Woensdagnamiddag 14u15 – Oud College
De zwoele temperaturen van de afgelopen dagen maken vandaag plaats voor een eerder frisse – om het Debooseriaans te zeggen – noordwestelijke luchtstroming. Wanneer ik echter het Oud College binnenloop, moet ik meteen mijn vestje over mijn schouder draperen en mijn zonnebril opzetten, omdat de zon daar ter plaatse wil laten zien dat de zomer allesbehalve op zijn retour is. Dat het Oud College dé place-to-be is, ook op weekdagen. De Costa Hoppa zomerbar krijgt namelijk op weekdagen bijzondere bewoners.
Twee jaar geleden vatten Katty Es en Karen Reggers, begeleidsters in Huis in de Stad, het idee op om een horeca-atelier uit te bouwen voor de bewoners van Huis in de Stad. Een atelier biedt een zinvolle dagbesteding aan de cliënten of bewoners van Huis in de Stad. Ze kregen de steun van de directie voor hun idee, bezochten gelijkaardige projecten in Nederland en België en gingen op zoek naar een geschikte locatie/pand.
Komt er toch geen pop-up-gelegenheid in het Oud College, zeker! Het pop-up-gegeven komt hen bijzonder goed uit. Op die manier kunnen ze het horeca-atelier bij wijze van proef oprichten en antwoorden krijgen op vragen als: Vinden onze gasten dit zinvol? Is het praktisch haalbaar? Katty en Karen leggen hun idee voor aan Serge, David, Jarno en Milan, die de zomerbar in de weekends bevolken en ook zij zijn meteen enthousiast.
En zo leeft de zomerbar bijna dag in dag uit. Enkel op maandag en donderdag zullen de boekentoog, het oude schoolbord, de bejaarde klasstoelen rust vinden. Op dinsdag, woensdag en vrijdag nemen de Bijzondere Bewoners van Huis in de Stad de bediening over.
We installeren ons in een hoekje van de zomerbar. Davy, kaart in de hand, stijlvolle blauw-groene schort voor, vraagt wat we willen drinken. De thee en de limonade worden geserveerd op kleine plateautjes. Ik kan thee kiezen uit een fleurige theedoos, erbij een zelfgemaakt gebakje.
Katty en Karen komen erbij zitten. Af en toe moet een van hen nog even assisteren bij het maken van een koffietje maar de Bijzondere Bewoners leren snel.
Dag Katty en Karen, hoe gaat het hier? Lukt het al een beetje?
Ja, hoor. Het is nog maar de tweede week dat we hier zijn, maar het lukt. Het is voor ons een beetje een inloopperiode. We zijn hier deze eerste twee weken met 2 begeleiders, maar vanaf half juni zal dat maar één van ons zijn. We hebben meestal ook een vrijwilliger die mee komt. En de gasten wisselen van dag tot dag.
Hoe hebben jullie dat aangepakt? Wie komt er naar hier?
Het groepje cliënten is samengesteld in functie van de taken die binnen hun haalbaarheid liggen. We maakten groepjes van 6 tot 7 gasten die naar hier komen. Het was wel één van de uitdagingen: hoe krijgen we iedereen ’s ochtends in het Oud College? Want de ene komt van thuis, de andere van het leefcentrum, nog anderen wonen (begeleid) zelfstandig. Voor elk van hen moeten we dag per dag bekijken hoe we dit vervoer regelen.
Vinden jullie de locatie, zo midden in het centrum, goed gelegen?
Uiteraard, centraler kan niet. Het contact met het gewone leven is voor onze mensen heel belangrijk. We komen elke dinsdag naar de markt, we gaan naar de winkel, we gaan al eens iets drinken. Het opzet van een horecazaakje geeft hen een bijzondere waardigheid. Ze voelen het als een privilege. Ze houden van menselijke warmte en spontaan contact.
Anderzijds willen we in het aantrekken van bezoekers ook voorbijgaan aan het feit dat we van Huis in de Stad zijn. We willen kwaliteit bieden met de producten die we serveren: een smaakvolle kop koffie van de Tiense koffiebranders van Dragon Roast, een streekbier Hoplinter, een tas verse soep.
Paprikasoep vandaag!
