Croque & Ice, love it or lick it!

Afgelopen dinsdag haastte ik mij rechtstreeks van het werk door naar de hippe pop-up site die onze stad sinds enkele maanden rijker is. Ik had namiddag flink onze trouwe Albert kunnen negeren, die als een sirene met zijn ijskarmuziek vlijtige werknemers vanachter de duffe bureaus probeerde naar buiten te lokken. Doorgaans rep ik me samen met hordes andere gehypnotiseerde mieren naar zijn ijskar, met voor de verandering één overheersende levensvraag in mijn hoofd: twee of drie bolletjes ijs? Maar vandaag zou ik mezelf bewaren. Of dan toch mijn hongertje. De laatste keer dat ik wél was bezweken voor de drang naar Albert’s ijs, kwam ik trots terug de trappen opgelopen met twee bolletjes stracciatella. Ik denk dat de nieuwe collega dankbaar was voor mijn bescheidenheid, zijn notities en de werktelefoon hingen namelijk wat later al goed vol met druppeltjes gesmolten ijs. Zelfs twee bolletjes bleken te vlug voor mij te smelten. Begrijpelijk, ik heb doorgaans die uitwerking, maar geen handig effect wanneer je deftig hoort te multitasken onder het lekken. Twee werkpuntjes. De reden voor mijn onthouding was mijn afspraak later die avond met Brian (39) van Croque & Ice in het Oud College.  

Collega-fotografe Yana was nog in aantocht, ik had dus even tijd om me aan de binnenkoer te vergapen, inclusief zwembad(je) met daarrond kruiwagens aan zand om de voeten in te begraven en loungy strandstoelen om in weg te dromen. De zomerbar schiep alvast de juiste sfeer om te hunkeren naar een vers geschept ijsje in de hand om het plaatje helemaal compleet te maken. Brian kwam enthousiast aangewaaid en gaf me een stevige handdruk. Hij loodste me naar binnen, waar ik zijn assortiment aan ijsjes in het oog kreeg. Niet veel later mochten mijn smaakpapillen twee van die smaakjes, vanille en banaan, aftasten. En aan alle zwangere vrouwen, het gaat hier om ijs gemaakt met gepasteuriseerde eieren. Volledig veilig lekbaar dus. Yana koos haar moment van intrede tijdens dit intieme intermezzo, en zette Brian al meteen aan het poseerwerk.

We verhuisden terug naar buiten en Brian stak meteen van wal. Ik besefte al zeer vlug dat er een vat vol ondernemerslust voor mij had plaatsgenomen. Brian is, samen met zijn broer Frédéric (41), de initiatiefnemer van de pop-up Croque & Ice in het Oud College, een uitvloeisel van het toch al wat bekendere Croque ’n Roll in de Tiensestraat in Leuven. Daarnaast runnen ze ook nog een Croque & Ice pop-up in de zomerbar op de oude fabriekssite van Vitalac in Herent, Bar Vital. De rolls (wraps) horen bij het originele concept, de ijsjes zijn een verfrissende zomerse aanvulling op de croquerie. Wat houdt het originele concept in? Je kan overal wel een croque uit het vuistje voorgeschoteld krijgen, tot in de bruinste bruine kroeg. Maar Brian wou een fatsoenlijke croque aan de mensen voorschotelen, zeg maar een haute croque. Een gepimpte versie. Jeroen Meus bracht gelijktijdig zijn concept van de haute dog naar Leuven. Dat is dus ondertussen zo een twee jaar geleden. Fastfood enkel in die zin dat de croques en rolls snel bereid kunnen worden. Brian legt uit dat de apparatuur die hij in gebruik heeft een croque in één minuut kan klaar krijgen. Een welkome afwisseling van de doorsnee smos.

De service moét voor hem een verschil maken. Brian zoekt steeds werknemers met een goede uitstraling en een constante glimlach op het gezicht. Vriendelijkheid is belangrijk. Hij wil een love brand opbouwen, een merk waar mensen van houden, met een positieve connotatie als rode lijn doorheen het hele product, van bediening tot verorbering. Wanneer de producten worden afgeleverd door Deliveroo, krijgen de mensen die glimlach niet te zien. Daarom steken ze bij elke bestelling een gepersonaliseerde boodschap. Het zal ondertussen wel al duidelijk zijn dat Brian een uitgebreide professionele achtergrond heeft vergaard in de marketingsector. Jarenlang heeft hij aan merken gebouwd en advertentiestrategieën uitgewerkt. Na 15 jaar in de privésector te hebben gedraaid, startte hij als hobby Croque ’n Roll in Leuven. Onlangs werd hij ontslagen en vond hij de tijd om zich te focussen op zijn kersverse rol als papa van een babymeisje en om de croqueries verder uit te bouwen.

