Naar aanleiding van hun nominatie voor “Tienenaar van het Jaar” op het Gala van de Tiense Troeven, sprak TienenTroef af met Philippe Liesenborghs, Katrien Partyka en Frank Geurts. We stelden hen vragen over hun Tienen van 2017 en 2018, over hun hoogtepunten en dromen en waarom de andere twee ook verdienen om te winnen. Hier volgt deel 2, het eerste deel van het interview kan je via volgende link terugvinden.
Wat met het imago van Tienen? Hoe vertellen jullie aan anderen over onze stad?
Frank: Zoals ik al zei: Tienen is the next big thing. Punt. Wij zijn op zoek om te investeren in Tienen. Dichtbij de E40, en een op te knappen arbeiderswoning in Tienen kost 80 000 EUR (zoals de aankoop van één van mijn kennissen), in Leuven tel je daar al vlug een 300 000 EUR voor neer. Tienen is aan de beurt!
Philippe: Dan hoop ik wel dat we niet het Leuvense proces hier in Tienen gaan doormaken. Als de marktprijzen omhoog gaan, zijn het de meest kwetsbare groepen die als eerste worden weggeduwd.
Katrien: De gentrification.
Frank: Maar in Leuven wordt dat kunstmatig hoog gehouden, dat is ook gekoppeld aan de activiteiten van de Leuvense universiteit en de industrie daar. Die heb je hier in Tienen niet.
Philippe: “Ik merk wel dat Tienen in de socio-culturele wereld, zelfs op Vlaams niveau, op de radar verschijnt, maar ik ben ervan overtuigd dat de grootste veranderkracht van de Tienenaar zelf moet komen.”
Philippe: Ik merk wel dat Tienen in de socio-culturele wereld, zelfs op Vlaams niveau, op de radar verschijnt, maar ik ben ervan overtuigd dat de grootste veranderkracht van de Tienenaar zelf moet komen. We moeten zelf een impact willen hebben op onze stad. Ik lig persoonlijk minder wakker van het imago van onze stad. De Tienenaar zelf moet fierheid hebben/krijgen over de eigen stad. Ik ben me ervan bewust dat dat deels daarmee samenhangt, maar wat maakt het uit wat iemand in Leuven over Tienen denkt? Ik besef wel dat dat nog een tienjarenproces gaat zijn, het kweken van die trots op onze stad bij de grote massa. We moeten in onszelf geloven. En als je kijkt wat er door tal van mensen in de stad gebeurt dan kan je alleen maar geloven in de toekomst van onze stad. Het tij is duidelijk aan het keren.
Katrien: Tienen is absoluut een Grand Old Lady. Ze heeft echt een hele rijke geschiedenis waar we trots op mogen zijn. Van de Romeinse tijd, de Middeleeuwen tot de Industriële Revolutie, Tienen heeft altijd bij de top gezeten. We hebben alle kwaliteiten voor goed wonen. We zijn bij wijze van spreken sneller in Leuven dan iemand die van Kessel-Lo moet komen. We hebben een prachtig scholenaanbod en er is ook veel groen in de buurt. Ik lig eigenlijk wel wakker van wat mensen denken over Tienen. Ik sluit me wel aan bij wat Philippe zegt, de Tienenaar zelf moet wat meer trots kweken. Maar investeren is altijd ook een emotionele beslissing en het is een economische realiteit dat mensen zich laten leiden door het ‘imago’ van een stad.
