Een schrijver? In Tienen? Het was vol verbazing dat ik vernam dat iemand uit Tienen een boek had uitgebracht. TienenTroef draait voor een groot deel rond (je kan het al raden): schrijven. Het leek dus vanzelfsprekend dat we hier een artikel over uitbrachten! Het was Annemie Verboomen, die me had voorgesteld om dit interview af te nemen. Zij en schrijver Mathias Maho bleken oude vrienden te zijn. Er was namelijk één ding dat hun altijd samenbracht: paarden. Toen we de woonkamer van Mathias binnenstapten, was het onmiddellijk duidelijk: dieren zijn een belangrijk onderdeel van zijn leven. In de living stond een aquarium met honderden kleine visjes (ik heb ze niet geteld): guppy’s, zo blijkt. Mathias wist ons te vertellen dat in de tuin ook zeven verwaarloosde konijntjes zaten die hij zélf gered en opgevangen heeft. Verder is hij ook nog het trotse baasje van een Border Collie en last but not least: een paard Esprit, dat een enorme invloed heeft gehad op zijn leven. Meer daarover straks!
Mathias, Tiense schrijver met liefde voor dieren
Mathias is geboren en getogen in Tienen. Zijn favoriete locatie? Het stadspark! In de natuur komt hij tot rust en vindt hij inspiratie om te schrijven. Of hij ook een favoriet café heeft? Zonder twijfel de Renaissance, wist hij mij te vertellen. ‘Hier heb ik enorm veel tijd doorgebracht.’ Mathias merkt op dat er de laatste tijd een nieuwe, frissere wind waait door Tienen, wat hij bijzonder positief vindt. Verder ziet hij als enige verbeterpunt dat Tienenaars te weinig in hun eigen stad komen winkelen. Shop away, zou ik zeggen!
Mathias heeft een opleiding kantooradministratie achter de rug, maar gezien zijn liefde voor dieren heeft hij ook nog andere ambities. Zo kweekt hij nu ook vissen en studeert hij om dierenartsassistent te worden.
Weetje: Ik was nieuwsgierig om te weten hoe je het geslacht van een vis kon zien. Bij de guppy’s die in zijn woonkamer zaten, ging dit onder andere aan de hand van de grootte van de visjes. Vrouwen zijn (zoals gewoonlijk) het sterkere geslacht en worden veel groter dan de mannen. Sorry boys!
Ruiters van de nacht
Ruiters van de nacht is het eerste boek ooit dat Mathias heeft uitgebracht. Het schrijven van een boek lijkt me geen simpele opgave en vergt véél doorzettingsvermogen. Hoe komt iemand op het idee om aan zoiets te beginnen? Ik was bijzonder benieuwd naar de weg die Mathias had afgelegd.
‘Het idee is eigenlijk ontstaan als onderdeel van een soort verwerkingsproces. Ik heb vroeger een moeilijke periode doorgemaakt in mijn leven en heb toen besloten daarover te schrijven. Oorspronkelijk was ik niet van plan om het te publiceren, maar wou ik gewoon mijn hart kunnen luchten.’ Blijkbaar was het niet altijd even simpel om dit blijven vol te houden. Mathias vond het opsommen van feiten te saai worden en had daarom moeilijkheden om ermee verder te doen. Maar toen kreeg hij de gouden tip van iemand om er een verhaal rond te bedenken. ‘Toen ben ik beginnen doen wat ik graag doe: fantaseren.’ Vijf jaar later werd Ruiters van de nacht gepubliceerd.
Het lijkt me bijzonder persoonlijk om een boek te publiceren dat niet volledig fictie is en je hart bloot te leggen voor de hele wereld. ‘Ik werk met magie die gelinkt is aan emoties. Tijdens mijn moeilijke periode had ik veel emoties die ik zélf niet goed begreep. Ik weet dat er nog veel mensen zijn die niet weten wat ze met hun emoties moeten doen. Het zijn die emoties die de magie in mijn boek beschrijven. Op die manier heb ik geprobeerd om voor de lezer heel herkenbare punten aan te halen.’
Mathias moest uiteraard zijn boek meerdere keren opnieuw nalezen vooraleer het tot publicatie kwam. ‘Het was soms heel confronterend om sommige delen opnieuw te lezen, want dan moest ik een donker kantje van mezelf onder ogen zien.’
Alles nog even laten inzinken
Na een lange weg van vijf jaar, kan ik me voorstellen dat hij zich opgelucht voelt dat het nu eindelijk gepubliceerd kan worden. ‘Het boek is intussen uit van 21 maart, maar het moet toch nog áltijd een beetje inzinken.’ Vele mensen hebben het boek al gekocht, maar toch heerst er nog een gevoel van ongeloof voor hem. ‘Ik heb het boek al vaak in mijn handen gehad, maar kan nog steeds niet geloven dat dit écht van mij is.’ In zijn gedachten ziet hij het verhaal nog steeds onafgewerkt op zijn computerscherm staan.
Zijn vader was ook aanwezig tijdens het interview en wist ons te vertellen dat Mathias altijd graag geschreven had. ‘Al van toen hij klein was schreef hij kortverhalen, gedichten en liedjes.’ Verschuilt zich hier een geboren TienenTroef-blogger?
Weetje: Het hart van zijn vriendin heeft hij veroverd met een liedje. Zij zag hem optreden tijdens een free podium, en werd meteen smoorverliefd. Als dat geen mooi liefdesverhaal is!
De band tussen mens en dier
Uiteraard heeft Mathias niet het hele verhaal prijsgegeven. Daarvoor lees je het boek best zélf. Op de cover staat een paard. ‘Mijn paard Esprit speelt een enorm grote rol in mijn leven. In het boek staat Esprit bijgevolg ook centraal. Dit heb ik gedaan met een reden: op deze manier wil ik dat hij voor altijd vereeuwigd blijft. Ik kon geen mooiere manier bedenken om dit te doen dan via dit boek.’ Mathias heeft Esprit al van 2001 en is hem sindsdien al twee keer bijna kwijt geweest door een ziekte. In die periode heeft hij zelfs bij Esprit in de stal geslapen om hem erdoor te krijgen. Tijdens het interview viel het me op dat dit nog steeds zwaar weegt op Mathias. Begrijpelijk. ‘Daarom dat de band tussen mens en paard heel centraal staat in dit boek.’
Een boek schrijven: niet zonder uitdagingen
Hoewel Tiens één van de mooiste dialecten is die er bestaat, is dit voor het schrijven van een boek niet altijd even geschikt. ‘De grens tussen Vlaams en Algemeen Nederlands was enorm moeilijk voor mij. Toen ik de eerste versie van mijn manuscript terugkreeg, stond hij vol met rood’. Het boek van Mathias is namelijk ook in Nederland beschikbaar, waardoor Vlaamse woordenschat niet toegestaan is. ‘Er zijn woorden bij die ik in mijn dagelijkse leven nooit zou gebruiken.’
Wat brengt de toekomst?
Voor Mathias blijft het niet bij één boek, hij is namelijk al begonnen aan zijn volgende. ‘Het is de bedoeling dat dit een verhaal wordt dat over meerdere boeken verspreid zal worden.’ Het vervolg op Ruiters van de nacht is dus sowieso gegarandeerd.
Wie Ruiters van de nacht wilt lezen kan een kijkje nemen op zijn website.
Auteur: Helena Kinnaert
Fotograaf: Annemie Verboomen
