– “Brrrr. Wat is het koud! Ben jij hier al lang? Blijkbaar wel, want je hebt het al lekker warm!”
– “Dat is alleen aan de buitenkant”, grap ik.
– “Dat is dan het omgekeerde van mij,” lacht ze terug.
De toon voor mijn gesprek met Petra Waeckens is meteen gezet. We hebben afgesproken om ons interview te doen tijdens een gezellige lunch in de Buurtkantine. De babbel zal ons leiden langs de vele sporen die aan een razend tempo door de gedachten van Petra lopen. “We hadden dit eigenlijk moeten doen tijdens een wandeling in de velden of zo … Dan pas merk je waar je hoofd mee bezig is wanneer je niet voortdurend geprikkeld wordt. Op zo’n moment kom je innerlijk tot rust en merk je vanzelf wat belangrijk genoeg is om over te praten. Te veel mensen vergeten om ook eens stil te staan. Zelf doe ik dat het liefst al wandelend.”
Ik heb met Petra afgesproken omdat zij de afgelopen week haar eigen onderneming aankondigde: “De ZinSpelerij”. Het is naar eigen zeggen een droom om haar liefde voor taal te kunnen omzetten in een bijberoep. Petra laat haar rode pen met plezier los op teksten die binnen haar interessesfeer liggen. Ook events presenteren is haar ding. Daarnaast schrijft ze persoonlijke teksten die zeggen wat je voelt wanneer je dat zelf niet neergepend krijgt. Bij tekstcorrectie, eindredactie en presentaties kan ik mij iets voorstellen. Ook haar interessesfeer is duidelijk op haar website. Ik merk dat het vooral het luik over persoonlijke teksten is dat bij mij vragen oproept en waarover ik meer wil weten.
De juiste woorden kunnen ervoor zorgen dat een moment plots zoveel warmer wordt, zoveel authentieker.
Waarom de keuze voor ‘personal’ redacteur en/of ghostwriter van persoonlijke teksten?
Naast teksten verbeteren en events aan elkaar praten is dat iets wat ik ontzettend graag doe en wat ik ook heel belangrijk vind. We leven in een wereld waarin alles zo vluchtig is. Daarom wil ik heel bewust mensen helpen om te schrijven wat ze voelen op momenten die voor hen belangrijk zijn. De juiste woorden kunnen ervoor zorgen dat een moment plots zoveel warmer wordt, zoveel authentieker. Denk bijvoorbeeld aan de snelheid waaraan een uitvaart georganiseerd moet worden. Er is zo weinig tijd om er een persoonlijke dienst van te maken en om afscheid te nemen op een manier die voor jou juist voelt. Het is nog te vaak een commercieel gebeuren volgepropt met voorgekauwde formules en teksten. Mensen hebben in een rouwperiode bovendien niet altijd de moed of energie om zelf iets op papier te zetten. Niet omdat ze dat niet willen doen, ze komen er gewoon niet toe. Dan is het toch fijn dat ze gewoon mogen ventileren en iemand daar elementen uitpikt om er een mooie tekst van te maken? Maar dat is even belangrijk voor gelukkige momenten. Niet iedereen is even taalvaardig. Dat betekent niet dat je niet wíl zeggen wat iets met je doet, het lukt gewoon niet altijd even goed. Fijn dus wanneer iemand daarbij kan helpen. Taal is een prachtig instrument dat heel veel in iemand kan losmaken.
Was je zelf vroeg bezig met die liefde voor taal? Waar is die geboren?
Ik herinner me dat ik als kleuter woordjes leerde lezen met mijn oma en toen al voelde dat daardoor een nieuwe wereld openging. Ik ging heel vaak naar de bibliotheek en ontdekte dat je heerlijk kan verdwalen in boeken. Wat later vroeg ik mijn mama om samen naar theatervoorstellingen te gaan. De dialogen die je daar hoorde waren altijd zoveel kleurrijker. Mijn zakgeld spaarde ik voor cd’s. Of eigenlijk voor de boekjes bij de cd’s. Ik was meer bezig met de teksten van de nummers dan met de muziek zelf. Voor mij ging het toen al om de poëzie.
In het middelbaar heb ik zes jaar Latijn gedaan waarvan het vijfde jaar mijn favoriete jaar was. Dat stond in het teken van poëzie. De Latijnse teksten naar het Nederlands vertalen was zeker geen hobby, maar ik kreeg altijd de opdracht om de stramme vertalingen tot vlotte Nederlandse verzen te boetseren. Zalig vond ik dat. Ik was in het derde jaar zelf al wat beginnen te schrijven. Dat waren toen vooral gedichtjes bij wijze van dagboek. Het was mijn manier om te verwerken wat ik beleefde en voelde.