Frank: Dan zou ik met andere woorden niet moeten hebben geïnvesteerd in deze stad? Voor mij gaat het eerder om responsabilisering. Zo kwam ik ooit een man tegen die aan het plassen was tegen het stationsgebouw, toen ik zelf net van het toilet kwam. Ik heb deze man zeer duidelijk gemaakt dat we allemaal proberen om het stationsplein proper te houden en ik zijn daad dus allesbehalve apprecieerde. Ik hou niet van mensen die meesurfen op de massa, dat is te gemakkelijk. Op 19 maanden tijd heb ik (maar) twee mensen ‘buitengegooid’ van mijn kraam, toen hun visie die tot uiting kwam tijdens hun gesprekken mij echt te ver ging. Je moet mensen aanspreken over hun eigen verantwoordelijkheid. Ik geloof niet in die verzuring en ik merk dat ook niet. Mensen praten over moeilijke dingen in hun eigen leven, maar dat is niet gebonden aan een stad. De hele wereld is hier trouwens al gepasseerd, de onderwerpen zijn semi hetzelfde. Tienen heeft daar geen specifieke last te dragen.
Katrien: Ik ben hier inderdaad ooit iemand tegengekomen die in LOnden moest zijn, maar die persoon was op weg naar LAnden… .
Wat zijn jullie grote plannen voor 2018?
Philippe: Een ontmoetingsruimte op de Stadsakker is volop in de maak. We willen ook daar een nieuwe omgeving creëren waar mensen samenkomen. Daarnaast werk ik ook mee aan een Interbellum collectief, gekoppeld aan de geschiedenis van de Tiense Suikerraffinaderij en Citrique. Hooggeplaatste werknemers van deze bedrijven kregen de mooie huizen op de Vesten en elders in de stad. Dat is mooi erfgoed dat aandacht verdient. We zijn ook aan het denken aan buurtenwedstrijden, waarbij verschillende stadsdelen het spelenderwijs tegen mekaar opnemen. De grootste uitdaging zal erin liggen om als netwerk die blijvende kritische kijk naar onszelf te behouden. We dienen blijvend te gaan voor vernieuwing en onszelf telkens heruit te vinden. Enkel zo blijven als stad vooruit gaan.
Katrien: We hebben als stadsbestuur nog 1 jaar om kansen te grijpen. We zijn een stad/organisatie die een flexibele en duurzame werking blijft nastreven, met veel aandacht voor de burger. We moeten inzetten op die onderstroom en aansluiting vinden op wat van onderuit komt. Het is ook een uitdaging om te blijven kijken naar de positieve dingen en verwezenlijkingen en niet te blijven hangen in wat er niet gelukt is, dat zal nog wel komen. Je moet de dingen niet te veel willen forceren.
Frank: Ik hoop dat Katrien en haar bestuursgroep verder mag. Ik heb er geen belang bij om dit te zeggen, ik woon hier niet, maar er is voelbaar iets aan de gang in Tienen. Wat ik graag wil is minder onzekerheid. Ik moet zeker nog volhouden tot mei 2019 om mijn investering af te betalen en dat is heel zwaar. Onzekerheid is dan niet goed als ik het moet hebben van koffies die ik verkoop aan twee euro. Ook de nieuwe invulling van het stationsplein is voor mij nog niet helemaal duidelijk. Hopelijk volgt er dus wat meer zekerheid in 2018.
Philippe: Ik zou ook nog graag de stem van de meest kwetsbaren duidelijker laten horen en mensen in armoede aansluiting laten vinden bij de initiatieven die er al zijn, om zo de diversiteit te behouden. Binnen opgewekTienen proberen we open te zijn naar vluchtelingen om hen zo kennis te laten maken met de stad en hen makkelijker te laten integreren.
Frank: Het is inderdaad onze sociale plicht om mensen in moeilijkheden te helpen. Ik heb onlangs nog een landloper, die al twee dagen niets meer had gegeten, een broodje met kaas aangeboden. Ofja niet aangeboden, hij moest het verplicht van mij aannemen, want hij weigerde het eten eerst. Mensen zorgen voor mensen, dat is onze plicht.
Jullie zijn alledrie genomineerd op ons Gala van de Tiense Troeven. Welke andere genomineerde verdient volgens jullie zeker om te winnen?
