Sebastien Tonneus, 32 jaar en wonende in Oplinter, heeft zijn sporen reeds verdiend door zijn inzet als vrijwilliger voor het Tiense dierenasiel. En nu is het aan hem om samen met het voltallige bestuur, het beheer en de vrijwilligers een succes te maken van de vzw Dierenasiel Tienen. Op 1 januari werd hij officieel de nieuwe voorzitter en nam hij de fakkel over van Huguette Benoit, die in 2017 na 34 jaar afscheid nam van de dieren. Vanaf juli gaat hij zich fulltime concentreren op het asiel. Voor Seppe een uitdagende, maar indien geslaagd, voldoening gevende opdracht.
Seppe, hoe ben je ooit terechtgekomen bij het Dierenasiel Tienen?
Ongeveer tweeënhalf jaar geleden organiseerde mijn vriendin, die lerares is, een inzameling voor het asiel van Tienen in het kader van een schoolproject. Via haar leerde ik de vzw kennen en nam ook bij mij de goesting om iets voor de dieren te doen toe. Aangezien ik veel affiniteit met honden heb, stelde ik me kandidaat als vrijwillig hondenwandelaar. Het begon met een wekelijkse wandelsessie op zaterdag.
Gaandeweg breidde mijn engagement zich uit, ook richting andere taken, waaronder het helpen bij de organisatie van evenementen, het onderhouden van de Facebookpagina, enzoverder. Nu ga ik zelfs op weekdagen na het werk langs én iedere zaterdag en zondag. Voorlopig doe ik dat nog op geheel vrijwillige basis, maar vanaf juli maak ik fulltime mijn intrede als voorzitter.
Was je daarvoor reeds bezig met dierenwelzijn?
Dierenwelzijn interesseerde me wel, maar het heeft pas vorm gekregen door dagelijks met dieren bezig te zijn. Door het honden wandelen ben ik zelfs overgeschakeld naar vegetarisme. Dit jaar focus ik mij op veganisme. Ik heb altijd honden gehad en beschouwde die beesten als volwaardige gezinsleden, maar zulke band had ik niet met andere dieren. Door in het asiel in contact te komen met verschillende diersoorten, begin je dieren te zien als gevoelswezens. Met ieder hun waarden en karaktertrekken. Inmiddels ben ik dus volledig gestopt met het eten van dierlijke producten.
Hoe heb je het geschopt tot voorzitter?
Vorig jaar gaf het oude bestuur aan dat ze wilden vertrekken. Het was dan ook tijd voor een frisse wind. En omdat ik meer wilde doen dan gewoon vrijwilliger zijn, sloot ik me aan bij de vzw. Als bestuurslid kan ik immers meer betekenen voor de dieren en de werking van het asiel. Maar daar is dan nog meer van gekomen: een volledige overname van het asiel.
Om een volwaardig bestuur en vzw te vormen, heb je echter meerdere mensen nodig. Daarbij horen titels, die op zich weinig betekenen, want we zetten ons allemaal even hard in voor het asiel. In samenspraak met de andere leden werd ik aangesteld als voorzitter.
Met hoeveel medewerkers zijn jullie in het asiel?
De Raad van Bestuur bestaat uit vijf personen: Yves (penningmeester), Veronique (secretaris), Mick (bestuurslid), Rachel (bestuurslid) en ikzelf (voorzitter). Dan zijn er uiteraard een 30 à 40 vrijwilligers die zich onvermoeibaar engageren voor de dieren. Verder is er iemand die parttime in loondienst met de honden werkt, hoofdzakelijk in de voormiddag. Dat was tot voor kort de enige betaalde functie.
Om het asiel toekomst te geven, hebben we meer nodig dan iemand die enkel parttime komt werken. Iemand die fulltime aanwezig is en het dagelijkse reilen en zeilen bestuurt. Een taak die ik op mij zal nemen.
Welke job beoefende je tot voor kort?
Iets compleet anders: ik was gedurende vijfenhalf jaar fulltime IT – Change manager bij Cegeka in Hasselt. Ik deed dat ontzettend graag en heb er heel hard voor gewerkt. Maar werken voor het asiel is een passie en heeft voor mij meer betekenis, dus was die keuze snel gemaakt. Ik schuif er wel een mooi loon en een leuke bedrijfswagen voor aan de kant: die ruil ik in voor het asielbusje (lacht). Maar dat doe ik met plezier, want op deze manier creëer ik meer impact.
