Op 22 april opent GURU officieel de deuren van hun workshopruimte in Oud College Tienen, waar Simone en Yassin onder andere yoga-workshops zullen geven. Toen we gingen samenzitten met Simone om over het ontstaan van GURU en haar bijhorende levensfilosofie te babbelen, hadden we nooit kunnen inschatten hoe de levenswandel van Simone haar uiteindelijk in Tienen zou hebben gebracht. Ze vertelde ons haar ongelooflijke verhaal.
Simone van Baal werd geboren op 22 augustus 1974, is afkomstig van Geldrop (NL) en woonde haar hele jeugd in St-Truiden. Op haar dertiende gaat Simone akkoord om voor een lokale boetiek een modeshow te lopen. De organisatoren merken dat ze potentieel heeft en besluiten om een echte shoot voor haar te regelen. Daarna gaat het allemaal onbedoeld snel. De dame die Simone ‘ontdekte’ neemt haar mee om de polaroids te tonen in een bureau in Brussel. Terwijl ze zitten te wachten om ontvangen te worden, wordt Simone opgemerkt door een Amerikaanse scout, die toevallig net op dat ogenblik in Brussel nieuwe meisjes komt zoeken. Zo komt ze terecht bij het agentschap ‘Ford Models’ in New York. Het begin van een ongelooflijk avontuur. Simone is amper 14 jaar als ze naar New York verhuist en door Eileen Ford onder de vleugels wordt genomen om het vak te leren. Terwijl ze een portfolio samenstelt, woont ze in de zomermaanden in de Hamptons met een aantal andere meisjes.
“Het was een ongelooflijke tijd. We werden super goed afgeschermd en begeleid. We kregen bij Eileen eigenlijk een volledige opvoeding. Er werd gelet op hoe je aan tafel zat en hoe je netjes moest eten. We hadden nannies om ons te helpen en een kok die voor ons kookte.”
Ondertussen werd Simone geëngageerd voor shoots in Parijs en Milaan.
“Ik vond het allemaal fantastisch. Mijn schoolwerk deed ik voornamelijk via correspondentie. Vanaf het derde middelbaar zat ik op Sint Lucas in Hasselt. Ik was vaak afwezig, maar dat werd me amper kwalijk genomen. Ik wou gewoon de wereld zien. Ik reisde de hele wereld af en verbleef zo bijvoorbeeld ook een hele tijd in Tokyo. Ik genoot met volle teugen; wat er ook op mijn pad kwam, het was allemaal goed.”
“Op mijn 18de nam ik mijn leven helemaal in eigen handen. Ik was mijn eerste lief tegengekomen, ook een jongen uit het modellencircuit. We hebben met z’n tweeën Europa doorkruist in een camper. We reden van stad naar stad en als we geld nodig hadden, gingen we naar een lokaal bureau en deden we wat shoots om dan weer verder te trekken. We waren echte bohémiens. Aan niets of niemand gebonden. Het enige nadeel van die levensstijl was wel dat je met z’n tweeën voortdurend op elkaars lip zit op die kleine oppervlakte in die camper.
Daarom besloot ik op mijn 21ste opnieuw naar New York te verhuizen. Ik tekende bij Boss Models en stortte me in de wereld van de high fashion en runways. Dat is de periode dat ik de modeweken liep in Londen, Milaan, Parijs en New York. Ik stond op de cover van Vogue en Marie Claire en liep catwalks voor Versace, Lagerfeld en Valentino. Het is een ongelooflijke job: je kan reizen en realiseert zo veel, maar het is een eenzaam bestaan. Je reist tenslotte wel in je eentje.
