Welke Tienenaar heeft nooit de Publipers gelezen? Deze ‘Tiense’ krant staat in het collectieve Tiense geheugen gegrift. TienenTroef brengt een kort eerbetoon aan André ‘Smekke’ Smets.
Vader René Smets stichtte Publipers in 1946. Het gratis weekblad bleef meer dan een halve eeuw bestaan als familiale uitgeverij en werd eind 2000 overgenomen door Roularta Media Group. De subtitel ‘Publipers’ bleef behouden tot eind 2016.
Naar aanleiding van het dertigjarige bestaan van Publipers gaf René Smets, samen met Paul Kempeneers, het nu alleen nog antiquarisch te vinden boekje ‘Aren lezen aan de Gete’ uit, waarin hij met zijn stadsgenoten door het Tiense verleden wandelde. Net zoals Publipers het Tiense heden beschreef.
Nadien liet vader René de zaak over aan zijn zoon André en zijn dochter Germaine. André Smets was boekhouder van opleiding en was beroepshalve verbonden aan de Vleeshal.
André, lid van de Unie van Periodieke Pers, werd toen zowel verslaggever als fotograaf van zijn eigen krant. Gezien het grote succes bij handelaars, bedrijven en lezers liet hij zich op latere datum bijstaan door verschillende verslaggevers en fotografen.
De overname door Roularta belette André niet om zijn passie en tevens zijn levenswerk verder te zetten. Hij zou tot het einde blijven schrijven en fotograferen voor ‘zijn’ krant, al was het dan met ‘Publipers’ als subtitel.
André zonder fototoestel…. zelden gezien!
Hij bleef met niet aflatende gedrevenheid zijn kritische pen hanteren. Dit steeds met het welzijn van bewoners, handelaren en de stad voor ogen. André was altijd geëngageerd voor Tienen en de Tienenaars.
Hij had bij elke politieke partij zijn bronnen en was daardoor dusdanig op de hoogte van het reilen en zeilen van de stad dat hij als verslaggever op de gemeenteraden steeds een te duchten vragensteller was, die soms gelukkig aan een stevige tafel had plaatsgenomen. Van zodra hij voelde dat het stadsbelang in het gedrang kwam scherpte hij zijn potlood. Het deerde hem daarbij niet dat hij regelmatig in de clinch lag met het stadsbestuur.
Als hij zich in iets vastbeet, loste hij niet makkelijk. Bij wijlen was hij een pitbull, al wijst dit enkel op zijn gedrevenheid om de waarheid, soms ‘zijn’ waarheid, naar boven te halen.
André had een scherpe pen. Dat maakte hem tegelijk geliefd en gehaat.
“André had een scherpe pen. Dat maakte hem tegelijk geliefd en gehaat”, zegt zijn nicht Anne Bottin. Dat alles maakte hem soms wat minder geliefd bij de politici, overheidsdiensten en gemeenteraad maar des te meer bij zijn lezers.
Dát was André – ‘Smekke’ in de volksmond – en hij had inderdaad zo zijn voor- en tegenstanders. Maar desondanks bleef zowat iedereen hem genegen.
“Hij was meestal bezig met schrijven en dat heeft hij tot het einde volgehouden. Hij liet zich ook niet veel horen of zien, daarin was hij speciaal”, aldus nog zijn zuster Germaine en zijn nicht Anne. Zij stonden steeds voor hem klaar als hij hulp nodig had.
André Smets werd samen met zijn redactieteam meermaals ontvangen en gehuldigd door tal van prominenten, waaronder eerste minister Mark Eyskens, de eerste voorzitter van de Vlaamse Executieve Gaston Geens, minister van Binnenlandse Zaken Rik Boel en de Tiense burgemeesters Edgard Rowie, André Boesmans, Jef Coel en Marcel Logist. Ook huidig burgemeester Katrien Partyka had veel respect voor André Smets en kon het best vinden met deze geëngageerde Tienenaar.
Eén geheim heeft André nooit prijsgegeven: wie was ‘zijn vrouw’ die steeds op hem wachtte telkens hij zo nodig dringend moest vertrekken?
Op zaterdagnamiddag woonde André steeds de mis bij in O.L.Vr. ten Poelkerk, waar gisteren zaterdag de plechtige uitvaartliturgie plaatsvond.
Onze welgemeende deelneming aan de ganse familie vanwege TienenTroef.
Auteur : Eric Walravens.
Foto’s : Archieven van H.Jacobs, M. Mattheus, E.W. en regionale pers.
Bronnen : Zus en nicht Germaine en Anne, archieven en kranten.
