Hoewel april nog te vroeg was om dat goed en wel te beseffen, bleek de vroedvrouw een echte reddingsboei te zijn. Zelf was ik nochtans al goed bezig een ‘figuur’lijke buikboei te kweken. De onvervalste reddingsboei werd mij net op tijd toegegooid door een collega van mij, rond mijn 18 weken zwangerschap. Ik had eerder nog niet gehoord of stilgestaan bij deze extra begeleiding, als aanvulling op de afspraken bij de gynaecoloog. April werd ook de maand waarin mijn lijf, inclusief reddingsboei, geen genoegen meer nam met een groot deel van de inhoud van mijn (ik geef toe, wegmoffel-)kleerkast. Ik had reeds drie zwangerschapsbroeken (ergens) in die kleerkast hangen, maar het werd dringend tijd om dat zwarte gat wat verder vol te gooien aan te vullen.
Op mijn werk zijn er (nog) maar twee mama’s. Eén van die mama’s zit toevallig aan mijn eiland en krijgt sinds het begin van mijn zwangerschap allerhande vragen naar haar hoofd geslingerd. Ik vermoed dat ze dat spervuur in het begin zelf ook nog leuk vond, die zwangerschapsnostalgie kon even terug helemaal komen opborrelen. Maar naarmate de vragen veelvuldiger en gedetailleerder op haar werden afgevuurd (ik kan – soms of misschien zelfs voornamelijk irrelevante – vragen stellen als de beste), kwam al snel het voorstel om groepspraktijk Wonderbaar in Tienen te contacteren. Zelf werd ze tijdens haar zwangerschappen opgevolgd door deze praktijk, één van de oprichtsters (Nele Bache) ging naar dezelfde middelbare school als zijzelf. Blijkbaar had je als zwangere recht op terugbetaalde prenatale en postnatale sessies bij een vroedvrouw. Nele kon mij in haar praktijk Wonderbaar in Tienen ontvangen, of in de huisartsenpraktijk Flint in Leuven. Beide locaties waren voor mij goed gelegen, want ik woon in Tienen, maar werk in Leuven.
Tijdens die eerste sessie in Leuven kreeg ik een kleurrijk oranje schriftje naar me toegeschoven, ze had mijn naam al netjes in de rechterbovenhoek neergepend. Ik voelde me terug naar de basisschool gekatapulteerd worden, en dat voelde best goed aan! Structuur is voor mij iets als dweilen met de kraan open, maar sinds mijn zwangerschap snak ik daar net naar. Fijn dus dat Nele de leiding daarin wou nemen. Het enige wat ze nodig had van mij, was een klevertje van de mutualiteit (voorlopig toch, later ook wat bloed, zweet en tranen) en de rest werd door haar in orde gebracht. Handig! En dus zeer laagdrempelig. Alle belangrijke punten die we tijdens de sessies zouden bespreken, ging ze ook summier in het schriftje noteren. Op die manier kon de informatie op eigen tempo verwerkt worden.
Wat wordt er zoal besproken? Van kleine dingen, zoals tips voor lotions tegen striemen (Louis Widmer, Bio Oil, zuivere amandelolie, Remederm,… ), tot praktische info inzake terugbetalingen, specifieke en uitgebreide uitleg over monsters zoals Toxoplasmose, het toelichten van de testen die verder door haar als vroedvrouw zouden gebeuren (waaronder bv. de suikertest),… . Kortom, alles waar je zelf wat meer info over wil, is bespreekbaar. Een hele opluchting voor iemand als ik, die vaak pas gerustgesteld is na een zeer diepgaande uiteenzetting van heel wat scenario’s. Daarnaast kan je bij hen ook zwangerschapsyoga volgen (een aanrader, ik heb zelf helaas maar aan 1 sesie deelgenomen vanwege de chaos in mijn agenda en de niet aflatende hitte gedurende mijn verdere zwangerschap), worden er prenatale lessen georganiseerd, kan je deelnemen aan wandelingen met je baby eens je bevallen bent, enzoverder. Tijdens die eerste sessie luisterde Nele ook naar het hartje van de baby, en ons meisje bleek een happy camper te zijn. Het deed me heel wat om haar hartje opnieuw te horen bonken. De afspraken bij de gynaecoloog lagen weken uit elkaar, genoeg tijd dus om (ir)reële angsten rond de zwangerschap vrij spel te geven. Het bonken stelde me (voor even dan toch) gerust en bij elke bons liet ik ons meisje meer en meer toe in hoofd en hart. Alle voorzichtigheid overboord.
