Voor wie opgroeide als eerste generatie Ketnetkijker is An Jordens (41) een échte celebrity. Deze Tiense Grande Dame begon destijds haar mediacarrière bij de opstart van de nieuwe jongerenzender van de openbare omroep. Ondertussen werkt An bij productiehuis “Hotel Hungaria” en is ze voornamelijk achter de schermen actief. Op 18 januari 2018 zetten wij An echter weer volledig in de spotlight, want zij presenteert de allereerste editie van ons Gala van de Tiense Troeven. Wij gingen samenzitten met deze dochter van de suikerstad en luisterden geamuseerd naar haar vele anekdotes en haar uitgesproken liefde voor haar geboortestad.
“Ik ben echt een kind van Tienen, geboren en getogen.”, aldus An Jordens. An woonde haar hele jeugd in het Fabiolapark in ‘Bost City’ en ging van de kleuterklas tot haar laatste jaar secundair naar ‘den Immac’ in Tienen. De eerste drie jaren van het secundair studeerde An Latijn-Grieks, in het vierde jaar stapte ze over naar de richting Economie, waarin ze ook afstudeerde.
“Ik wou eigenlijk kunsthumaniora doen, maar dat was er niet in Tienen. Dus dan heb ik mijn hart maar opgehaald aan de academie. Ik deed dictie en voordracht bij Wim Leroy, dans, zang, piano, ik zong in het kerkkoor van O.-L.-Vrouw ten Poel bij Kurt Bikkembergs en speelde toneel in Glabbeek (Attenrode-Wever), … ik wist van jongs af aan dat ik iets in die artistieke richting zou doen. Daarom besloot ik ook om op mijn 18de mee te doen met het toelatingsexamen voor Herman Teirlinck in Antwerpen. Ik was tot mijn groot jolijt door mijn toelatingsproef, maar de eerste proefweek ben ik niet doorgekomen. Dus week ik uit naar Pol&Soc in Leuven. Maar daar merkte ik dat ik eigenlijk niet was ingesteld op die academische manier van studeren. Na twee jaar besloot ik daarom over te stappen naar De Ham (nu Thomas More) in Mechelen om “Communicatiebeheer en Journalistiek” te studeren. Dat lag me veel beter en ik kon daar eindelijk ook opnieuw tijd maken om te acteren en te schrijven. Tijdens die opleiding kon ik ook al stagelopen bij Radio 1 en in mijn voorlaatste jaar was ik al aan de slag bij Ketnet.”
Tienen was voor mij de ideale leerschool voor wat de realiteit van het leven is.
“Opgroeien in Tienen was erg leuk, ik had er zoveel hobby’s en vrienden. Tienen heeft wat mij betreft altijd de energie gehad van een grootstad. Als ik vroeger aan de toog zat in ‘Het Wiel’ of de ‘Leopold’, was ik me al zeer bewust van de grote diversiteit aan mensen die ik daar tegenkwam. In die cafés kwam je letterlijk alle lagen van de bevolking tegen en dat vond ik net zo boeiend. Tienen was voor mij de ideale leerschool voor wat de realiteit van het leven is. Het heeft me geleerd om voor iedereen open te staan en overal kansen in te zien en die ook te leren benutten. Tienen draagt eigenlijk alles al in zich. Ik voelde mij ook overal thuis: ik ging met de ene kliek vrienden naar danscafé ‘Metro’ en met anderen naar de alternatieve cafés op de Veemarkt. Dat gevoel om me sociaal te engageren, kreeg ik ook mee van thuis en in de jeugdbeweging. Ik heb veel vrienden te danken aan Tienen.
Daarom stoort het mij ook zo ontzettend dat mensen zich zo negatief uitlaten over onze stad. Een paar jaar geleden vroeg Knack magazine me om ‘mijn Tienen’ voor te stellen in een reportage. Terwijl ik toen door het Vrijthof wandelde achter de St.-Germanuskerk en voorbij het Apostelenhof liep, dacht ik: “Hoe kan je dit nu NIET mooi vinden?!”. Als je niets goed te zeggen heb, zwijg dan.”