Welke taken zal je als kersverse voorzitter op jou nemen?
Veel gevarieerde taken. Dat gaat van sociale media, het beheren van de website die in de maak is, het online zetten van de dieren. Maar vooral: het coördineren en optimaliseren van het dagdagelijkse reilen en zeilen. Daar staat of valt heel de werking mee. En het vergt ontzettend veel werk. Met een bestuur waarvan de meesten fulltime werken, is dat niet zo evident.
Zijn er concrete werkpunten die je gaat aanhalen?
Allereerst het dagelijks beheer optimaliseren en een goede vrijwilligerswerking uitbouwen. Verder lanceren we binnenkort dus een gloednieuwe website en plan ik ook onze sociale media kanalen op punt te stellen. De mensen uit de omgeving moeten weten dat we er zijn, en op de hoogte zijn van hetgeen we doen. Op die manier worden de dieren sneller geadopteerd door de juiste baasjes. Daarenboven willen we de infrastructuur en dierenverblijven verbeteren en verder uitbouwen. Rondom ons gebouw leeft er ook een populatie van wilde katten die om diverse redenen niet herplaatst konden worden, maar waar we wel voor blijven zorgen. Ook hun verblijven willen we deftig vorm geven.
Bovendien wil ik ook werk maken van een degelijk adoptiebeleid. Vroeger werden de dieren vrij snel meegegeven aan kandidaat-adoptanten, zonder uitgebreide screening vooraf. Wanneer het dan om gelijk welke reden misgaat in hun nieuwe thuis, belanden die dieren algauw weer in het asiel. Dat is een bijzonder traumatische ervaring voor hen. Hun gedrag wordt dan veel moeilijker, zelfs honden die voorheen makkelijk in omgang waren, verliezen hun socialiteit omdat hun vertrouwen in de mensen afneemt. We streven dus naar het zoeken van een permanente thuis en perfecte match, die van de eerste keer een schot in de roos is.
Daarbij horen uiteraard grondigere screenings van de kandidaten bij. Het kan dan zelfs gebeuren dat mensen worden afgewezen. Dat vindt uiteraard niemand leuk, maar het welzijn van onze dieren primeert.
Overige toekomstplannen?
We willen vaker evenementen organiseren, om het asiel levende te houden en het contact met de mensen te behouden. Ook daar kruipt veel tijd in, maar het staat op mijn to do-lijstje.
In welke zin verschilt jouw visie met die van het vorige bestuur?
Het is zeker en vast de bedoeling om de werking meer in termen van 2018 te brengen. De oude garde heeft gedurende lange tijd een gezonde vzw kunnen onderhouden, en ze hebben dat met hart en ziel gedaan. Maar wij zien ruimte voor verbetering. Daarom is het goed dat er nu een jong bestuur achter het stuur kruipt.
Ik ga trouwens prat op een ‘no kill policy’. Geen enkel dier wordt zomaar ingeslapen, tenzij er medische factoren meespelen die de levenskwaliteit van het dier ernstig schaden en er sprake is van ondraaglijk lijden. Als er medische problemen zijn die behandelbaar zijn, zetten we alles op alles om het dier in kwestie te redden.
Hoe ga je met het minder goede imago van het Tiense Dierenasiel om?
In enige mate speelt het imago ons zeker parten. Het is bijzonder moeilijk om een slecht imago op te krikken. Vaak heeft dat te maken met geruchten die de ronde doen, die al dan niet gegrond zijn. De negatieve dingen worden het langst onthouden. Net daarom vind ik het zo belangrijk om online en offline actiever te zijn en meer in contact te komen met de mensen uit Tienen en omstreken. Zo komen we op een positieve manier in de spotlight en weet men dat we ook heel wat goede dingen realiseren.
Welke dieren vangen jullie op? En hoeveel?
We zijn enkel vergund voor de opvang van honden en katten, uit de regio Tienen/Hoegaarden/Boutersem. Al gebeurt het weleens dat iemand een gewond dier van een andere soort binnenbrengt. Dan doen we uiteraard ons best om intern een oplossing te vinden. In noodgevallen vangen we uitzonderlijk en slechts tijdelijk andere dieren op, want daarvoor hebben we in principe de infrastructuur en materialen niet.
