The river curls around the town: ‘Voorspeld en onvoorspelbaar’.

‘The river curls around the town’ is de mondvolle naam van een muziekgroep uit Tienen, bestaande uit Bart Bekker en Jan Vanwinckel. Dit duo vormt op meer frequente basis 2/5de van de groep Güdinov, een band die zichzelf omschrijft als ‘raw, catchy and with a lot of power’. Maar zo nu en dan tappen Vanwinckel en Bekker uit een ander muzikaal vaatje, als was het om een muzikaal evenwicht te vinden. Beide heren laten zich voor ‘The river curls…’ graag beïnvloeden en inspireren door puike gezelschappen als ‘Low’, ‘Massive Attack’ en ‘At the close of every day’.

Maar ‘The river curls…’ is atypisch. De naam van de groep past niet bij het eerder strakke en rechte verloop van de Gete door de Tiense stad.

Bij ‘The river curls…’ dan ook geen gierende gitaren, montere danspasjes of vrolijke beats, maar ingetogen contempleren, diepe gevoelens geplaatst op minimalistische en rustig meanderende, repetitieve, bijna hypnotiserende en filmische muziek, gemaakt door vakmannen. Te saai voor u? Geen probleem, er zijn ook tonnen mensen die de laatste worp van Nick Cave niet kunnen pruimen. Te deprimerend voor u, in deze trieste tijden? Echt begrijpelijk, maar dan leest u best niet verder.

De eerste CD van ‘The river curls…’ dateerde al van 2008 en heette ‘More than a break’. Nu, in 2020, liefst 12 jaar later pakken Bekker en Vanwinckel uit met een 2de CD. More than a break, indeed! Alsof de heren het in 2008 voorspeld hadden.

Bart Bekker en Jan Vanwinckel zorgen voor de meeste teksten, vocals en de gitaar, rhythm programming en samples. Jan Vanwinckel voegt de bas en keyboards toe en Mick Shorter zorgt soms voor zang (2 nummers) en teksten (3 nummers).

Het eerste nummer, ‘Afraid’ leidt ons een universum in dat de moderne mens niet altijd als het zijne herkent, maar het wel degelijk is. De angst om te sterven speelt hier claustrofobisch de hoofdrol. Mijn eclectisch brein legt meteen de link naar de Corona-crisis, hoewel de CD afgewerkt werd in 2019. De CD bestaat uit nummers die de voorbije 12 jaar werden geschreven. Afraid is zelfs één van de oudste. Zouden de heren van ‘The river curls…’ over profetische gaven beschikken?

Het tweede nummer ‘Busy as we are’ is een ingetogen kritiek aan de ratrace waar we graag aan willen ontsnappen, maar daar om al allerhande redenen glorieus in falen: ‘Busy as we are, stupid as we are’ wordt geleidelijk aan een mantra dat even over halfweg extra drive krijgt door de eerste schuchtere drum van de plaat.

‘Eyes closed’, met tekst van Mick Shorter, gaat verder de gitzwarte toer en op ‘Faith’ wordt er gebeden om vertrouwen. Ik kan me voorstellen dat een zin als ‘I came into your life as a hurricane’ anders zou klinken bij pakweg Metallica, Aerosmith of Guns ‘n Roses.

‘Forest fire’ is een scharniernummer, waar opeens de drum weer wakker wordt, zich even uitrekt en meteen een blik dansbaarheid open trekt. Bij het beluisteren en een lichte poging tot het irrelevant verplaatsen van mijn lichaam in een ritmische manier, wat kenners omschrijven als dansen, ruik ik plots de verkoolde resten van de Australische bushes in januari van dit jaar. Ook hier gaat Covid-19 op de loop met mijn op hol geslagen associatievermogen. Of hadden de heren van ‘the river curls…’ toch visionaire gaven?

In ‘Nightshadows’, dat trouwens volledig instrumentaal is, zetten Jan Vanwinckel en Bart Bekker een catchy en funky stapje in een slapende wereld (van Tienen?) en schilderen ze hun eigen versie van ‘Nighthawks’ van Edward Hopper. In het volgend nummer, ‘Smile of a tear’, herken ik met vlagen de experimentele nummers van ‘Tears for Fears’:  ‘Nothing’s left, noting but the smile of a tear’ zet de toon voor dit nummer.

‘Which one’ is sprankelend parlando van het soms opduikende 3de bandlid, of guest star, noem het zoals u wil, de heer Mick Shorter. Het nummer is  karakteristiek ‘The river curls…’, met veel repetitieve elementen. Laat je leiden en waan je plots in een film à la ‘The Usual suspects’.

Merkwaardig: als je in ‘Winter hit me hard’ het koudste seizoen vervangt door ‘Spring’ en ‘snow’ door ‘virus’, dan krijg je een angstaanjagend actueel nummer.

Met ‘Gold Dust Woman’ wagen Bekker en Vanwinckel zich aan een cover. Het nummer is geschreven door niemand minder dan Stevie Nicks voor het album ‘Rumours’ van de Brits_Amerikaanse  rockband ‘Fleetwood Mac’. Uiteraard wordt dit nummer smaakvol en ‘laid back’ gebracht of wat had u gedacht?

Zo af toe priemen straaltjes van puur geluk door de donkere teksten, of wat te denken van ‘You only live once, but that’s not correct, you only die once, and live every day’ op ‘YODO’?

Eindigen doen we dan toch lichtvoetig met ‘Title’ en een scheutje humor ( ‘I don’t have a title for this one’). Op één of andere manier doet het me wat denken aan ‘Boris komt na een lange reis terug naar huis’ van, jawel, Gorki.

 

Meer info:
www.therivercurlsaroundthetown.com
https://www.facebook.com/therivercurlsaroundthetown
therivercurls@gmail.com

 

Auteur: Chris François
Afbeelding: ‘The River curls around the Town’