De lentekriebels zorgen voor tintelingen over het hele lijf en het huis ziet er deze tijd van het jaar maar kaal uit, zo zonder plantjes. Enkele weekends geleden kwam ik TienenTroefster Eva al fietsend tegen, haar bagagerek kreunde onder het gewicht van een dikke zak compost. Verpotten, dat ging ze doen. En ik kon haar enkel met bewondering nastaren. Niet enkel omdat ik haar zo vaak op die fiets tegenkom, of vanwege haar ongetwijfeld goed ontwikkelde beenspieren, maar omdat haar tintelende vingers groen uitslaan.
Verpotten dus, say what? Ik weet beschamend weinig af van planten, en dat voor een plattelandsmeisje… Ik ben nochtans zeer grote fan van dat groene goud en probeer thuis ook hier en daar een plant(je) in leven te houden. Liefde en water krijgen ze in overvloed, van dat laatste vermoed ik zelfs teveel. Wat we ook proberen, de meeste plantjes overleven onze goedbedoelde zorgen niet. De bloembakken aan de voorkant van ons huis hebben we intussen opgegeven en gevuld met plastic plantjes van de Ikea. Zo ‘lijkt’ de straat in ieder geval toch wat groen… .
Een ‘nieuwe’ Tiense heroïn
Want dat is waar het (plattelands)kind in mij toch wel naar snakt, groen in de stad. Nochtans mag ik in principe niet klagen, wij wonen recht aan enkele groene stadslongen van Tienen: De Stadsakker, Het Houtemveld, en de velden tout court. Maar het standaard straatbeeld van Tienen doet me niet meteen dartelen als een vaars die net succulent lentegras onder haar poezelige poten heeft gevoeld. De meeste Tiense straten zijn gewoon ronduit grauw en gebarsten, zonder enig sprietje groen.
Maar het ziet ernaar uit dat mijn nieuwste Tiense heroïn daar verandering in brengt. Elke Devijver, zo heet ze. En ze woont achter één van de mooiste (pastel)geveltjes van Tienen, vind ik toch. Mét weelderige bloembakken onder de ramen, die volgeplakt zijn met posters en flyers over (goede werken in) Tienen. De veelheid aan plantjes, decoratie en meubels die in de zitruimte elk een eigen plekje zijn toegekend, lijken voor Elke allemaal een ziel te hebben. Ze weet vaak nog exact waar ze het plantje of spulletje heeft opgepikt (en voor de plantjes telt dan voornamelijk gewoon ‘gepikt’ 😊).
Oorspronkelijk is ze afkomstig van Leuven, maar ze vertoeft ondertussen reeds enkele jaren in onze stad. Ik vermoed dat vele Tienenaars haar inmiddels wel kennen en misschien zelfs verbaasd zijn te lezen dat ze niet al sinds mensenheugenis met Tienen is verbonden.
De bende van Gigi de Wolvenspoor
Elke kan je namelijk moeilijk als een muurbloempje bestempelen en is helemaal opgezogen in het sociale weefsel dat zich onder Tienen vertakt. Als ik aanhoor waar ze allemaal haar schouders onder zet, vraag ik me eerder af waar ze niét bij betrokken is. Elke is een vast lid van burgerbeweging OpgewekTienen en is ook actief in Buurtgroen Tienen (o.a. gelinkt aan OpgewekTienen). Buurtgroen Tienen neemt het beheer van de Volkstuinen van Grimde op zich, waar (hoe kan het anders) ook Elke een tuintje onderhoudt.
Ook nam ze initieel deel aan de organisatie van de allereerste Lazuur (schapenwedloop) in Tienen afgelopen oktober. Dat werd haar echter wat te veel (je meent het…), maar ze was dan wel weer de (voor)trekker van het op poten zetten van het schaap en ronselde lopers in haar buurt (Gilainstraat 🡪 Gigi), en bij uitbreiding de stationsbuurt (🡪 (Wolven)spoor). En nog maar net heeft ze met Sarah Vlayen een kledingruilmarkt georganiseerd.
Groen barst uit haar de voegen
Buurtzorg, dat is eigenlijk wat ze doet. Vóór Gigi de Wolvenspoor was ze immers al actief in Les Voisins de Gilain, één van de buurtcomités in wording (of dat hoopt Elke toch) in centrum Tienen. In de eigen straat werd een hapje/tapje voor de buren (en buur-buren) georganiseerd, inclusief een historische wandeling doorheen de wijk. Helaas heeft die buurtwerking volgens Elke letterlijk weinig ruimte in eigen buurt om activiteiten te organiseren. Ze zou het dan ook super vinden, moest de stad ruimte kunnen maken/ter beschikking stellen ter ondersteuning van buurtinitiatieven. Scholen die tijdens de schoolvakanties leegstaan, kunnen mogelijk tijdens die periodes door de buurt ingepalmd worden?
En nu is ze dus op haar eentje een guerillastrijd aangegaan tegen het grijs in haar straat (en hopelijk bij uitbreiding de gehele stad). Of misschien niet geheel alleen, Elke heeft ook al in de Vierde Lansierslaan een soortgelijk initiatief gespot. Ze laat haar eigen zaadbommetjes vallen tussen de straattegels en rondom de straatbomen van de Gilainstraat, in de hoop dat groen binnenkort zal floreren. Kijk dus niet vreemd op wanneer je Elke weldra met haar gieter doorheen het straatbeeld ziet gaan. Ze heeft alvast voor een waterton gezorgd!
De Tienenaars lijken haar acties wel te appreciëren, ze heeft in ieder geval nog geen negatieve reacties ontvangen. Meer zelfs, Elke laat ons het potje bloemenzaad zien dat ze van Tienenaar Sarah Vlayen heeft gekregen. Misschien ‘gewoon’ als teken van vriendschap, maar wellicht als appreciatie en aanmoediging van Elkes groene vingers. Ook Tienenaar Siegfried Tuts stak haar al wat “helpende struiken” toe.
Hoe je haar acties nu al kan spotten? Elke zorgt voor suspense door leuke quotes met het logo van Buurtgroen op te hangen bij de plaatsen waar ze heeft geplant en gezaaid.
Tienen leeft?
Elke hoopt dat het groen in het straatbeeld niet alleen voor kleur, maar ook voor levendigheid zorgt. Zowel vlinders als buren die een weg naar de straat vinden. Wanneer ik vraag naar de leuke winkels/plekjes/events in Tienen, antwoordt ze simpelweg dat alles wat er ‘gebeurt’ in Tienen leuk is. Mensen die tijd en energie geven en duurzaamheid ondersteunen. Costa Bijzonder in het Oud College vindt ze een prachtig initiatief, net als het nog maar net geopende Plan B of het Zwak Moment van Annemie en John. Tof dat zulke concepten succes hebben in Tienen.
Wat volgens Elke wel nog beter kan in onze stad, is het fietsbeleid. Ik verbaas me al niet meer wanneer ze langs haar neus weg meldt dat ze ook lid is van de Fietsersbond van Tienen. Ze hoopt dat de ‘stresstraatjes’ vlug worden aangepakt. Onlangs heeft ze nog meegefloten en geapplaudisseerd om fietsende pendelaars en scholieren aan te moedigen op de fiets.
Auteur: Kim Rutten
Foto’s: LOHX photography