Er zijn 17 hondenrennen, plus 1 noodren die we vrijhouden voor de politie, wanneer zij verloren gelopen of inbeslaggenomen dieren binnenbrengen. Zelf hebben zij op het commissariaat ook een ren, maar die is meestal volzet.
Voor de katten werken we met grote ruimtes, waarin gemiddeld 10 à 15 katten leven. In totaal is er plaats voor maximaal 40 katten en 30 kittens. Momenteel zitten we trouwens al ruim aan deze aantallen. Er werden de afgelopen weken enorm veel katten en vooral kittens opgevangen. Te veel om in het asiel te houden. Gelukkig kunnen we ook op een aantal opvanggezinnen rekenen die fantastisch voor deze dieren kunnen zorgen.
Redden jullie ook dieren uit benarde situaties?
Als klein asiel zijn we erop gericht dieren op te vangen die om uiteenlopende redenen worden afgestaan door hun eigenaars. Voor het actief uitvoeren van inbeslagnames zijn we afhankelijk van een goede samenwerking met de dienst Dierenwelzijn en de lokale politie. Zo hebben we de afgelopen 6 maanden veel inbeslagnames uitgevoerd. Ongeveer 1/3de van de honden die bij ons verblijven zijn het resultaat van inbeslagnames. Dat, in combinatie met de vele verzoeken om honden af te staan, leidt ertoe dat we vaak aan onze maximumcapaciteit zitten en binnenkomsten moeten plannen.
We willen vooral zoveel mogelijk dieren helpen. Wanneer de Dienst Dierenwelzijn melding krijgt van een dier dat in een wantoestand zou leven, gaan inspecteurs ter plaatse. In Tienen zijn dat een 2-tal politieagenten die zich hiermee bezighouden, alsook met andere dierenzaken. Ze werken dan samen met één inspecteur van Dierenwelzijn. Alleen zij kunnen beslissen of een dier al dan niet kan worden weggenomen bij hun eigenaars. Als dat het geval is, worden die dieren bij ons geplaatst en uiteindelijk ter beschikking gesteld voor adoptie.
Jij bent tevens verantwoordelijk voor de honden. Hoe kunnen mensen een hond adopteren?
Daarvoor zijn altijd een aantal kennismakingen nodig. Tijdens een eerste ontmoeting ga ik in dialoog met kandidaat-adoptanten en stel ik enkele vragen die me een beter zicht op hun motivatie en hun thuissituatie geven. Tegelijkertijd doe ik het verhaal van het dier.
Na de eerste kennismaking met mij en de hond, gaan de kandidaat-adoptanten naar huis, zodat ze alles even kunnen laten bezinken. Ik wil adopties in een impuls absoluut vermijden, dus geef ik nooit een hond na de eerste ontmoeting mee. Als de kandidaten het na die eerste ontmoeting nog steeds zien zitten, mogen ze terugkomen voor een tweede interactie. Die duurt iets langer en speelt zich meestal af op onze speelweide buiten. Hebben de kandidaten reeds honden? Dan organiseren we een ‘matching’ in het asiel. We vragen ook dat alle leden van de familie, waarbij de hond gaat wonen, langskomen. Pas wanneer dat allemaal goed verlopen is, kunnen we overgaan tot het bespreken van de adoptie.
Proefperiodes, waarbij honden gedurende enkele dagen bij kandidaat-adoptanten verblijven om te zien of het klikt, proberen we te vermijden. Dieren zijn gevoelswezens, en het constant herplaatst worden laat z’n sporen na. Liever dat de mensen dan een paar keer langskomen bij ons en uitgebreid kennismaken met het dier.
En een kat?
Veronique ontfermt zich over de kattenverblijven, de vrijwilligers die met de katten werken en de kandidaten die graag een kat willen adopteren. Zij praat met de mensen, polst naar hun specifieke verwachtingen, regelt de adoptie en doet de opvolging. We verwachten overigens dat adoptanten na het meenemen van het dier, of dat nu een hond of een kat is, contact blijven houden en ons regelmatig foto’s doorsturen. Zo zijn we zeker dat het dier het goed stelt. We voeren waar nodig ook controles uit, zowel wat adopties van katten als honden betreft.