Frank: Ik was echt flabbergasted door de ‘Piso City Run’, op korte termijn is er een massa aan mensen gemobiliseerd en het parcours zelf was heel ludiek, tot het doorlopen van het kantoor van de burgemeester! Opnieuw een positief verhaal. Mark Hanssens verdient trouwens ook om vrijwilliger van het jaar te worden.
Philippe: Mijn hart zit natuurlijk bij ‘opgewekTienen’ en haar initiatieven, ik vind dat die groep absoluut de erkenning verdient. Maar ook het werk van ‘Tirlemonde’ vind ik super, een wereldfeest organiseren en daarbij heel wat lokale groepen betrekken, geen gemakkelijk parcours. Echt top!
Katrien: Die keuze is niet makkelijk, iedereen die genomineerd is, verdient het. Als ik er ééntje moet kiezen dan zou ik voor Rohnny Vanoirbeek en ‘TienenHelpt’ gaan, hun doel sluit aan bij het idee van zelf iets te doen en zo iets te betekenen…als we allemaal ons steentje bijdragen.
Philippe: Wat jullie nu organiseren, het gala zelf, gaat op lange termijn ook absoluut een meerwaarde bieden. Het zal een versterkende rol spelen op gebied van engagement en netwerking. Het maakt heel wat dingen zichtbaar die anders onder de radar blijven.
Katrien: De stadsblog TienenTroef doet dat eigenlijk ook.
Frank: Daar ligt ook de taak voor TienenTroef zelf in. Nog te weinig mensen kennen jullie, er ligt nog een hele speeltuin open in Tienen. Jullie hebben namelijk wel al de credibiliteit.
Wat vinden jullie van mekaars werk? Waarom verdienen de andere twee het ook om te winnen?
Philippe: Ik heb een enorme waardering voor wat Frank binnen 19 maanden heeft opgezet. Hij zou het absoluut verdienen om Tienenaar van het jaar te worden. Hij baat meer dan alleen een koffieshop uit, hij creëert een permanente ontmoetingsplek. Dat is een commercieel risico, maar meer handelaars zouden zijn voorbeeld moeten volgen. We hebben zulke durvers nodig. Katrien en het ruime stadsbestuur heeft ons dan weer de kans gegeven om Pand10 te verwezenlijken. Pand10 wordt gedragen door vrijwilligers, maar de stad staat open voor onze en andere initiatieven.
Katrien: “Ik heb grote bewondering voor doeners, en dat zie ik terug in beide mannen.”
Katrien: Ik heb grote bewondering voor doeners, en dat zie ik terug in beide mannen. Philippe heeft de enorme kwaliteit om mensen samen te brengen. Dat is niet gemakkelijk. Dat vraagt ook veel op persoonlijk vlak, dat zien de mensen niet. Frank is er dan weer in geslaagd om in zijn eentje de stationsbuurt nieuw leven in te blazen. Hij is voor mij een ambassadeur van Tienen. Hij is ooit bij mij binnengestapt met een duidelijke wil, en zijn visie is in uitvoering. Mensen die het verschil willen maken.
Frank: Mag ik vertellen hoe ik Katrien heb ontmoet?
Katrien: Zeg maar.
Frank: In februari/maart 2016 werd ik, op weg naar het stadhuis, aangesproken door een cameraman en een reporter, naar aanleiding van een krantenartikel waarin Tienen vermeld werd als stad waar de inwoners het minst graag wonen. Het werd al snel duidelijk in welke richting ze mij wilden duwen, maar ik ben hun insinuaties niet gevolgd. Ze vroegen wat ik vond van Tienen en of de mensen nurkerig waren. Ik heb me toen heel lovend over Tienen uitgelaten. Later moest ik bij de gemeente zijn voor foodtruck FOO in orde te krijgen, maar ik werd van het kastje naar de muur gestuurd. Ik ben toen twee dames tegen het lijf gelopen, waarvan eentje me liet weten dat ze mij op de TV had gezien. Ik heb zelf geen TV… . Die mevrouw was dus Katrien, en ze had dus gezien dat ik heel positief sprak over Tienen. Ik heb toen aan haar mijn vragen kunnen stellen en zij heeft ervoor gezorgd dat ze op het schepencollege kwamen. Waar ik kan, maak ik nu dus reclame voor Tienen en haar bestuursploeg. En dan is er Philippe, die niet weg te denken is in het sociale gebeuren in de stad, overal hoor je zijn naam wel opduiken. Ik heb gehoord dat Philippe gegeneerd was dat hij in de kijker werd gezet om de Algemene Cultuurprijs die hij laatst kreeg. Dat siert hem, en die bescheidenheid is zeker niet evident, voor iemand die zo’n impact heeft op de stad. Als er iets is in Tienen wat begint te leven, dan zijn het de mensen wel.