Vier jaar geleden ben ik er opnieuw mee begonnen. Het werden vleugjes poëzie die ik meestal deel via sociale media onder het pseudoniem ‘Pretje’. Af en toe vergeten mensen dat niet alles wat ik schrijf autobiografisch is. Zelfs mijn man vraagt soms voorzichtig: “Dat gaat toch niet over jou?” Ik merk wel dat schrijven moeilijker gaat in periodes waarin mijn hoofd te vol zit. Wanneer ik mij omring met rust, woorden en taal gaat het des te makkelijker. Ik kom er helaas te weinig toe om veel boeken te lezen. Gedichten lees ik wel regelmatig. Dat legt minder beslag op mijn vrije tijd. Ik lees er bijvoorbeeld vaak een aantal tijdens mijn lunchpauze. Lekker, zo’n vers op de boterham!
Ik hoop dat de Tienenaar naar mij kan kijken zoals ik naar hem of haar: geïntrigeerd en vol warmte, klaar om te omarmen wie ik ben en wat ik doe.
Je hielp destijds met het vormgeven van stadsblog TienenTroef. Verwacht je dat je in Tienen je liefde voor taal en schrijven gaat kunnen verspreiden?
Ik hoop dat de Tienenaar naar mij kan kijken zoals ik naar hem of haar: geïntrigeerd en vol warmte, klaar om te omarmen wie ik ben en wat ik doe. Wat daaruit voortvloeit zien we wel. TienenTroef was heel leuk om te doen, maar daar ging te veel vrije tijd naartoe. Op die manier bleef er weinig ruimte over om daarnaast nog te schrijven en met mijn eigen projecten bezig te zijn. Die ruimte probeer ik te bewaken. Ach, wie weet welke fijne samenwerkingen de toekomst nog brengt …
Sinds een jaar zet ik mij in voor de Fietsersbond. Ik ben geen fanatiekeling, maar ik ben ervan overtuigd dat er veel te weinig rekening wordt gehouden met fietsers, ook in Tienen. Daarnaast kunnen we wat mij betreft niet langer doen alsof al die uitlaatgassen oké zijn. Je moet na het schoolverkeer ‘s ochtends gewoon eens door de Gilainstraat wandelen. Dan adem je letterlijk uitlaatgassen in die daar zijn blijven hangen. Er is nog veel werk in deze stad, maar net dat maakt het zo de moeite waard om mij in te zetten. Dat maatschappelijke aspect is voor mij heel belangrijk. Zowel in mijn werk als in mijn vrije tijd ga ik op zoek naar sociale meerwaarde. Ook OpgewekTienen vind ik in die context een fantastische organisatie waarin ik af en toe probeer mee te draaien.
(Fietsersbond Tienen kreeg onlangs de “Groene Pluim” voor haar bijdrage aan de ecologie van onze stad.)
Je bent een eeuwige optimist?
Mijn motto is: “Morgen is weer een nieuwe dag, wat een heerlijk avontuur!” Dat is blijven hangen uit het liedje van de tekenfilmreeks ‘Candy’. Zelfs als vandaag wat tegenvalt, is er altijd nog morgen. Het heeft iets hoopvols, iets om naar uit te kijken. Daar hou ik wel van. Tegelijkertijd probeer ik elke dag op te staan met de intentie om er een mooie dag van te maken. Ik ben me er heel hard van bewust dat we elke dag opnieuw blij moeten zijn met waar ons wiegje stond. Daardoor hebben we het comfort om ons leven voor een groot stuk zelf in handen te nemen, om te kiezen hoe we het invullen. Wie gezond is kan veel, maar moet dat willen zien. Er zijn zoveel mensen voor wie de context veel minder gunstig is. Ik vind het onze plicht om bewust met dat gegeven om te gaan en geluk en plezier te vinden in kleine alledaagse dingen. Om niet bij de pakken te blijven zitten wanneer je je ongelukkig voelt en er iets aan te doen, gewoon omdat we die luxe nu eenmaal hebben. Ik wil mij in het leven omringen met mensen die authentiek zijn, mensen met een goed hart en een hoek af, mensen die het mooie kunnen zien. Ik weet dat het niet altijd gemakkelijk is om het positieve te zien, maar dan is er nog altijd de taal. Iets wat mooi verwoord wordt, wordt vanzelf mooier, zachter. Daar kan De ZinSpelerij bij helpen.
Bedankt!
Kan jij ook wat hulp gebruiken bij het nakijken of schrijven van je teksten of presentaties? Ga dan zeker eens kijken op De Zinspelerij en neem snel contact op met Petra.
Ben je benieuwd naar Petra’s verzinsels en hersenspinsels? Like dan haar ‘Pretje‘-pagina op Facebook.
Veel plezier.
Auteur: Alain Van Den Broecke
Foto’s: Philippe Van den Panhuyzen