De adoptie van honden en katten verloopt enkel op afspraak. Simpelweg zodat beide partijen alle tijd voor mekaar kunnen nemen. Het is ons nu al duidelijk dat deze werking de grootste kans op succesvolle adopties biedt.
Hoe zit het overigens met de Tiense zwerfkatten?
Stad Tienen voorziet jaarlijks een budget om zwerfkatten te vangen, te castreren/steriliseren en ze terug uit te zetten. Dit om een vergroting van de populatie te vermijden. Zitten er bij jou in de buurt zwerfkatten? Dan kun je via ons asiel een val lenen aan een waarborg van 50 euro. Je zet de val uit onder begeleiding van onze vrijwilligers, en zodra de zwerfkat(ten) gevangen zijn, doen wij de rest. We halen het dier op, brengen het naar een dierenarts zodat het geneutraliseerd kan worden en zetten het weer uit. Je waarborg krijg je uiteraard terug.
We houden tevens bij waar de katten gevangen werden, om een goed zicht te krijgen op de ‘broeihaarden’. Gelukkig zijn er veel buurtbewoners op de hoogte van het sterilisatieproject en dragen ze graag hun steentje bij. Eens we kunnen samenwerken met burgers kunnen we werkelijk een positieve impact creëren.
Kunnen jullie nog vrijwilligers gebruiken?
We kunnen altijd mensen gebruiken. Vrijwilligers zijn een vloeiend gegeven. We hebben het geluk om elke week weer op fantastische mensen te kunnen rekenen. Maar het blijft een uitdaging, zeker in deze drukke periode, om het werk rond te krijgen. We hebben helpende handen nodig voor verschillende taken, al is de grootste en belangrijkste taak het onderhoud van de dieren en de terreinen. Dat is uiteraard niet meteen de plezantste job, maar wel ééntje waar de dieren het meest aan hebben. Dus hebben we vooral nood aan mensen die niet vies zijn van poetsen.
Hondenwandelaars hebben we ook nodig, al verkiezen we voor bepaalde rassen/karakters liefst mensen met enige ervaring. Het is zeker niet mogelijk om zomaar eventjes met hen te komen wandelen. Iedereen van het ‘wandelteam’ leert de karakters van de honden echt kennen. Zo vermijden we ongelukken en hebben de honden een positieve uitlaatklep.
Vrijwilligers krijgen de kans om kennis te maken met het werk door even mee te lopen met ervaren collega’s of mensen van het bestuur. Mick en Rachel hebben van deze organisatie de afgelopen maanden fantastisch werk gemaakt.
Andere manieren om te steunen?
Om eerlijk te zijn, hebben we vooral nood aan financiële giften. Dat klinkt vrij cru, maar het is voor de meeste organisaties de realiteit. De Stad Tienen zorgt gelukkig jaarlijks voor een genereuze bijdrage, waar we enorm dankbaar voor zijn. Maar de kosten om het asiel draaiende te houden zijn enorm. We hebben grootste plannen, vooral wat de infrastructuur en optimalisatie van de dierengebouwen betreft en daarvoor hebben we nu eenmaal centen nodig. Als asiel zijn we grotendeels afhankelijk van de steun van onze gulle schenkers. Hetgeen niet wil zeggen dat het enkel op geld aankomt. Onze honden en katten zijn blij met elk speeltje, deken, enzoverder, dat ze krijgen.
Door naar onze evenementen te komen steun je ons uiteraard ook. Iedereen is welkom op onze jaarlijkse hondenwandeling, die doorgaat op 26 augustus. Dat is telkens een groot succes gebleken. Mensen zullen spoedig onze affiches in het straatbeeld zien verschijnen tezamen met een aankondiging op sociale media.
We wensen jou veel succes!
Tekst: Britt Sterckx
Foto’s: LOHX photography
Eindredactie: Larisa Reniers
Facebookpagina: Dierenasiel Tienen
Voor een overzicht van de honden en katten die ter adoptie staan, klik hier.
Fan van onze artikels? Wil je dolgraag bijdragen aan het voortbestaan van onze bescheiden blog?
Steun ons en blijf wekelijks van de gekste, meest inspirerende en boeiendste verhalen uit onze mooie stad genieten!