We streven het allemaal na om van onze stad een betere plek te maken. Wat vinden jullie dat TienenTroef meer moet doen/belichten?
Philippe: Wat mij betreft mag er meer aandacht gegeven worden aan het groen in en rond de stad. De relatie tussen het platteland en de stad en het potentieel dat daarin ligt, mag nog nadrukkelijker naar voren geschoven worden. In Tienen zijn er heel wat groene vingers, tussen de invalswegen, tot aan de ring. Bijvoorbeeld tussen de Dieststesteeenweg en de Oplintersesteenweg. Het is niet voor niets dat de Stadsakker net daartussen is opgezet, en niet meer buiten de stad. Het is ook bijzonder dat de boomgaard van Reynaerts tot aan de ring reikt. Er is nog heel veel groen in bereik. TienenTroef kan nog meer op zoek gaan naar groene plekjes in Tienen of naar plekken die een vergroening kunnen gebruiken. De verborgen groene plekken zichtbaar maken.
Katrien: Ik volg het verhaal van het groen in de stad. Er is lang niks gebeurd in Tienen, maar dat geeft Tienen nu net heel wat nieuwe prioriteiten. Er kan ingezet worden op meer groen en leefbaarheid. Kijk maar naar de nieuwe woonprojecten. Het is wel raar om tips aan jullie te geven, want ik vind wat jullie doen fantastisch. Misschien kun je nog meer de kleine geschiedenis weergeven, mensen in Tienen die zelf een stukje geschiedenis zijn. Ik heb bvb. een oude mevrouw ontmoet die nog oude fotoboeken had van de tijd dat we in Iran suikerfabrieken gingen bouwen. Mensen maken de geschiedenis.
Philippe: Er zijn ook heel wat huizen in Tienen die een fantastisch interieur hebben.
TienenTroef: daar zijn we net mee gestart, kijk maar naar de eerste Binnenkijker op de blog.
Frank: Er gebeuren zoveel goede dingen in Tienen. Als er iets is weggelegd voor TienenTroef, is het wel het wereldkundig maken van die dingen.
Philippe: Het verhaal van de stad in zijn volheid brengen, zoals de koffiekraam als allegorie voor het dagelijkse leven.
Frank: “Zorgen dat het geen verhaal over een stad is, maar over de inwoners. Een stad uit elkaar halen en afbreken tot je bij de inwoners aankomt.”
Frank: Zorgen dat het geen verhaal over een stad is, maar over de inwoners. Een stad uit elkaar halen en afbreken tot je bij de inwoners aankomt. Mensen herkennen dat dat geen marketing is, als het echt over henzelf gaat.
Philippe: Achter veel activiteiten gaat een enorme voorbereiding schuil. De logistieke uitwerking is soms hels. Het zou ook interessant zijn om vrijwilligers te volgen in die voorbereidingen en al dat harde werk te belichten. Wat er in het sfeerverslag over het event zelf staat, kunnen mensen zich makkelijker voorstellen dan de voorbereiding die vooraf gaat.
Bedankt en veel succes!
Moderator: Jan Schevenels
Transcriptie: Kim Rutten & Alain Van Den Broecke
Fotografe: Katrien Deleus
