hongertje, dus ik kies voor een Croque Brie met – uiteraard – brie, spek, walnoten, siroop, appel en een slaatje erbij. Mijn vriendin kiest voor de spaghetti bolognaise, een klassieker. Ondertussen zien we de mensen gretig toestromen voor een ‘on the go-bestelling’ en wij wachten geduldig aan ons tafeltje. Na een kwartiertje denken we toch allebei ‘goh, het duurt toch wel lang vooraleer ze onze bestelling komen opnemen, niet?’ tot mijn vriendin op de wand achter mij een papiertje ontdekt met de melding om je bestelling aan de toog te komen doorgeven. Damn, 15 kostbare minuten en een groter wordende honger later strompel ik naar de toog voor de bestelling. De drank mag ik zelf uit de frigo nemen, waarbij ik wat onhandig met een flesje, blikje en 2 glazen in mijn handen naar mijn tafeltje terugloop. En dan had ik eerst nog naar een flessenopener moeten zoeken die achter de toog lag. Klein minpuntje, maar ik laat er mijn eetlust niet door vergallen.

We hebben heel wat te bij te praten, dus het wachten gaat snel voorbij en na een kwartiertje worden onze gerechten aan tafel geserveerd. Het ziet er veelbelovend uit. Mijn vriendin merkt wel op dat ze penne in plaats van spaghettislierten in haar bord heeft liggen, maar dat is gelukkig niet erg. Een fotootje van de borden vooraleer ze ‘messy’ worden en aanvallen maar!

Het slaatje bij mijn croque is overheerlijk. Heel erg verse, frisse smaak die je niet gauw terugvindt, zelfs niet in de betere restaurants. Dat laat me denken dat ook de broodjes fantastisch moeten zijn. Mijn croque is met bruin brood klaargemaakt – want dat kon ik kiezen – en kan ik overvloedig ‘soppen’ in de mayonaise en ketchup. Deze sausjes krijg je er dus gewoon à volonté bij. Geweldig voor een mayonaise-fan als ikzelf. Maar veel, veel te veel, voor een lunch. Ik ben dan ook geen grote eter op dit relatief vroege uur van de dag. De penne bolognaise heeft voldoende lekkere saus en strooikaas. Je krijgt er ook een half stokbrood bij met boter. Eveneens meer dan genoeg voor een lunch. Ondertussen blijven er mensen toestromen om een broodje om mee te nemen of om gezellig op te peuzelen bij Pipas zelf. De drie dames hebben hun handen vol, maar alles verloopt heel vlot, vriendelijk en goedgeluimd.

Bij het afrekenen verlekkeren de muffins en donuts ons, maar er kan – helaas – geen hap meer bij. We keren met een fijn en voldaan gevoel weer richting de werkvloer. Al voorspellen we nu al dat we ‘een klopje’ gaan krijgen met onze goedgevulde buikjes. ‘Fast food that feels good’ is een slogan die er ‘boenk op’ zit. Ga het zeker zelf eens ontdekken tijdens een lunch met collega’s, vrienden of als ontbijtmeeting.

website: https://www.pi-pas.be/

Auteur: Evy Ceusters
Foto’s: Evy Ceusters