“It’s a dangerous business, Frodo,
going out your door.
You step onto the road,
and if you don’t keep your feet,
there’s no knowing
where you might be swept off to”
(J.R.R. Tolkien, The Lord of the Rings)
Ik ben fan van deze rubriek op de blog! Het geeft mij een goede reden om de straten van Tienen af te schuimen op zoek naar interessante panden en verhalen achter die panden en om telkens opnieuw positief te worden verrast. Ik durf doorgaans zelfs niet te gluren doorheen uitnodigende ramen, dus je kan je wel voorstellen dat ik na elke beldruk wat meer uit mijn comfort zone ben getreden. De zoektocht bracht ons deze keer tot aan de buurt rond de Paterskerk, maar startte in het centrum. Alain had zijn zinnen namelijk op een notarishuis gezet.
We worden op onze tocht onverwacht uitgenodigd door Petra Floorizone die ons gadeslaat aan de overkant van de straat in onze poging de nr. 10 van de Veldbornstraat te bezoeken. Zij woont op ‘half tien’ zoals mijn partner in crime al grappend opmerkt. Moest er ooit een vervolgrubriek komen rond de nummers 5, zou ik dit pand absoluut op de blog willen tonen. Een mooie thuis, met een prachtig bewaard salon inclusief authentiek handbeschilderd behang. Een kamer waar je aan ziet dat ze enkel voor speciale gelegenheden wordt gebruikt, bij Kerstmis enzo. En dan heb ik nog niet gesproken over de tuin die zelfs niet meer als stadstuin kan gelabeld worden. Maar zoals Gandalf het zo mooi zingt, “the road goes ever on and on…”. En dus gaan wij weer op pad, langs de Veemarkt tot aan de Gete aan de Huidevetterstraat (waar Alain me tussendoor weet te vertellen dat hier vroeger de leerlooiers van de stad woonden en werkten, dicht aan het water), en van daaruit naar de Paterskerk tot aan de Potterijstraat nr. 10.
Opnieuw een impressionant pand. Notaris Valkeniers is zo vriendelijk ons te woord te staan en een rondleiding te geven doorheen het pand. Doorheen drie panden om precies te zijn, de notaris kreeg namelijk bij uitzonderlijk toeval de kans om de twee panden naast nr. 14 (nr. 10 en nr. 12) aan te kopen. Nummer 10 herbergt het notariaat en enkele appartementen, nr. 12 is de privéwoonst van de notaris en nr. 14 is nu de woonst van zijn ouders. Opnieuw een thuis en tuin die een eigen stuk op de blog verdienen (en dat zit er misschien ook nog wel aan te komen)! Niet enkel the road, maar ook de tuin goes ever on and on…
Terug naar het notariaat op nr. 10. De notaris heeft tijdens de verbouwing van het pand (het pand is niet geklasseerd) toch zoveel mogelijk authentieke uitstraling proberen te behouden. Zo zijn de nieuwe ramen in de achterbouw ingepast in de oorspronkelijke rondbogen die nog in het huis zaten en is er op de hoek van het pandencomplex nog een oorspronkelijk glas-in-lood raam behouden. De notaris heeft ook heel wat oude posters, die openbare verkopen aankondigden, opgehangen. Naast die posters springt er ook nog een krantenknipsel in het oog over het pand. Dat knipsel (artikel geschreven door Vanessa Dekeyzer) wijst de notaris ons als eerste en niet geheel zonder trots aan, en vertelt over hoe o.a. de verbouwing van de Potterijstraat nr. 10 de Potterijwijk doet herleven.
Vanessa schetst in het artikel ook kort de geschiedenis van het pand. Het huizenblok bleek vroeger het noviciaat van het begijnhof te zijn en dat zie je denk ik nog aan de ommuring van de tuin. Nadien werd het noviciaat overgekocht door Albert en Joanna Marneff en omgevormd tot een herenwoning. In 1860 werd het complex opgesplitst in de nummers 10 – 12 – 14, waarbij de nummers 10 en 12 eigendom werden van Benoit Janssens. De notaris laat zijn bewondering merken voor enkele grote imposante bomen als we in de magnifieke tuin wandelen. Die zouden er gekomen zijn dankzij de groene vingers van de volgende eigenaar van het pand na meneer Janssens: de familie Cappuyns, van citroenzuurfabrikant Citrique Belge. Wanneer de familie Cappuyns de woning in 1980 verliet, nam ‘Huis in de Stad’ haar intrek in het pand. Notaris Bert Valkeniers is sinds een zevental jaren nu de huidige bewoner en eigenaar van het pandencomplex.
Wanneer we de notaris vragen wat hij van de buurt vindt, krijgen we te horen dat de restauratie van de Paterskerk (die was afgebrand in ’76) terug wat leven in de brouwerij heeft gebracht. Vroeger bleek de wijk een ziekenhuis te herbergen en was er heel wat bedrijvigheid, maar sinds de Tiense Suikerraffinaderij de site heeft overgekocht, werd dat heel wat minder. Nu worden in de gerestaureerde Paterskerk af en toe activiteiten georganiseerd en dat trekt weer wat volk aan. Tienenaars uit het centrum zakken terug af naar deze wijk. De laatste activiteit ging door op de nationale feestdag (21 juli): Music & Moments. Met optredens van BAM, de liveshow groep (drum, percussie, sax) van o.a. de man van mijn nicht I must say, maar ook acts van Maarten Stragier (gitarist), Anton Walgrave (link met folk) en Gui Nijs (poëzie).
De notaris meldt ons nog dat wonen in deze buurt heel wat geschiedenis van de industrie en het klooster tastbaar maakt en de ligging ideaal is, nabij het centrum, maar toch rustig gezien de autoluwe zone. De parking op de binnenkoer van het pandencomplex draagt daarnaast volgens de notaris ook bij aan de ontlasting van parkeerruimte in de wijk. We bedanken de notaris voor zijn tijd (sorry aan de mensen wiens afspraak wij gecrasht hebben!) en springen terug op de fiets richting centrum. Hongerig van al die brokjes info begint een nieuwe queeste naar eten. Er was zelfs nog geen tijd geweest voor mijn tweede ontbijt of het elfuurtje 😉. Die zoektocht brengt ons uiteindelijk tot de Nieuwstraat nr. 10: Thailand House. Een welkom toeval. We duiden enkele nummers op de kaart aan (deze keer geen nr. 10) en fietsen met heel wat Thaise gerechtjes tevreden huiswaarts.
Auteur: Kim Rutten
Foto’s: Alain Van Den Broecke en Stad Tienen
