TienenTroef reporter Chris François was op 26/01/2018 één van de toeschouwers van de opvoering ‘Het Wittebroodslijk’ van vereniging ‘Welle(n) de Slumme(n) van Vessenake. Er waren 110 betalende personen aanwezig in de Kronkel te Vissenaken, en 9 acteurs (waaronder één lijk).
Boer Amedee (niet te verwarren met de vlieg uit de strips van Urbanus) steelt de show in het eerste deel van deze komische ‘who-did-it’. Hij was ooit drie maanden getrouwd, maar koos snel voor zijn varkens omdat ‘als die knorren, ze er zelf niet aan kunnen doen’. De toon voor het begin van het eerste stuk is gezet. Boer Amedee, neergezet door Maarten De Bie, is een vette combinatie van een boer, op zijn boertigst neergezet, Mister Bean, Boer Speeltie en Firmin Crets (de bokser, gespeeld door Chris Van den Durpel, legendarisch van uitspraken als: ’t Was mijnen beste vriend…. ‘k Heb hem doedgeslegen!). Drinken, vreten, maar dan wel bizar genoeg met nagelnieuwe, en vooral propere botten. Allicht om toneelpraktische redenen. Een pastiche, dus, een Louis de Funès, een overdrijving van jewelste, maar anderzijds, vergeleken worden met de Funès, slecht is dat niet, n’est-ce pas?
Kolder dus. Kersverse echtgenoten Marc en Patsy (Dries Derwael en Sieglinde Boogaerts) hebben net het huwelijksfeest achter de kiezen en willen graag starten met het consummeren. Tot echtgenoot Marc een lijk (met mes in de rug) ontdekt in de kast. Klassiek is dat echtgenoot Marc het lijk wil verbergen voor zijn versgebakken echtgenote (waarom eigenlijk?) en al even klassiek is dat het lijk een aantal keren uit de kast komt/valt, wat tot totale paniek leidt (terwijl uit de kast komen heden ten dage toch eerder mainstream geworden is).
Zo blijft het stuk voortgrappen naar een apotheose, zonder ook maar éénmaal te vervelen. Enkele keren schuurt het stuk tegen een, ik geef het toe, zeer persoonlijke en dus zéér rekbare grens aan. Vooral als ook de beschonken en blonde ex-vriendin van Marc, genaamd Brenda, uitmuntend gespeeld door een overtuigende Eveline Veulemans, het lijk ontdekt, nadat ze dringend ‘moet pissen’.
We komen vooral te weten hoe niets is wat het lijkt. En daarmee raken we meteen aan de essentie van wat volkstoneel zou moeten zijn: een spiegel van onze eigen maatschappij.
Al even klassiek, maar ook geloofwaardig gespeeld, zijn de ‘geschokte’ reacties van de schoonouders (gespeeld door Ingrid Dejaegher, Frans De Schutter en Greet Veulemans), vooral als ze merken dat Marcs ex-vriendin Brenda (op de sofa) is blijven slapen. Als kers op de taart, of zeggen we beter: als slijk op de laars, laat ook boer Amedée zich gelden met one-liners als daar zijn: ‘Schol, als ge niet poept, geraakt ge niet vol’.
Met de tweede helft treedt de kolder beleefd een half stapje terug en maken de ernst, hand in hand met de dood, hun intrede. Het laatste personage, Justine, gespeeld door Mieke Reynaerts, wordt opgevoerd en het lijk (gespeeld door Govin Vandenbempt) geeft uiteindelijk zijn laatste geheimen prijs.
Eindelijk komen we te weten wie het lijk in de kast stopte. We komen vooral te weten hoe niets is wat het lijkt. En daarmee raken we meteen aan de essentie van volkstoneel. Of minstens over wat volkstoneel zou moeten zijn: een spiegel van onze eigen maatschappij. Niet weinigen zullen een dejà-vu hebben over trouwpartijen uit een ver verleden, of zelfs over hun eigen verleden én hun eigen trouwpartij. En déja-vu’s hebben minstens één voordeel: hoe voorspelbaar ook, ze blijven op de lachspieren werken, net als deze opvoering.
Website toneelkring
Regisseur: Stef Boogaerts, regie-assistentie: Lucia Sempels.
Auteur en foto’s: Chris François