Uiteindelijk heb ik 10 jaar in New York gewoond en gewerkt. Het is vandaag nog altijd een tweede thuis voor me. Net zoals Tokyo. Na een paar jaar had ik begrepen dat ik met die wereld van high fashion wou stoppen. Het maakte me niet echt gelukkig. Je wordt je eigen product. Ik had zoiets van “Ik ga broccoli planten in Tibet!” Maar dat plan ging niet door. Ik had ondertussen opnieuw iemand leren kennen, een Franse kapper die ook diezelfde bohémienziel had als ik, en op mijn 25ste beviel ik van mijn dochter Shiva.
Je stelt namelijk vast dat mensen over de hele wereld in essentie hetzelfde zijn en allemaal hetzelfde zoeken.
Je geeft tegenwoordig yogales en bent expliciet met spiritualiteit bezig. Is dat een reactie tegen die wereld van uiterlijkheden en materialisme, waarvoor die mode-industrie zo beroemd is?
Niet helemaal. Ik was altijd al op zoek naar die spiritualiteit. Als jong meisje las ik over het boeddhisme, ik las het oude en nieuwe testament en verschillende sutra’s. Ik vond dat op een manier ook wel in mijn internationale modellencarrière. Je stelt namelijk vast dat mensen over de hele wereld in essentie hetzelfde zijn en allemaal hetzelfde zoeken. Ik heb letterlijk het universele van de mens kunnen zien. Het is wel zo dat werken in die sector mij confronteerde met de vraag over wat nu de kern van dit leven eigenlijk is. Maar ik ben tot op de dag van vandaag dankbaar dat ik het heb mogen doen. Ik zou het allemaal, helemaal hetzelfde, opnieuw doen.
Eenmaal Shiva er was, stopte ik met het vele reizen en de high fashion. We verhuisden naar Fort Greene in Brooklyn en ik werkte als model van ‘nine to five’. In die periode begon ik me verder te verdiepen in de oosterse filosofieën van onder andere de Shiatsu en Ayurveda. Toen Shiva vijf jaar was, drong de vraag zich op waar ze haar schoolcarrière best zou aanvatten. Tegelijkertijd vond ik ook dat het tijd was dat ze ook het netwerk van haar familie beter leerde kennen. Daarom keerden we terug naar België. We trokken in bij mijn zus in Bunsbeek. Dat was wel een grote aanpassing. Ik heb letterlijk moeten afkicken van het tempo van New York. Je hebt er het gevoel dat je cellen letterlijk sneller bewegen. Ik had er de waarde van creativiteit en openheid geleerd. New York is een stad waar elk idee een landingsplaats heeft. Dat is een heel andere cultuur dan waar ik hier in terecht kwam. In een stad als Amsterdam voel je dat bijvoorbeeld dan weer wel. Ik leefde in New York ook in een netwerk van allemaal moeders die elkaar bijstonden op elk vlak. Dat viel hier ook weg. Ik had daarom nood om ook spiritueel ‘thuis te komen’, dus ging ik op zoek naar een leraar in Kundalini-yoga. Omdat ik die niet vond, ben ik zelf aan die opleiding begonnen.
En via Bunsbeek belandde je dan uiteindelijk in Tienen?
Ik woon intussen inderdaad al 12 jaar op de Vinkenboschvest en ik werk in St.-Truiden, waar ik yoga geef. Toen ik hoorde dat de Oud College site opengesteld werd, hebben we snel beslist om ons werk ook naar hier te brengen. Ik start hier samen met Yassin, die nu zijn yoga-opleiding aan het afwerken is, een pop-up filiaal van ons centrum GURU.
Tienen kan echt nog een eigenheid krijgen, die je niet in andere steden vindt.
Van New York naar Tienen, wat een reis. Hoe doorstaat onze stad die vergelijking?
Ik ervaar Tienen als een stad vol positieve groeimogelijkheden. De grootste troeven zijn volgens mij de ligging, het feit dat er nog betaalbare woningen te vinden zijn voor jonge families, dat er niet te veel van de grote multinationals aanwezig zijn zoals een Mc Donalds, Zara en H&M bijvoorbeeld, waardoor Tienen echt nog een eigenheid kan krijgen, die je niet in andere steden vindt. De grootste uitdaging ligt volgens mij in het er zelf in geloven bij de bewoners, de eigenwaarde mag echt wel wat hoger liggen en ik denk dat de huurprijzen voor handelaars vrij hoog liggen, waardoor het risico om te starten groter is. Daar is met de pop-up in OCT al een hele positieve verandering in gekomen.