Ja, zelfgemaakt. ’s Ochtends komen we naar hier. We doen boodschappen, we snijden groenten en maken de soep. Verser kan niet, hè. En zo hebben de gasten van ’s morgens tot ’s avonds een zinvolle dagbesteding. Het brood dat we bij de soep serveren wordt dan weer gemaakt in de Maire, een dagcentrum in Bunsbeek waar een houtoven staat.
Ik zie dat jullie enkele aanpassingen hebben gedaan om het voor de Bijzondere Bewoners gemakkelijker te maken.
We hebben geplastificeerde kaarten gemaakt, waarop zij met een uitwisbare stift de bestelling kunnen aanduiden bij pictogrammen die overeenkomen met de blauwe letters op de drankenkaart. Aan de klanten vragen we te bestellen met deze blauwe benaming op de kaart. De kleine dienbladen met handvat zijn handig om te manoeuvreren tussen de tafeltjes. We kochten ook een melkschuimer, die gemakkelijk te hanteren is. Want het is de bedoeling dat de gasten zoveel mogelijk zelf doen: opdienen, uitschenken, opruimen. Wij begeleiden, sturen het allemaal een beetje bij en coachen. Maar niet iedereen is tegelijk bezig. We hebben een tafel voorzien waaraan ze even kunnen pauzeren om hun vieruurtje te nemen of als het rustig is, een handwerkje kunnen doen.
Hebben jullie contact met de andere bewoners hier in het Oud College?
Oh zeker! Iedereen die hier aan het werk is, springt eens binnen om iets te drinken. De soep van de dag brengen we naar de andere pop-up houders als ze dat willen. Er stond een sympathiek welkomstwoordje op het schoolbord toen we hier vorige week binnenkwamen en Milan van Kurieus heeft ons logo gedrukt op de schorten. Iedereen is enthousiast.
Ja, ik bekeek zonet het logo hier op het kaartje. Hebben jullie dit zelf ontworpen?
Het is inderdaad door ons bedacht. Het is een diamantje, een kostbare edelsteen, waarin we een verwijzing zien naar onze mensen. Het is een ‘steen’, in het frans ‘un pierre’ en daarmee verwijzen we naar Pierre Lauwyck, de zoon van de oprichters van Huis in de Stad, die geboren werd met het syndroom van Down. Zijn ouders, de oprichters dus, ondervonden dat er nood was aan opvang en zingeving voor mensen met een verstandelijke beperking en richtten bijna 50 jaar geleden Huis in de Stad op. Op het diamantje hebben we een kannetje getekend zodat iedereen kan zien dat het thee- of koffiepotje bij ons klaar staat.
Voelen jullie je thuis in Tienen?
Jazeker, we zijn een tijdje geleden met ons idee ook naar de stad getrokken en men was meteen gewonnen voor het idee. We kregen de belofte dat de stad mee zou uitkijken naar een geschikt pand. Verder organiseert de sportdienst de Sportweek voor volwassenen met een mentale beperking. We kregen tijdens de Warmste Week van Studio Brussel ook meerdere acties uit Tienen om onze voorziening financieel te steunen.
Zijn er nog tips die jullie aan Tienen kunnen geven?
Vooral de berijdbaarheid van de voetpaden is een werkpunt, maar daar is men wel mee bezig, mede dankzij de mensen van Toegankelijk Tienen.
Ondertussen is de middag goed gezet en moeten de Bijzondere Bewoners stilaan naar huis. Wanneer ik het gesprek wil uitschrijven, neem ik een kijkje op de website van Huis in de Stad. Op de startpagina lees ik de 4 pijlers in de visie van Huis in de Stad.
- “Het doet deugd om samen dingen te beleven, dingen te doen, om zomaar samen te mogen zijn.”
- “Waar de deur openstaat, verdwijnt de muur.”
- “Het bijzondere zit in de gewone, spontane ont-moet-ingen van het alledaagse leven”.
- “We werken met onze gasten en hun omgeving, niet voor hen.”
Wel, elke pijler kon ik terugvinden tijdens mijn bezoek aan Costa Hoppa Bijzonder, in het lekkere theetje dat ik bij jullie kon drinken.
Veel succes nog, bijzondere gasten!
Fan van onze artikels? Wil je dolgraag bijdragen aan het voortbestaan van onze bescheiden blog?
Steun ons en blijf wekelijks van de gekste, meest inspirerende en boeiendste verhalen uit onze mooie stad genieten!
Auteur: Christa Motton
Fotograaf: Jeroen Geladé