Op het ritme van de bonsjes van ons meisje verliet ik de praktijk en bij elke halfslachtige huppel kroop mijn bloes meer en meer over mijn buik naar boven. Hoog tijd dus om ook eens op zoek te gaan naar wat deftige bovenstukken. Het standaard kledingaanbod voor zwangere vrouwen stelde me echter enorm teleur. Een zoveelste businessplan begon instant te rijpen in mijn hoofd. Ik ben echt een krak in het opstellen van dromerige businessplannen die nooit uitgevoerd zullen worden. Eén van mijn laatste plannen hangt nog in klad tegen de frigo (Charlie’s Speakeasy, een huiskamerrestaurant met een ode aan mijn geliefde puree) en doet dienst als onderwerp van vermaak van de hubbie. Op die manier heeft het in ieder geval nog zijn nut… . Terug naar de zwangerschapskleding. Het is me nog steeds een raadsel waarom men denkt te ontwerpen voor vrouwen van de generatie van mijn oma, wanneer het gaat om het eren/bedekken van die zwangere buikjes. Bijna alsof een zwangere vrouw zich niet meer sensueel kan/mag voelen. Een gesprekje met de buren (met kinders) tijdens zo een vroegrijpe zwoele aprilavond hielp dat zinnelijke gevoel helemaal naar de dieperik. Mijn lichaam zou op heel wat plaatsen verzakkingen gaan vertonen. Ze voorspelden theezakjes enzo. Nooit fan geweest van thee… . Voortaan zou enkel het weer dus zwoel zijn, ik had maar best correct afscheid genomen van dat prezwangerschapslichaam. Het zou nooit meer hetzelfde zijn!
Wederom kom ik terug op het onderwerp zwangerschapskleding, excuses voor de omleidingen! De stukken in de ketens, maar ook in gespecialiseerde zaken, waren in mijn ogen zo zielloos en veel te gewoontjes. Telkens dezelfde saaie patronen en pasvormen. Ik heb lang gezocht naar zwangerschapskleding waar ik me goed in voelde, om uiteindelijk toch vaak terug naar ‘gewone’ kleren te grijpen. Een stuk modieuzer en meestal ook een pak goedkoper… . Ik had wel het geluk (toen zag ik dat nog als een geluk, wist ik veel wat nog ging komen… ) een bolle(re) buik te krijgen in het warme seizoen. Veel luchtige kleedjes dus die zich ook leenden voor het bedekken van zwangere buikjes. Ik kan toch enkele sites aanraden waar je kan neuzen voor echte en flatterende zwangerschapskleding tegen (vaak) schappelijke prijzen: Asos en Kiabi. Oh, en er zijn blijkbaar nog wel wat vrouwen die zich ergeren aan dat standaard aanbod in het universum van zwangerschapskleding . De Flair heeft er afgelopen week een rubriek aan gewijd. En als je het internet even afschuimt, kom je ook wel wat blogs tegen die er een stukje over schrijven. Instagram is ook een hulp, maar zorg dan wel dat je loert naar de kleren van mensen met hetzelfde budget als dat van jou :p (#failnr1 van ondergetekende, ik volgde o.a. een zwangere vrouw uit upper class New York… ). Of gebruik die accounts enkel ter inspiratie. Succes met de zoektocht!
Auteur: Kim Rutten
Klik hier voor de link naar groepspraktijk Wonderbaar met verdere uitleg over hun aanbod.
Check hier hun Facebookpagina.