“De liefde heeft me uit Tienen weggehaald: ik volgde mijn toenmalige vriend naar Antwerpen. Maar mijn ouders wonen hier nog steeds, net als familie en veel vrienden. In elk interview dat ik doe, komt Tienen nog ter sprake. Ik zak ook nog regelmatig af naar de suikerstad voor presentaties, evenementen en creatieve brainstorms. Door mijn werk bij productiehuis ‘Hotel Hungaria’, ben ik recent opnieuw in contact gekomen met Tienen. Voor VTWonen werkte ik samen met de Tiense zussen, Guillemine en Ozanne Mertens, en ook zij blijken fiere ambassadeurs van Tienen. Voor het project van de Helden van Ketnet zijn we er ook in geslaagd om de toekomstige ‘Heldenland’-speeltuin te laten landen op het Martelarenplein in Tienen. Er was nochtans concurrentie van grote steden als Antwerpen, maar net omdat Tienen niet zo groot is, konden we garanderen dat het project hier niet zomaar ‘project zoveel’ zou worden. Voor Tienen is dit opnieuw een mooie kans waar de hele gemeenschap zich rond schaart. Het brengt zoveel dingen voor mij samen: mijn carrière begon bij Ketnet, en nu landt hun project ook nog eens in mijn geliefde geboortestad. Heldenland moet een plek zijn waar jongeren hun identiteit en creativiteit kunnen ontdekken. Mijn carrière brengt me zo regelmatig terug. Ik probeer sowieso wel op de hoogte te blijven van alles wat hier gebeurt. Ik volg jullie blog, het regionaal nieuws in de kranten en mijn familie vertelt me ook veel, net zoals mijn vrienden.”
Het Gala geeft in mijn ogen een duidelijk signaal: Geloof in je stad en durf het ook uitdragen!
“Ik moest onlangs terugdenken aan een moment, ongeveer 20 jaar geleden: aan een tafeltje in café Patria zat ik samen met Tom Cools, Roel Vanderstukken, Jo Foulon en nog een paar vrienden. We zaten toen als jonge adolescenten te brainstormen over wat we konden doen om wat impulsen te geven aan Tienen. Nu al die jaren later zie je dat Tom met circusschool Salto en Jo als directeur van de academie ook effectief iets aanpakken en veranderen in Tienen, zij hebben datzelfde geloof in de stad.”
“Ik ben van nature nogal melancholisch, dus ik associeer Tienen met mijn jeugd en mijn verleden en daarom is het niet mogelijk om er negatief over te zijn. Je ziet tegenwoordig ook wel dat er in Tienen een nieuwe visie leeft, er is veel beweging, er zijn vele nieuwe initiatieven en evenementen die gedragen worden door de stad én haar burgers. Mensen moeten in dat renaissancegevoel ook niet overdrijven: Tienen was nu ook geen ‘black hole’ waar nooit iets te doen was. Maar toch… Tienen moet nu niet meer onderdoen. Tijd voor meer chauvinisme. Daarom heb ik geen seconde getwijfeld om mee te werken aan het Gala van de Tiense Troeven. Eindelijk mag chauvinisme gezien worden. Ik hou van die positiviteit. Je mag kritisch zijn, maar zoek dan ook mee naar oplossingen. Het Gala geeft in mijn ogen een duidelijk signaal: Geloof in je stad en durf het ook uitdragen!”
“Dat is ook de grote troef van Tienen: het is een stad vol potentieel, alles is hier nog mogelijk. Er staat op dit ogenblik een straffe madam aan het roer, die zeer capabel is. Ze is ook emotioneel betrokken bij haar stad. Ze durft te dromen en vooruit te kijken. Daar geloof ik in. Tienen is aan het ‘boomen’. Kijk naar het Gala, voor elke categorie waren er zo véél nominaties mogelijk. Dat versterkt bij mij telkens dat gevoel van thuiskomen, melancholie, van veiligheid. Er zijn ook zoveel mooie sociale projecten, het is een stad met een groot hart. Er heerst hier niet het gevoel dat er met kunstmatige ingrepen quota moeten worden gehaald. En de dingen die er nog niet zijn, waar mensen dan over klagen, daar is men wel mee bezig.”