In de zaken zie je heel wat foto’s hangen van rocklegendes. De croques en rolls zijn vernoemd naar sterren uit die rockgeschiedenis. Vorig jaar heeft Tienen op Suikerrock Iggy Pop mogen verwelkomen en ik dacht al best een hecht contact met deze rockster te hebben mogen beleven. Misschien heb ik het me ingebeeld, maar toen hij zijn kleren in het rond smeet, heb ik toch wat zweetdruppeltjes, die op mijn gezicht belandden, mogen wegvegen. Het kan ook de regen zijn geweest. Soit, Iggy Pop heeft me in ieder geval een heerlijk intiem moment bezorgd. Maar het kan blijkbaar nog inniger. Bij Croque ’n Roll kan je letterlijk je tanden zetten in Iggy Pop, of toch in de roll die naar hem is vernoemd. Eentje met onder andere pulled pork (Iggy Pop is volgens Brian een echt varken n.v.d.r.), zure room en guacamole. In de pop-up in Tienen zal het aanbod iets beperkter zijn, gezien Brian en Fréderic het belangrijk vinden om te kunnen werken met verse producten, qua logistiek is het dan geen evidentie om in een pop-up een uitgebreid aanbod te hanteren. Wel kan je in hun locatie in Tienen als aanvulling een slaatje bestellen. Misschien kunnen  we hen toch overtuigen Iggy Pop opnieuw naar Tienen te halen? In een gepimpte (w)rap versie dan? En ik geef toe, ik ben zelf helemaal verzot op pulled pork.

Als het concept van Croque & Ice aanslaat in onze stad, zien Brian en Frédéric alvast wel een verdere toekomst voor hun legendes. De pop-up is in ieder geval al een kans om hun concept te testen, zonder de pop-ups zouden ze misschien helemaal niet naar onze stad zijn getrokken. De meeste ‘ketens’ werken volgens Brian eerst de grootsteden af, zoals Antwerpen, Gent, Brussel, alvorens naar kleinere stadjes te trekken. Maar Leuvenaars zijn blijkbaar nogal koppige wezens. Brian wil op zijn eigen manier ondernemen, van de bottom up. En Tienen ligt daarnaast niet zo ver van Leuven verwijderd, maar het blijft voor hen wel een sprong in het ongewisse. Hoe zijn ze in de eerste plaats in het Oud College terechtgekomen? Broer Fréderic had blijkbaar op ROB-tv een reportage gezien over deze nieuwe pop-up site, en was meteen verkocht. Met de hulp van onze burgemeester zijn ze dan in februari in contact gekomen met David Titeca, de man achter de schermen van het Oud College. Bedoeling is om hier minstens drie maanden de pop-up te laten draaien, het openingsweekend was voor Brian (en de rest van de pop-ups) alvast een daverend succes. Hij hoopt met deze pop-up in te spelen op wat de Tienenaar mogelijk nog mist in onze stad, een plek om zowel doorheen de week als in het weekend (maandag sluitingsdag) iets deftigs naar binnen te spelen, los van de standaard mogelijkheden. Voor zowel hongerige werkmieren, die hun voelsprieten onder de middag laten gaan, als voor gezinnen, die hun kinderen even op de koer willen uitlaten. Een soort van one dish (of een beperkt aantal dishes) zaak, in tegenstelling tot de doorsnee brasseries met een bijbel aan gerechtjes. Zaken als Melchior zijn dan wel weer een heel ander spectrum.

Wanneer we vragen hoe Brian Tienen ervaart buiten de pop-up site, komt Melchior al vlug opnieuw ter sprake.  De faam van deze zaak zou Leuven hebben bereikt en veel Leuvenaars trekken blijkbaar speciaal naar Tienen om in Melchior te gaan eten. Restaurant Bart De Bondt zou evenzeer goed gekend zijn buiten de Tiense grenzen. Een aansluitende vraag die bij Brian speelt: hoe ver is iemand bereid te reizen/rijden voor een product? Vaak ligt dat volgens hem ook in lijn met de prijs. Hoe hoger de prijs, hoe groter de bereidheid is bij de mensen om daarvoor moeite te doen. Naar de specifieke doelgroep van de croquerie is het nog wat zoeken, maar ver buiten de pop-up site zullen de klanten volgens hem alvast niet te vinden zijn. De verschillende pop-ups versterken dan wel weer het klantenpotentieel. Veel tijd om Tienen verder te verkennen, heeft Brian nog niet gehad. Hij kent onze stad echter nog van vroeger, toen hij met zijn ouders van Leuven vaak naar hier trok. Om te shoppen of uit te gaan eten. Of in de periode dat Suikerrock nog gratis was. Brian weet me een nieuwtje te vertellen. Op de Grote Markt zou binnenkort een nieuw restaurant de deuren openen. Veel kan hij er nog niet over zeggen, maar het zou voornamelijk rond vlees draaien. In Tienen is er momenteel nog niet zo een uitgebreid of gevarieerd aanbod, maar de zaken die zich hier onderscheiden, doen het volgens hem wel goed.

Ik pols als afsluiter of Brian nog verdere gaten in de markt van Tienen ziet (figuurlijk dan), waarop hij ons mysterieus laat weten dat hij zeker nog wel ideetjes heeft (en daarbij de spanning mooi opbouwt), om dan abrupt te melden dat hij die nog niet aan mijn neus gaat hangen. Dat noemt men dan het deksel op de neus krijgen.

 

Auteur: Kim Rutten

Fotografe: Yana Vandeborne