Ik heb ook wel wat vaste plekjes waar ik graag kom: in het Zwak Moment om eens een pint te pakken, ze hebben er een fijne keuze van zowel lokale als speciale bieren en het is er huiselijk gezellig. Ook in het Theatercafé kom ik graag en Pand 10 is ook een zeer fijne nieuwe bijdrage aan de stad. Op restaurant gaan is altijd moeilijk als vegetariër, ik kan je niet vertellen hoeveel warme geitenkaassalades ik in mijn leven al gegeten heb. Thailand House serveert wel een heerlijke groene curry met tofu en ik zag dat TienenTroef al eens een item speciaal gewijd heeft aan vegetarisch eten in Tienen. Al die vernoemde plaatsen kennen we ondertussen dus! Ik kijk natuurlijk ook uit naar de zomer op de Stadsakker. Dan moet je wel zelf koken, maar het is wel met de meest verse groenten die je krijgen kunt. Eigenlijk vind ik dat Tienen de laatste jaren enorm goed bezig is en dat kan alleen nog maar groeien.
We zitten aan het plafond van de ratrace en mensen willen weten wie ze écht zijn achter al die maskers.
Heb je ondertussen je spirituele ‘thuis’ gevonden? Wat kunnen mensen bij je komen leren bij GURU?
Het woord guru betekent letterlijk ‘wat je van donker naar licht brengt’. Het gaat uit van een dualiteit die in alles zit. De yin en yang, de dag en nacht. Yoga betekent verbinding. Het is de oefening om van een lineair denken naar een circulair zijn te evolueren. In onze workshops bieden wij verschillende yogasessies aan, maar ook extatische dans, dansmeditaties en een paar bescheiden evenementen.
Yoga, meditatie, mindfulness, tai chi zijn de laatste tijd een opkomende trend. Vroeger vonden de mensen yoga een beetje te zweverig, een vlucht, maar in dit tijdperk van burn-outs vinden meer en meer mensen hun weg naar onze sessies. We worden tegenwoordig als mensen overbevraagd: het werk, het gezin, we moeten op vakantie, we moeten ons sociaal netwerk onderhouden en verschillende hobby’s hebben. We zitten aan het plafond van de ratrace en mensen willen weten wie ze écht zijn achter al die maskers. Dat is wat yoga hen biedt. Yoga is niet voor watjes. Elke sessie is een reis en op het einde ga je met je echte zelf naar huis. Het is de manier om je authentieke zelf te vinden.
Yoga is niet voor watjes.
Het heeft mij alvast ‘mezelf’ opgeleverd. Yoga geeft je de mogelijkheid om de wonden van het leven te helen. Het kan je angsten wegnemen en je leert om jezelf toe te staan om fouten te maken. Om voortdurende nieuwe kansen te zien. Iedere inademing is een nieuwe mogelijkheid. Het is het loslaten van het ‘Had ik maar …’-denken. Je kan effectief afstand nemen van die wereld waaraan we allemaal te gehecht zijn. We hebben een verkeerde dualiteit van ‘goed’ en ‘slecht’ gecultiveerd, die is uitgemond in een zwart-wit denken. Yoga werkt zo niet. Het proces is belangrijker dan het product. Het voordeel van Kundalini is dat ze toepasbaar is. Het is een yoga voor householders.
Wij nodigen iedereen uit om deze zomer mee te komen doen, om in groep je authenticiteit te ontdekken. Samen individueel worden. We gaan de zomer bewust beleven!
Interview: Alain Van Den Broecke
Foto’s: LOHX Photography