Er zijn erg veel topzaken in Tienen op niveau van elke grootstad.
“Er zijn erg veel topzaken in Tienen. Melchior is daar het absolute voorbeeld van. Het is een zaak van topniveau die het potentieel heeft om katalysator te zijn om een hele buurt nieuw leven in te blazen. Ik hou van hun concept en Gilles is daarenboven zo bescheiden en super sympathiek. Ik ga er nog vaak naar terugkeren.
Het zijn dat soort mensen, met een gezonde dosis nuchterheid, die je ook terugvindt in de Buurtkantine of bij Ma Façon. Deborah (van Ma Façon) is ook een voorbeeld van niet alleen ondernemingszin, maar ook de ‘goesting’ om voortdurend te willen vernieuwen, om te durven dingen proberen. Dat zijn zaken op niveau van elke grootstad. De Buurtkantine heeft ook het potentieel om aanstekelijk te werken en nieuwe ondernemers naar de buurt te trekken.”
“Daarnaast heb je vaste waarden als Dieu en het Zwak Moment. Dieu staat garant voor degelijk, lekker en gezond eten. Ik hou ook van die gemoedelijke sfeer. Die heb je ook bij Annemie en John in het Zwak Moment, daar zie je ook weer die gezonde nuchterheid. Ze zijn daar ook zo open-minded: een ‘schoon café’ met ‘schone mensen’. Het straalt iets uit waardoor je er wil blijven hangen, filosoferen.
Maar je kan tegenwoordig in Tienen evengoed terecht in de ToThai, voor écht authentieke Thaise keuken, of zelfs in de Arax als je zin hebt in Libanees eten. Er is zovéél keuze, en voor een goede steak weet je dat je altijd nog gewoon terecht kan in de Gambrinus.
Ik zal nu wel niet meteen afzakken naar Tienen om te shoppen, maar dat heeft niets met Tienen zelf te maken: ik haat shoppen. Maar toch heb ik mijn vaste adresjes: je kan nergens ‘botten’ kopen zoals je die vindt bij Barbara Mariani. Zij slaagt er altijd in om een unieke selectie aan te bieden. Ik kan het niet genoeg benadrukken: de mensen maken de zaak en bij Barbara kan je terecht voor ‘botten met ballen’!
Al die initiatieven leren ons opnieuw naar de stad kijken.
Ik stond vorige week nog op de schaatsbaan op de Grote Markt, en op het stukje dat niet overdekt was, keek ik naar boven, naar hoe mooi de kerk, in die feestverlichting, boven ons uit torende en ik kon alleen maar bedenken hoe mooi ik die setting vond: schaatsen onder de toren van de kerk waar ik al die jaren in het koor had gezongen. De jongens van Costa Komma hebben hetzelfde gedaan met het binnenpleintje van de academie en de bib. Al die initiatieven leren ons opnieuw naar de stad kijken. Kijk hoe het terras van het Theatercafé sfeer heeft gebracht aan het cultureel centrum. Als je daar in de zomer met vrienden zit, tussen die hoge muren, met die live jazzmuziek, waan je je toch in een superhippe stad. Kijk hoe Parklife opnieuw de mensen naar het stadspark heeft gebracht. Tienen is echt top.
Trouwens, los van al dat leven in het centrum, kan je me evenveel plezier doen, door gewoon, thuis in Bost, door de velden te gaan wandelen. Tussen Bost, Hakendover, Goetsenhoven, Outgaarden,… liggen mooie uitgestrekte velden. We gingen daar vroeger met de vriendinnen ook al wandelen. Ook dat is thuiskomen. Ik ben de number one fan van Tienen.”
Kom op 18 januari het aanstekelijke enthousiasme van An live meemaken. Heb je nog geen tickets? Bestel ze dan hier op onze website: https://tienentroef.be/tickets/
Interview: Alain Van Den Broecke
Foto’s: Alain Van Den Broecke
