Posted on by

Zonsonderganghuid

Aan de man met de tulband
Dek me toe met je zonsonderganghuid,
pantser me voor de nacht met je fluwelen schild
van mensenvacht en sproetenvlies,
want stervende zonnestralen luiden.
Ze galmt al in de verte, de nacht, die ons niet toebehoort,
rillend komt ze ons in draf tegemoet,
ademt ijs over onze dromen,

onze
dromen?

Verwarm me met je huid die werelddelen spreekt,
man met de tulband, jij die reist met zon in je bloed,
kolkt van kruidige verhalen, spint als een panter
in safieren bomen, vlak voor de duisternis in je
albasten amberhuid wegduikt. Je ogen
drinken het zwart van de hemel, tulbandman,
man van flinsterlichtjes, sterreneter,
jij die me bepleistert met glimlachen,
je granieten armen gesponnen in een
warm, dik net van zonsonderganghuid,
zomaar, pardoes, in een zonsondergangknuffel om me heen.

Auteur: Nele Sterkendries

Published by Kim Rutten

In 2013 ontving ik op kantoor een verontrustend telefoontje van mijn toenmalige vriend (ondertussen mijn man, al had het toen niet veel gescheeld of hij was denk ik tot ex gebombardeerd). Wat hij te melden had? Dat hij een huis had gekocht, in Tienen of all places. Happend naar adem vroeg ik hem waarom hij dat in godsnaam had gedaan, na 1 bezichtiging en zonder enig verder overleg. “Omdat dat het enige huis was waarbij je wel wat potentieel zag?” Inderdaad, dat was de enige woning in het rijtje bezichtingen waarbij elke kamer wel degelijk beschikte over een raam. Ik was er op dat moment nog niet uit of ik me wel in Tienen wou settelen, ik kende de stad enkel van niet zo flatterende verhalen. We hadden dus niet zo een geweldige start, Tienen en ik. En dat zinderde wel nog enkele jaren na. Hoewel dat ook wel aan de (broodnodige!) verbouwingen lag. Om van de stad waar ik woonde ook een thuis te maken, was een band nodig. Een andere kijk op de Tienenaars, waar ik er tenslotte ook één van was geworden (al blijf ik in hart en nieren ook een trotse Limburgse 😉). In mijn zoektocht naar wat moois in Tienen, botste ik op het initiatief dat later zou uitgroeien tot een geweldig leuke stadsblog, TienenTroef! Want de beste manier (voor mij dan toch) om mooie dingen te zien, is ze te beschrijven. En Tienen verbergt heel wat charmante plekjes en mensen, ze geven zich gewoon niet op 1-2-3 prijs. Door ze na te jagen om wat boeiende content op de blog aan te leveren, heb ik al heel wat geweldige Tiense pareltjes leren kennen. Hobby in eigen stad: check. Frisse blik op mijn stad: check. En het allerleukste: warme vriendengroep met de meest uiteenlopende en interessante profielen, dubbelcheck! Dankzij deze mensen leer ik, al sippend van een glaasje wijn, elke keer weer wat bij. Over Tienen, of gewoon, het leven. (Dus bedankt aan de hubbie voor die uitschieter enkele jaren geleden!)