20 mei 2018, Pinksteren. Tienen staat in rep en roer. Deze keer is niet de Heilige Geest nedergedaald, maar wel 4 Helden die de opening van hun paradijs komen aankondigen. Er heerst een bijhorend feestelijke stemming op het Martelarenplein.
Ik kreeg in de voormiddag een enthousiast bericht van Kobe dat hij een afspraak heeft kunnen maken voor een gesprek met de hoofdrolspelers van de dag rond 17u.00. TienenTroef mag een interview doen met de Helden van de Ketnet. De persverantwoordelijke, Elise, ontmoet ons stipt op de plaats van afspraak. Of we met vijf minuutjes genoeg hebben? De Helden zijn al van ’s ochtends in de weer, zijn net klaar met hun opnames op het terrein en moeten dan nog even een filmpje opnemen voor stad Tienen. Vijf minuten. Dat wordt een gecomprimeerd interviewtje.
Onze gala-gastvrouw An Jordens introduceert ons nog snel enthousiast bij de Helden. Van TienenTroef hebben ze nog nooit gehoord, maar ze zijn meer dan bereid om even met ons te kletsen. “Maar kunnen we daar wel even voor gaan zitten?” Ze zien er ondertussen wat vermoeid uit, onze Helden. Ze zijn al van ’s ochtends vroeg in Tienen, ze zijn de hele dag in de weer geweest met opnames draaien, met voortdurend een 100-tal kinderen in hun zog, die hun bezoek aan Heldenland niet willen afronden zonder een photo-op met de echte Helden. We zetten ons neer in een geïmproviseerd persplekje in het gras, onder het nauwlettende oog van de massa kinderen die graag in onze plaats waren geweest.
Hallo Helden, welkom in Tienen! Van Maureen weten we dat zij een lokale heldin is, maar kenden de anderen Tienen eigenlijk al voor Heldenland? Sieg en Nico, jullie zijn jongens van Leuven, waren jullie al eens afgezakt naar Tienen?
Nico: “Ik ben al wel vaker in Tienen geweest. Ik heb al een paar workshops gegeven in circusschool Salto, bij Tom Cools.”
Sieg: “We zijn al wel een paar keer in Tienen geweest voor opnames.”
Dempsey: “Ik herinner me inderdaad ook een ping-pongwedstrijd op de Grote Markt van Tienen.”
Maureen: “Ik woon in Hoegaarden, maar heb inderdaad wel mijn hele schoolcarrière doorgebracht in Tienen, in het College in de Broekstraat. Ik herinner me nog dat we hier op het Steentjesplein tijdens de lessen L.O. rondjes kwamen lopen. Dat wordt vanaf nu in ieder geval leuker voor de leerlingen die hier moeten komen lopen, die hebben veel meer om naar te kijken!
Dat is een leuke gedachte eigenlijk. Als ik hier in de buurt zou blijven wonen, is Heldenland echt een mooi stukje erfenis, waarvan ik kan zeggen dat ik hier deel van heb uit gemaakt.”
Nico: “Ja, eigenlijk, als we binnen, zeg, 10 jaar zelf kinderen hebben, kunnen we hier naartoe komen en zeggen dat wij hier aan mee hebben gebouwd.”
Bovendien sta je deze zomer ook op Suikerrock met de Ketnetband, Maureen. Dat moet ook bijzonder zijn, zo thuiskomen in je eigen stad.
Maureen: “Ik kijk er echt wel naar uit om met de Ketnetband op Suikerrock te spelen. Vroeger stond ik altijd in het publiek en nu mag ik zelf optreden. Misschien moeten we dat met de Heldentour ook maar eens doen.”
Nico: “Suikerrock! Natuurlijk. Dat herinner ik me ook nog. Als kind ben ik eens naar Suikerrock gekomen. Ik denk dat ik zeven jaar oud was toen ik hier naar de Heideroosjes kwam kijken.”
Dempsey, jij bent van Antwerpen. Dat is wel wat uit de buurt natuurlijk. Antwerpen was ook een van de kandidaten om Heldenland te bouwen. Wat heeft Tienen dat Antwerpen niet heeft, volgens jou?
Dempsey: “Dat is een moeilijke vraag. In Antwerpen hebben wij al zoveel mooie en leuke dingen, dus we gunnen het wel aan Tienen. Wij Antwerpenaren, wij geven!”
Sieg: “Tienen is wel super centraal gelegen in Vlaanderen, dat is wel een mooie troef.”
Het resultaat mag er in ieder geval zijn! De speeltuin is bedacht door de kinderen zelf. Hebben jullie ook mee getekend aan het plan? Zijn er stukjes Heldenland die jullie bedacht hebben?
Maureen: “Ja, absoluut. De kinderen hebben superveel ideeën aangebracht, maar wij hebben van al die stukjes één grote puzzel mogen maken.”
Sieg: “En we hebben ook letterlijk een paar stukjes ontworpen zoals die constructie daar met die ringen, voor de allerkleinsten.”
Nico: “En we hebben het zelf allemaal mogen uitproberen natuurlijk. Superleuk!”
Maureen: “Wij zijn wel wat gewend hoor. Wij hebben al van alles gedaan. Grote death rides … “
Sieg: “…we zijn zelfs gaan meedoen in het leger!”
De Helden is echt ontzettende proporties aan het aannemen: de televisiereeksen, al twee langspeelfilms, nu een eigen pretpark, wat staat er nog op jullie verlanglijstje?
Maureen: “Als ik echt zou mogen kiezen, zou ik nog eens willen gaan filmen in het buitenland. Het hoeft niets exotisch te zijn of zo, gewoon al in Noord-Frankrijk.”
Sieg: “Les Héros! Dan komen al die Franse fans ook nog naar hier, dat zou nog goed zijn voor het toerisme!”
Dempsey: “Een roadtrip met de Helden. Dat zou ik kiezen. Wie wil dat nu niet zien!”
Sieg: “Alles wat erbij komt is een bonus eigenlijk. Het is mooi om te zien hoe het leeft bij alle kinderen. De Helden is veel meer dan gewoon een merk. Als je ziet hoeveel volk hier vanmorgen al was. Je blijft toch altijd voorzichtig: gaan ze het wel leuk vinden? Dat drijft ons voort!”
Dat moet je ze wel geven, deze Helden, ze geloven oprecht in hun project. Op geen enkel ogenblik klinkt het als een voorgekauwd perspraatje. Hun enthousiasme, zelfs op het einde van de dag, is oprecht en aanstekelijk.
“We hebben fantastische maanden beleefd en hebben een land gebouwd waar we echt trots op zijn. Het is echt een Heldenland! De feestelijke opening was een overdonderd succes en we hebben er erg van genoten om de Ketnetters te zien spelen in ons Heldenland!”
De Helden: Sieg, Dempsey, Nico en Maureen
Interview: Alain Van Den Broecke
Foto’s: Kobe Declerk, Vincent Van Den Broecke, Philippe Van den Panhuyzen
